Πρώτη φορά 1984 στο Γεντί κουλέ στο Ηράκλειο.
Εννιά χρονών με τον πατέρα μου. Μέναμε Χανιά και πήγαμε οδικώς μαζί και η αδερφή μου.
Θυμάμαι τον μακαρίτη τον πατέρα μου να στριμώχνεται και να σπρώχνει έξω από την θύρα 1 για να πάρουμε εισιτηριακια.
Μπαίνοντας μέσα μου έκανε εντύπωση ότι οι δικοί μας (200-300 άτομα) τραγουδούσαν συνέχεια " Όλοι στο ναό, έχουν για Θεό..." , ότι ακουγοντουσαν περισσότερο από τους οφητζηδες που ήταν στην θύρα 4. Επίσης επειδή ακόμα τότε εμείς είχαμε ασπρόμαυρη τηλεόραση, μου έκανε εντύπωση το απέραντο πράσινο του γρασιδιού και βέβαια αργότερα όταν μπήκε η ΑΕΚ, η εμβληματική μορφή του Θωμά Μαύρου.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήταν 1-1 το ματς, είχε έρθει να εκτελέσει κορνερ από την μεριά μας, γύρισε να μας χαιρετήσει και έλεγε δυνατά: Μην σας νοιάζει, θα τους γαμησουμε!
Όντως το ματς έληξε 1-2. Βρισιά από τους οφητζηδες αλλά περισσότερο τραγούδι από τους ΑΕΚτζηδες.
Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα πολλά συνθήματα, άγνωστα τότε σε εμένα και γυρνώντας την Δευτέρα στα Χανιά στο δημοτικό, το έπαιζα μπαρουτοκαπνισμενος και έπεφτε κατήχηση συνθημάτων στα άλλα ΑΕΚακια.