Jump to content

Recommended Posts

Μια και αναφέρθηκε από τον Βασίλη στο θέμα για τη blues μπορούμε να ανοίξουμε και ένα για ρεμπέτικα και την μουσική παράδοση των ελλήνων της Ανατολής γενικότερα.

 

Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια όταν είχαν πρώτο-αρχίσει να πηγαίνω εκδρομές, ήταν τότε που πρωτάκουστα απαγορευμένα ρεμπέτικα τα οποία εναλλασσόντουσαν με το χεβι μεταλ και το ροκ που παιζόταν στο πούλμαν  αλλά και τα… νέο-λαικά που έβαζε ο οδηγός στο τέλος.  Νομίζω ότι σε αυτό το topic θα συμμετάσχουν πάρα πολλοί λογικά. Άλλωστε ως οπαδοί της Αθλητικης Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως έχουμε και έναν λόγο παραπάνω, να μας ενδιαφέρει :)

 

Και μια και μιλάμε για Κωνσταντινούπολη , Η κωνσταντινουπολίτισα στην καταγωγή Ρόζα Εσκενάζυ φυσικά δεν χρειάζεται συστάσεις.

 

 

  • Δικεφαλάκι 1
Link to comment
Share on other sites

Guest ALati

Επειδή καλά είναι τα τραγούδια αλλά όλα κάπου έχουν μια θεωρητική στήριξη που άλλους κουράζει αλλά άλλους τους δινει γνώση, οι κλιμακες που παίζουν τα όργανα στη λαϊκή μας μουσική και ξεκίνησαν απο τα "μακάμια" είναι οι παρακάτω :

Δρόμοι Ματζόρε: Χιτζάζ – Χιτζασκάρ – ? ειραιώτικος – Χουζάμ – Σεγκιάχ – Ράστ

 

Δρόμοι Μινόρε: Νιαβέντ – Κιουρντί – Σαμπάχ – Ουσάκ

 

Για τα μακάμια και τη σύνδεσή τους με τις κλίμακες, θα επανέλθω σε άλλο ποστ γιατί θέλει πιο οργανωμένη παρουσίαση.

Link to comment
Share on other sites

Guest ALati

Γιάννης ? απαϊωάννου.

? ροσπερνάω άλλους σημαντικούς ρεμπέτες για το λόγο ότι ο ? απαϊωάννου υπήρξε ο πρώτος που έβαλε διφωνίες στα τραγουδια του.

Γράφοντας πότε τη μουσική και πότε τους στίχους είχε μεγαλες συνεργασίες με πολλούς αλλά τις μεγαλύτερες με το Β. Τσιτσάνη.

Το ύφος του είχε ενα συνδυασμό ρεμπέτικου δρόμου, καντάδας και μπάλου.

Γνωστά τραγούδια του "? έντε Έλληνες στον Άδη""Βαδίζω και παραμιλώ""? ριν το χαραμα" και πολλά άλλα.

Link to comment
Share on other sites

με τον κουμπαρο του τσιτσανη ας πουμε και αρχιασφαλιτη τη μια μερα να τους καταδιωκει

οπως ηταν οι επισημες εντολες και την αλλη να μασκαρευεται και να κατεβαινει στους τεκεδες της θεσσαλονικης για να τους ακουσει.

 

Ψάξτο λίγο καλύτερα Ντάτσμαν ...

Ο Μουσχουντής, δεν "μασκαρεύτηκε" ποτέ για να πάει στα μαγαζιά που παίζανε ρεμπέτικα.

Είχε πολύ καλή συλλογή από 78άρηδες γραμμοφώνου και παίζανε φόρα παρτίδα στο σπίτι του αλλά ΚΑΙ στο γραφείο του.

Η "καταδίωξη" που αναφέρεις ήταν "παντελώς τελείως" "για τα μάτια του κόσμου" και υπερασπίστηκε ουκ ολίγες φορές καταδιωκόμενους "λειτουργούς" του είδους.

Link to comment
Share on other sites

Ως προς την ... "Ρεμπετολογία" γενικότερα, καλό θα είναι να διαχωρίσουμε την "μουσικολογική" πλευρά του θέματος από την "κοινωνιολογική".

Σε ότι αφορά την μουσική, -κατ' εμέ τουλάχιστον- ο όρος "Ρεμπέτικο" αντιστοιχεί στο καθεαυτού αστικό λαϊκό της δεκαετίας του '30 το επονομαζόμενο και "? ειραιώτικο". Τώρα, αν κάποια "μουρμούρικα" δίστιχα των φυλακισμένων από τις αρχές του αιώνα ακόμη, σε στιγμές έλλειψης έμπνευσης έγιναν "ρεμπέτικα" από πασίγνωστους και άκρως ταλαντούχους δημιουργούς είναι άλλο θέμα.

Όπως επίσης είναι άλλο θέμα και οι Μικρασιάτικες επιρροές μετά το '22. Είναι πασίγνωστο ότι οι ίδιοι οι εκπρόσωποι και εκφραστές του "Ρεμπέτικου" λοιδώρησαν τα Σμυρνέϊκα, ? ολίτικα και τον ήχο τους αποκαλώντας τα συλλήβδην "σαντουρόβιολα". Απλά ο ερχομός από "απέναντι" σπουδαγμένων μουσικών (? εριστέρης, Τούντας) που ανέλαβαν διευθυντικές θέσεις στις -τότε δύο- εταιρίες δίσκων ανάγκασε τους "εδώ" να συνθηκολογήσουν για να ανοίξουν οι πόρτες της γραμμοφώνησης.

Στο κοινωνιολογικό μέρος της υπόθεσης, είναι -πιστεύω- λανθασμένο να συγχέονται οι "Ρεμπέτες" με κουτσαβάκηδες, νταήδες, χασισοπότες κλπ. Το "συνάφι" είχε απ' όλα τα "καλά". Από τον "? ατσά" που κατά γενική ομολογία ήταν η αγαθότερη ψυχή που έχει περάσει από τον χώρο της μουσικής μέχρι τον Γενίτσαρη που "είχε" δικές του πουτάνες στα Μανιάτικα και σε "έτρωγε" για χάρη γούστου ή επειδή πχ έβηξες δυνατά. Από τον "Ρόκο" που παρά το μέγεθος ήτανε "κότα λυράτη" στους τσαμπουκάδες μέχρι τον "Τρελλάκια" που στα 70 του λίγο πριν πεθάνει, αρνήθηκε να πάρει νάρκωση για χειρουργείο "για να δω ποιός θα με κόψει και να τονε συγυρίσω αργότερα". Όσο για τεκέδες και χασισοποτεία, στις δεκαετίες του '20 και του '30 (μέχρι τον Μεταξά) πιο πολλοί ήτανε οι οικογενειάρχες που σχολώντας από τη δουλειά περνούσανε και για μια τσίκα "να πάνε κάτω τα φαρμάκια" παρά οι "ρεμπέτες".

  • Δικεφαλάκι 3
Link to comment
Share on other sites

ειχα ακουσει απο μαρτυριες -οσο τα ψαχνα αυτα θεσσαλονικη- οτι και ομως πηγαινε.

 

βεβαια ολα αυτα παζει να ανηκουν και στη σφαιρα των αστικων μυθων..

 

Κοίτα ... Το γεγονός είναι ότι πήγαινε, ΟΧΙ βέβαια ένστολος, αλλά με κουστουμάκι και γρΕβάντα ("ομιλάτε ελληνικά σέξιον"). Τώρα άν κάποιοι αυτό το θεωρούν "μασκάρεμα", πάσο.

 

 

.. εχω ακουσει πως

καποια πρωινα που περνουσε απο το γραφειο του για καφε ο τρικαλινος

και τυχαινε οι αστυφυλακαιοι (βλ. ομιλειτε ελληνικα) να φερνουν σηκωτο κανα συλληφθεντα για μικροαδικηματα,

ο μουσχουντης τους ρωτουσε "τον γνωριζετε τον κυριο ?"

αν ο αλλος απαντουσε "ναι ειναι ο τσιτσανης" του εριχνε δυο φαπες και τον εδιωχνε ,

αν ελεγε "οχι" τον εστελνε κατω στη μπουντρουμα.

 

Αυτό το έχω ακούσει κι εγώ. Επιβεβαιώνω.

  • Δικεφαλάκι 1
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...
  • 3 weeks later...
  • 1 month later...
  • 3 months later...

Please sign in to comment

You will be able to leave a comment after signing in



Sign In Now
 Share

×