Guest ALati Posted March 17, 2018 Share Posted March 17, 2018 Η αγαπημένη όλων μας, σε λίγες εβδομάδες στέφεται Πρωταθλητρια και τυπικά. Ανοίγω το τοπίο για να γράψει ο καθένας : 1. Συναισθήματα : Βγάζουμε αυτά που τόσα χρόνια μας βασάνιζαν 2. Κομβικά σημεία της φετινής σεζόν είτε θετικά είτε αρνητικά 3. Πρωτεργάτες της επιτυχίας εως 11 τον αριθμό κι αν μπορούμε αιτιολογώντας. Γαμησια, βυζγια, μελλοντολογια παρακαλώ σε άλλα τοπία. Ευχαριστώ Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest ALati Posted March 17, 2018 Share Posted March 17, 2018 Μπορει ο καθενας να γραψει οποτε νομιζει οτι βγηκαμε πρωταθλητες. Απλα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nestoridis21 Posted March 17, 2018 Share Posted March 17, 2018 Τοπικιο καταθεσης ψυχης...ειναι τοσα πολλα που θελω να γραψω κ φοβαμαι μηπως τελικα χασουμε το πρωταθλημα. Επιφυλασσομαι...24 χρονια ειναι παρα πολλα. Γκρεμιστηκαν γηπεδα, εφυγαν δικοι μας ανθρωποι, αλλοι γεννηθηκαν, καποιοι μεταναστευσαν κ καποιοι γυρισαν κοντα στην αγαπη που μας συντροφευει απο παιδια. Ειλικρινα μου ερχονται τοσες εικονες κ λογια που δακρυζω. Δεν μπορω να γραψω τιποτα ακομα, φοβαμαι μην χαθει το ονειρο.. 2 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest ALati Posted March 17, 2018 Share Posted March 17, 2018 1) 52 πλεον. Στα 28 μου το τελευταιο πρωταθλημα. Με γιο 3 ετων να γινεται 27. Με καποιους ανθρωπους που μου εμαθαν την Α.Ε.Κ και τη Ν. Φιλαδελφεια, να μην ειναι πλεον εν ζωη. Κλαμα και αγωνια, αρνηση της πραγματικοτητας για εναν πριγκηπα που πηδηξε απο το καραβι και διαγραφτηκε απο εμενα. Χρονια δυσκολα σε περιβαλλον ποδοσφαιρικης χουντας που ομοια της εμελλε να μην ξαναζησουμε. Ποδοσφαιριστες να σε εγκαταλειπουν, "διαλειμματα" με παικτες που σε επελεγαν και σου εδινε κουραγιο η παρουσια τους, παραγοντες τρελοι και πολυ μικροι για τη θεση τους. Δεν ηταν ομως το τελος. Ειχε και πιο κατω. Η μυρωδια της Κυριακης στο Ναο, τα σημεια συναντησης, οι ιαχες απο μακρια, η παιδικη ορμη, οι αγωνιες, οι χαρες, οι λυπες, πρωταθληματα, νυχτες Ευρωπης, γκρεμιστηκαν κι εγιναν μπαζα απο αφελεις. Να ηταν αυτο το τελος ? Κι ομως δεν ηταν. Μονη ξανα δε θα σ'αφησω...ελπιδες, πολλες ελπιδες, προσωρινη ανανηψη αλλα το τελος ηρθε. Η Α.Ε.Κ μου μπροστα σε βουνο απο προβληματα, βρεθηκε στην κολαση. Τι να πω σε μενα ? Τι να πω στον Πανο που εκλαιγε ? Θυμωμενοι συγγενεις "Σα τα μουτρα σου το εκανες το παιδι, θ'αρρωστησει". Οκ Θα επιστρεψω. Σας το υποσχομαι. Δε μπορω να μην επιστρεψω. Η Ιστορια θα με γυρισει εκει που με θελει. Γ'Εθνικη κι ο Γιανναρος να δηλωνει..κασκολακι κι ΑΕΚΑΡΑ. Εβαλα τα κλαματα με αυτο. Λυγισα. Τρενακι στην Α' και πως αλλιως θα γινοταν ? Ησυχασατε ? ...κακως αν ησυχασατε. Με εναν Ποντιο ποτε δεν ησυχαζεις. Μπουλντοζες και μπετα εκει που τα ονειρα μας εγιναν μπαζα και φουλ για τα τειχη που δεν προκειται να πεσουν ποτε ξανα. Ησυχασατε ? ...κακως αν ησυχασατε. Υπαρχουν 11,18,23,30+1 ανθρωποι που μας θυμισαν οτι απο Κυριακη που βλεπαμε την ομαδα, μεσολαβουσε ενας ολοκληρος αιωνας μεχρι την επομενη. Αγωνιες, χαρες, αμφισβητηση, ευθυνες, Ευρωπη, Κυπελλο, Πρωταθλημα. Επιστρεψαμε. Ηρθαμε. Η αγαπημενη ολων μας γινεται παλι πρωτη κι ετοιμαζεται να στολιστει για την απονομη. Ησυχαζει η ψυχη ολων μας. Κι αυτων που δεν ειναι πια κοντα μας. Αυτων που δεν προλαβαν να την ξαναδουν Βασιλισσα στο Ναο της. ΜΟΝΟ Α.Ε.Κ ΡΕ!!!! 2. Κομβικα σημεια ΑΕΚ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΑΕΚ ΑΕΚ-ΠΑΟΚ ΠΑΟΚ-ΑΕΚ ΑΣΤΕΡΑΣ-ΑΕΚ ΑΕΚ-ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΥ ΤΗΜ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΑΝΤΑΛΟΥ 11 ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΕΣ ΧΙΜΕΝΕΘ ΣΙΜΟΕΣ ΛΙΒΑΙΑ ΛΑΖΑΡΟΣ ΓΚΑΛΟ ΜΠΑΚΑΚΗΣ ΜΠΑΚΑΣΕΤΑΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΛΥΣΣΑΝΔΡΟΥ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Link to comment Share on other sites More sharing options...
MITSAKLAS Posted March 17, 2018 Share Posted March 17, 2018 Αυτό το ποστάρισμα του Γιάννη με το κασκολάκι στο χέρι... ακόμα και αν έχει χαθεί, πρέπει να μπει πρώτη σελίδα στο ΚΜ. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Hades Posted March 17, 2018 Share Posted March 17, 2018 Στο κύπελλο που πήραμε στο μπάσκετ έκλαιγα μισή ωρα Ακομα δεν εχω συμβιβαστεί με την ιδέα του πρωταθλήματος, περιμένω. Δε ξερω πως θα αντιδράσω ίσως είμαι και εξωτερικό εκείνες τις ημέρες... 1 Link to comment Share on other sites More sharing options...
stavros 9-11 Posted March 17, 2018 Share Posted March 17, 2018 Από παιδάκι στο δημοτικό τότε που η ΑΕΚ ήταν η καλύτερη ομάδα της χώρας, η ΝΦ το καλύτερο γήπεδο της χώρας και τα τρία εκείνα πρωταθλήματα που τόσο φυσιολογικά κατέληξαν σε εμάς. Τροχανας, Ρέιντζερς και μαγεία Βασίλη Τσιάρτα. Ακόμα κι αν δεν πήραμε εκείνα τα πρωταθλήματα, ημασταν οι καλύτεροι. Και πουτσα μας όλα σε τελική ανάλυση. Γυμνάσιο μετά, φεύγει το βατραχι κι αρχίζει η παρακμή. Αρχίζουν και μας πετσοκοβουν, η μια πουστια διαδέχεται την άλλη, δεν είμαστε οι καλύτεροι αλλά τουλάχιστον όπου τους βρούμε συνήθως τους γαμαμε. Εφηβικές αλητειες, τα πρώτα τσιγάρα, οι πρώτες μπυρες και η πρώτη συνειδητοποίηση ότι η ΑΕΚ είναι πολλά περισσότερα από 11 παίχτες. Έρχεται κι ο Σάντος κάτι πάει να γίνει αλλά δεν. Θεσσαλονίκη, νομική σχολή, εισέρχονται στη ζωή μου έννοιες όπως παοκ, Άρης κλπ. Τι ν τούτοι, τι θέλουν; Ένα απόγευμα λιγο πάνω απ' το τουρκικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη, ίσως να μην άλλαξε η ζωή μου, όμως σιγουρα στιγματίστηκε, μάλλον για πάντα. Συνομωτικα, σα να πρόκειται για ένταξη σε παράνομη οργάνωση. AEK GHOST CLUB. Από εκεί και πέρα, ακόμα κι αν πλέον δε συμμετέχω στις τάξεις της Original, η ΑΕΚ κατέστη συνώνυμο της καθημερινότητας μου. Δεν υπάρχει πόλη της Ελλάδας που να μην έχω έναν άνθρωπο να πάω λόγω ΑΕΚ, χωρια του πόσοι άνθρωποι πέρασαν απ' τη ζωή μου λόγω ΑΕΚ. Οι πεσαδες και τα πρωταθλήματα παραμένουν δευτερεύοντα σε όλο αυτό. Το σημαντικότερο είναι ότι γινόμαστε περισσότεροι. Θα έρθουν κι άλλες μαύρες εποχές αυτό είναι αναπόφευκτο. Αλλά χρειαζόμαστε και τις γιορτές. ΑΕΚ γιατί καυλώνει το μουνι της μάνας τους 9 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rayo Vallecano 21 Posted March 17, 2018 Share Posted March 17, 2018 να ξαναφτιακτει και να ξανακρεμαστει το κιτρινο πανι με τα μαυρα γραμματα που υπηρχε στο ναο στο τeλευταιο τσαμπιονι και εγραφε "champions generation". μονο αυτο με νοιαζει πλεον. Πρεπει να ηταν στην λήξη του προτελευταιου πρωταθληματος αυτο το πανό, με τον γαυρο το 1993. Το ειχε φτιαξει η θυρα21 και απλώσει μπροστα από την θυρα 3. Μπορει και να το ειχαν βαλει και στη φιεστα του 94 με τον ΟΦΗ. Link to comment Share on other sites More sharing options...
GIANNHS Posted March 17, 2018 Share Posted March 17, 2018 (edited) Πρεπει να ηταν στην λήξη του προτελευταιου πρωταθληματος αυτο το πανό, με τον γαυρο το 1993. Το ειχε φτιαξει η θυρα21 και απλώσει μπροστα από την θυρα 3. Μπορει και να το ειχαν βαλει και στη φιεστα του 94 με τον ΟΦΗ. 92-93-94 .... CHAMPIONS GENERATION..... Μεσα στο γηπεδο το φτειαξαμε..Το εβαφα και ο αέρας επερνε τη σκόνη απο το ταρτάν του στίβου και το πέταγε πάνω στα φρεσκοβαμενα γραμματα... Και ο μπινες να γελάει και να με κραζει που πανω στα νεύρα μου έφαγα τούμπα στο γρασίδι... Edited March 17, 2018 by GIANNHS 5 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rayo Vallecano 21 Posted March 17, 2018 Share Posted March 17, 2018 92-93-94 .... CHAMPIONS GENERATION..... Μεσα στο γηπεδο το φτειαξαμε..Το εβαφα και ο αέρας επερνε τη σκόνη απο το ταρτάν του στίβου και το πέταγε πάνω στα φρεσκοβαμενα γραμματα... Και ο μπινες να γελάει και να με κραζει που πανω στα νεύρα μου έφαγα τούμπα στο γρασίδι... Ε τοτε ειχε μπει και αλλο champions generation της θυρας 21, με τον γαυρο το 93. Στο 1.00 με 1.04 φαινεται στο βιντεο, CHAMPIONS GENERATION GATE21 στα καγκελα της 3. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Skepastos Posted March 17, 2018 Share Posted March 17, 2018 1) ΑΕΚ - Απολλων Καλαμαριας, 3-0, 93-94 η πρώτη γνωριμία. Απο νωρίς στην Αθήνα, Ομόνοια αγορά πλήρης στολή ΑΕΚ, απο σχάρες - κάλτσες μέχρι εμφάνιση. Μαιμού εννοείται, ποιός χέστηκε. Το 7 στην πλάτη. Μη με ρωτήσετε ποιού. Φτάνουμε, η μυρωδιά απο το βρώμικο και το καπνογόνο μου παίρνουν τα μυαλά. Η κερκίδα τρέμει. Αρχίζει το ματς, εμείς στην 3 και εγώ να χαζεύω προς τη Σκεπαστη, τον πατερα μου να μονολογεί τι παιχτάρα είναι ο Μανωλάς και να θυμάμαι μόνο ένα ψαλιδάκι του Δημητριάδη νομίζω στο οριζόντιο. Δεν μου αφηνε περιθώρια το πάρτι στην κερκίδα. Τελειώνει, πάμε στη 18 να περιμένουμε για αυτόγραφο. Η κυρα Ολγα με μια εικόνα να σταυρώνει τον προδότη, ο άλλος προδότης να αναρωτιέται "το Καλαμαριά έφυγε;" και ο Βασιλομπίλαρος βιαστικός να υπογράψει το φύλλο αγώνα. Αυτόγραφο δεν πηρα. Ποιος χέστηκε. Υπνο με τη στολή της ΑΕΚ και το πρωί με αυτή στο σχολείο. Ο πρώτος ήμουν που έσκασε με φανέλα ομάδας. Ακόμα το λένε. Ερχεται το 96, το καταραμενο 96, η βρωμικη προδοσια, ο παππους μου βρίζει τον αλήτη και εγώ κρύβομαι και κλαίω. Κλαίω πολύ, για μέρες. Δεν θυμάμαι να έχω κλαψει παλι τόσο πολύ. Μπέσα.Φτάνει το Γυμνάσιο και με κρατάνε όρθιο τα γκολ του κοντού και τα σκασιαρχεία με ένα θείο για απογεύματα Σκεπαστής. Εφηβεία, οργή, μανούρες στο σχολείο μα δεν μου μιλάει κανείς. Είναι τρελό το παιδί. Ισα που προλαβαίνω το πρωτο κλαμπ και κλείνει. Ξενέρα. Να ενα κυπελλάκι και αναζωπυρώνει η ελπίδα, κάπου ξεπεταγονται κάτι κολοσσοι και λεμε μπας και; Αλλα μας προσγειώνουν απότομα κατι Δημητρόπουλοι και Ποντικηδες. Φοιτητής πάνω στις καύλες, γυρνάω επισκέπτης στην πόλη μου και ξαναστήνουμε το κλαμπ. Και μετά πέφτει ο διακόπτης. Γκρεμίζεται το όνειρο πριν προλάβω να το γευτώ και η ομαδα ακολουθεί την κατηφόρα. Ο δικό μας άνθρωπος δίνει ελπίδα, μα κάπου το χάνει. Ερχεται το 08 και εγώ μόνος μου στην Πατρα να πανηγυριζω σαν τρελος τα γκολ σε ενα καφενειο γεματο γαυρους. Μας το εκλεψαν αλλα τη μαγκια δεν μας την πήραν. Ο καημος για το γήπεδο καιει, έχουμε χάσει στο ΣτΕ και αρχίζω να φοβάμαι. ΟΔΔΥ λέει; Στα σκουπίδια ρε μουνιά; Καθε χρόνος και χειρότερα και με βρίσκει το 11 να μισογελάω. 2 χρόνια σε κώμα και το 13 κλαίω μεθυσμένος στα Αγια Χώματα. Με κυριεύει η οργή και Του λέω οτι μας το χρωστάει. Ξαφνικά εμφανίζεται ο μεγάλος και μπαίνει μπροστά. Δινει ορκο για το γήπεδο και λέω μαζί του. Διαρκείας μετα απο καιρό και πάμε. Σκατό; Σκατό. Το φάγαμε και τι να λέει; Δεν μας πήραν τη μαγκιά. Επιστρέφουμε και είμαστε πιο δυνατοί. Λυσσάω για το γήπεδο, δεν ξεχνώ πως ξεκίνησε η κατηφόρα. Με το που χαθήκαμε αγάπη μου γλυκια. Δεν θα σ' αφήσω πάλι. Αλλωστε του το' χω τάξει. 92 και ακόμα κρατιεται. Εκεί να με πας. Μετά το 2000 δεν ξαναπάτησε πουθενά. Βαστα γερά γεράκο, η ΑΕΚ κοντεύει πρωταθλήτρια. Ειδες που πρόλαβες; Σου το' χα τάξει. 2) Κομβικό σημείο; Η οικοδομική άδεια του γηπέδου. Η αύρα και μόνο έφτανε 3) Μελισσανίδης, Χιμενεθ. Γηπεδο - Πρωταθλημα 7 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νονός Posted March 18, 2018 Share Posted March 18, 2018 Δεν ήταν μια φάλαγγα, ήταν ένας όχλος, ένα τρομερό ποτάμι που γέμιζε τον δρόμο, οι άνθρωποι της αβύσσου, έξαλλοι από το ποτό και το άδικο, επιτέλους όρθιοι βρυχιόνταν για το αίμα των αφεντάδων τους. Είχα ξαναδεί τον κόσμο της αβύσσου, στο γκέτο του, και νόμιζα ότι τον ήξερα, μα διαπίστωσα ότι τώρα τον έβλεπα για πρώτη φορά. Η νωθρή απάθεια είχε εξαφανιστεί. Τώρα ήταν δυναμικός, ένα συναρπαστικό θέαμα τρόμου. Περνούσε μπροστά μου σαν φουσκοθαλασσιά, σε συμπαγή κύματα οργής, μουγκρίζοντας και ξεσπώντας. Σαρκοβόρος, μεθυσμένος με ουίσκι από λεηλατημένες αποθήκες, μεθυσμένος από μίσος, μεθυσμένος από όρεξη για αίμα. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά με κουρέλια, με θηριώδη νοημοσύνη, με κατεστραμμένα όλα τα θεϊκά χαρακτηριστικά, και εντυπωμένα όλα τα δαιμονικά. Πίθηκοι και τίγρεις, αναιμικοί και φυματικοί, υποζύγια, πρόσωπα χλωμά απ' όπου ρούφηξε τον χυμό της ζωής η κοινωνία των βαμπίρ, μορφές επαρμένες, φουσκωμένες από τη φυσική αγένεια και εξαχρείωση, μαραμένες γριές και νεκρικά κεφάλια με πατριαρχικές γενειάδες, κακοφορμισμένη νεολαία και κακοφορμισμένη εποχή, πρόσωπα δαιμονικά, στρεβλά, δύσμορφα τέρατα, αφανισμένα από τη φθορά της ασθένειας και από τη φρίκη της χρόνιας ασιτίας. Οι απόβλητοι και οι ακάθαρτοι της ζωής, μια μαινόμενη δαιμονική ορδή που ουρλιάζει και βρυχάται. Και γιατί όχι; Ο κόσμος της αβύσσου δεν είχε τίποτα να χάσει, παρά μονάχα τη μιζέρια και τον πόνο της ζωής. Και τι να κερδίσει; Τίποτα από μια τελική και τρομερή εκδίκηση... 4 Link to comment Share on other sites More sharing options...
AG21 Posted March 18, 2018 Share Posted March 18, 2018 Δεν θελω να πανηγυρισω από τώρα γιατί πολλά έχουμε ζήσει αλλά θυμάμαι σίγουρα το φοβερό συναίσθημα να πηγαίνεις πρωταθλητής στο σχολείο . Περισσότερα όταν το πάρουμε και με το νόμο . 1 Link to comment Share on other sites More sharing options...
GIANNHS Posted March 18, 2018 Share Posted March 18, 2018 Ε τοτε ειχε μπει και αλλο champions generation της θυρας 21, με τον γαυρο το 93. Στο 1.00 με 1.04 φαινεται στο βιντεο, CHAMPIONS GENERATION GATE21 στα καγκελα της 3. εχεις δικιο.... στο μεγαλο συμετειχα που επειανε ολη τη πλευρα..... 92-93-94 .... ΤΡΙΤΟ ΣΕΡΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΧΑ Η ΑΡΧΗ... γκαντεμης21 2 Link to comment Share on other sites More sharing options...
DiK Posted March 18, 2018 Share Posted March 18, 2018 ΠΑΝΑΞΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΛΠΙΖΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΒΑΤΡΑΧΟΠΟΡΤΕΣ 2 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest amd Posted March 18, 2018 Share Posted March 18, 2018 (edited) νταμπλουχος Edited March 18, 2018 by amd Link to comment Share on other sites More sharing options...
Abraham21r Posted March 19, 2018 Share Posted March 19, 2018 Καλώς ήρθες φίλε. Link to comment Share on other sites More sharing options...
DiK Posted March 19, 2018 Share Posted March 19, 2018 Καλώς ήρθες φίλε. σε βλέπω, σε παρακολουθώ αμα θες να σε ξεμαλλιάσω... 3 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Abraham21r Posted March 19, 2018 Share Posted March 19, 2018 σε βλέπω, σε παρακολουθώ αμα θες να σε ξεμαλλιάσω... Θέλω να του πω για τα #arxeidia μου ρε μωράκι.Μην κάνεις ζήλιες... 3 Link to comment Share on other sites More sharing options...
DiK Posted March 19, 2018 Share Posted March 19, 2018 Θέλω να του πω για τα #arxeidia μου ρε μωράκι. Μην κάνεις ζήλιες... 2 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zara Posted March 19, 2018 Share Posted March 19, 2018 Εγώ θυμάμαι τη δασκάλα στο δημοτικό, λογικά τετάρτη τάξη, να ρωτάει μια φάση στο μάθημα να πούμε μια μεγάλη ένωση. Ποια είναι μια μεγάλη ένωση; Μούγκα εμείς, δεν ξέραμε, που να ξέρουμε. Ε η ΑΕΚ λέει ρε παιδιά, δεν γίνεται χαμός που πήρε πάλι το πρωτάθλημα κλπ; Μέχρι τότε η ΑΕΚ ήταν η ομάδα που συμπαθούσε ο πατέρας μου, με αυτό το κουλό όμως της κυρίας Κικής κατάλαβα ότι κάτι παίζει. Τίτλοι, γήπεδο, Ευρώπη. Είμαστε ο ανθός και μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε. 5 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest tony_montana Posted March 19, 2018 Share Posted March 19, 2018 αυτό που θυμάμαι είναι ,μικρός να ξεκινάει ο πατέρας μου με τον μεγάλο μου αδερφό να πάνε γήπεδο ,βράδυ χειμωνα,σε κάποιο ευρωπαϊκό αγώνα και την μανα μου να τους έχει φτάνει κασκολ από μάλλινη κουβέρτα που ξηλωσε και την έκανε λωρίδες. Φυσικά και ο μικρός Αντώνης έμεινε σπίτι,κάπου στα τέλη του 80. Και τον συγχωεμενο ,πια,μπαμπά,ξαπλωμένο στο κρεββάτι της εντατικής,διασωληνομενο,να με ρωτάει για τις εξελίξεις όσο αφορά το γήπεδο.για σένα ρε πατερα.... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Greco21 Posted March 20, 2018 Share Posted March 20, 2018 1) Για κάποιο λόγο παράξενο προς το σόι όλο έγινα ΑΕΚ ενώ με τραβολογούσε ο πατέρας μου στο Τηγάνι. Το είχα καημό να γίνει και ο πατέρας μου να γίνει ΑΕΚ, μέχρι που τον είδα να πανηγυρίζει γκολ του Ντέμη στο τηγάνι με κωλοδάχτυλα (αφού τον είχα εκφοβίσει ότι θα γραφτώ στην ΚΝΕ). Στο λύκειο έφυγα για το εξωτερικό και κράτησα αλληλογραφία μόνο με ΑΕΚτσήδες συμμαθητές. Αυτοί έμειναν και κολλητοί / κουμπάροι / αδέρφια μου μέχρι και σήμερα. Από το 95 εώς το 2008 (εώς το 2003 έκαψα τα κοντέρ) κάθε μέρα ήταν κυρίως ΑΕΚ και μετά όλα τα άλλα. Το 2013 ... και το 2014... ήταν 2 χρόνια που απλά φυτοζωούσα. Δεν ξέρω πόσο θα μετανιώσω που 2 χρόνια την εγκατέλειψα. Το κατάλαβα το 2015 ότι η ζωή είναι σκάρτη χωρίς την ΑΕΚ. Η ΑΕΚ και οι οπαδοί της μου διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα. Αντέχω, παλεύω, δεν φοβάμαι, πάντα ελπίζω. Και τους κοιτώ όλους στα μάτια. Χωρίς συμβιβασμούς. 2) Κομβικό ματς: Το 3-2... 3) Πρόσωπα κλειδιά: Α. Τίγρης Β. Περιβάλλον Τίγρη (εκτός του έξωαποδω) Γ. Μανόλο Δ. Αραούχο... Πέρυσι όταν ήρθε και αφού είδα μισό βιντεάκι στο γιουτιούμπ, ξύπνησα και άρχισα να βάζω συνθήματα της Α.Ε.Κ. Όταν επέστρεψε μου θύμισε την άσχημη αρρώστια που παθαίνουν όταν βάζουν Κιτρινόμαυρη Φανέλα. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Σίγουρα καλύτερος από πολλά ταγάρια. Αλλά έδωσε μια σπίθα που έλειπε από το 2012 και μετά... ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΣΚΟΛ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ. 8 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bukowski Posted March 20, 2018 Share Posted March 20, 2018 Γεννημένος 7 Μαΐου 1989, 5 περίπου ώρες πριν σκοράρει ο Τάκης το γκολ-πρωτάθλημα, δεν θα μπορούσα να είμαι τίποτε άλλο. Το σόι της μητέρας μου Ολυμπιακοί, το σόι του πατέρα μου ΑΕΚτζήδες, επί βδομάδες με φόντο και το ντέρμπι, οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν σχετικά με την ομάδα που θα επέλεγε "το αγόρι". Τελικά την απάντηση έδωσε ο Τάκης. Τα πρώτα μου χρόνια που ψιλοθυμάμαι ΑΕΚ, νηπιαγωγείο φάση, συνέπεσαν με την φυγή του προδότη. Ο πατέρας μου με έπαιρνε σε διάφορα παιχνίδια (Περισσό μέναμε) αλλά πιο έντονα ως πρώτο παιχνίδι θυμάμαι το πρώτο του Ντούσαν με την κόκκινη φόρμα. Όλη την βδομάδα μου τα χε κάνει καμπανέλια με τον προδότη "για να μην ξεχάσω ποτέ". (ΣΣ: Αυτός ξέχασε με τα χρόνια αλλά τί να του πεις σήμερα...) Τέλος πάντων το όλο κλίμα στην ομάδα δεν με γοήτευε ιδιαίτερα, η κλάψα για τον Ντούσαν, όλο αυτό το αρρωστημένο πράγμα γενικά δεν με έψηνε ιδιαίτερα, αλλά δήλωνα ΑΕΚ. Κομβικές στιγμές για να πορωθώ με την ομάδα τα παιχνίδια με Λεβερκούζεν και Ρεάλ. Ακολούθησε το γκρέμισμα του γηπέδου και κάπου εκεί κατάλαβα ως περισσιώτης ΑΕΚτζης τί έχασα. Το γκρέμισμα του γηπέδου στεναχώρησε και την Ολυμπιακό μητέρα μου, η οποία τότε δήλωσε πως αν το φτιάξει ξανά εκεί θα γινόταν και αυτή ΑΕΚ - κουβέντα που δεν έχει ξεχάσει. Ακολούθησε η εποχή Ντέμη, τότε για πρώτη φορά η ΑΕΚ δεν έβγαζε αυτή την κλάψα, την μίρλα της αδικημένης κακομοίρας. ΟΑΚΑ, παρτι με δεκάδες χιλιάδες κόσμου, Λύκειο εγώ, πηγαίναμε παρέες με παιδιά στα παιχνίδια. Αποκορύφωμα το παιχνίδι με Μίλαν και η τεσσάρα στον γαύρο. Ωραία χρόνια, τότε πίστεψα όντως πως θα γινόμαστε η Dortmund της Ελλάδας. Και μετά μου φέρνεις τον... Δώνη. Και μετά την κοπανάς. Και μετά φέρνουν τον... Βάτραχο. Γενικα ξενέρα φάση, παλι στα ίδια γύρισε η ομάδα, το βατράχι να δηλώνει το καλοκαίρι "ομάδα επιπέδου '94" μετά το φιλικό τουρνουά στην Αυστραλία, ακολούθως θα τρώει φάπες από οπαδούς γενικά ένας εμετός. Κάτι πάει να γίνει με Μανόλο, το κύπελλο το πανηγύρισα σαν Champions League, μάλλον ένιωθα τί έρχεται. Μετά την φυγή Χιμένεθ αποστασιοποιούμαι εντελώς, πλέον παρακολουθώ Liverpool πλέον. Την χρονιά της πεσάδας παίρνω δύο διαρκείας ένα για μένα ένα για τον πατέρα. Στο ματς με Πανθρακικό πήγα μόνος μου αφού ο πατέρας δεν ήθελε να έρθει σε αυτό, με συνόδευσε η Γιώτα τότε (χωρίζαμε εκείνη την περίοδο) τελικά πέσαμε και έμεινα άδειος. Με την έλευση Μελισσανίδη και την απόφαση για restart να πω ότι θα ήθελα η ομάδα να επιστρέψει γρήγορα πρώτα απ όλα σε θέσεις που έβγαζαν Ευρώπη. Το να φτιάξει γήπεδο δεν το πολυπίστευα, ενώ να ξαναπάρουμε πρωτάθλημα το θεωρούσα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Γενικά θεωρούσα είχαμε αλλάξει στατους κβο για πάντα. 5 χρόνια μετά και γήπεδο σηκώνεται και νταμπλ πάμε να πάρουμε και η ομάδα είναι γεμάτη υγεια έχοντας μπουκώσει τους αντιπάλους της. Εν συντομία λοιπόν, όπως καταλάβατε, μην έχοντας προλάβει τις ΑΕΚ του Μπάρλου και των 90s ουσιαστικά τώρα ετοιμάζομαι να βιώσω πρωταθληματική ΑΕΚ που τους γαμάει όλους. Με το που θα μπούμε στο γήπεδο θα χει κλείσει ένας μεγάλος κύκλος που θα με έχει κάνει ΑΕΚ σε όλο μου το είναι. Δεν την αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Δεν ήμουν παντα δίπλα της. Ξέρω ότι υπάρχουν πιο ΑΕΚάρες από εμένα. Ξέρω όμως πως από το δημοτικό ακόμα ονειρευόμουν ένα πρωτάθλημα. Ξέρω πως από το γυμνάσιο μου λείπει το γήπεδο στην ΝΦ. Ξέρω πως είμαστε πια κοντά στα όνειρα. Λογικά θα προλαβω να πανηγυρίσω πρωτάθλημα λίγο πριν μεταναστεύσω έχοντας σχεδόν τριανταρίσει πλέον. Νιώθω παντως πως ξημερώνει αιώνας ΑΕΚ. Για πρώτη φορά στην ιστορία μας δείχνουμε να χτιζόμαστε σε σταθερές βάσεις. Σημαντικότερες μορφές της επιστροφής: Μελισσανίδης Χιμένεθ Πογιέτ (γιατί μας έμαθε να νικάμε ξανά παραδοσιακούς αντιπάλους μας και μας ξύπησε από τους ΔελλοΚετσπαγιοΜοραις) Σιμόες (ο πιο αγαπημένος μου παίχτης έβερ) Αυτς πάνω κάτω.. 6 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nickpes21 Posted March 20, 2018 Share Posted March 20, 2018 1. Ήμουν αρκετά τυχερός να ζήσω τα 3 σερί πρωταθλήματα στο γυμνάσιο ... πηγαίνοντας σε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια και σε μερικά εκτός, σε μια θερμή ηλικία μπορώ να πω το καταχάρηκα. Τα 3 επόμενα χρόνια δεν με έκαιγαν και πολύ που δεν πήραμε πρωτάθλημα, ζούσα με αυτά που είχαμε -αν και εκείνο το γκολ του Μπορελι στο πρώτο ντέρμπι που πήγα μόνος μου με τον μικρότερο αδερφό μου αφού λόγω καθημερινής ο πατέρας μου δεν ήρθε μαζί μας όπως έκανε πάντα στα "επικίνδυνα" παιχνίδία μου στοίχισε. Μπορώ να πω όμως πως η αποχώρηση του βάτραχου ο οποίος ήταν σαν θεός για μένα γκρέμισε τον κόσμο μου και με έκανε μάλλον περισσότερο οπαδό από οσο θα ήθελα ... μίσησα κάποιον για το ποδόσφαιρο, το αφισάκι με το βάτραχο δράκουλα στο φέρετρο το είχα στο τοίχο δίπλα στο προσκέφαλό μου. Αυτό το γεγονός με απασχολούσε μέχρι το απόγευμα που χάσαμε 4-3 από το γαυρο του Λεμονή το πρωτάθλημα με το Σαντος στο πάγκο ... εκεί πλέον άρχισα να θέλω τον τίτλο ο οποίος μας κρέμασε δυο τρεις φορές από τότε. Και πάλι όμως δεν μπορώ να πω όμως οτι είμαι από αυτούς που τους απασχολούν τόσο οι τίτλοι. Εμένα μου άρεσε το γήπεδο, η ιεροτελεστεία να πηγαίνουμε στη Φιλαδέλφεια, οι μυρωδιές, τα εκτός έδρας παιχνίδια (από τα αγαπημένα μου παιχνίδια ένα στη Τρίπολη που απαγορευόταν να πάμε, έλεγε ο κοντός να μην πάμε κλπ και είμασταν 30 άνθρωποι στο πέταλάκι μέσα σε φιλάθλους του αστέρα ήμια φιέστα του Gay στο καραισκακη που ήρθε 0-0, ένα κύπελο εκτός με γαυρο στο ΟΑΚΑ που ήμασταν μονο στη 2 και ήρθε ισοπαλια με ενα γκολ του Λάκη που στον επαναληπτικο βάλαμε 3 στη Φιλαδελφεια,κάτι τέτοια μου άρεσαν) Είμαι μάλλον από τους λίγους που ενώ ξενέρωσαν τα δυο τελευταία χρόνια πριν πέσουμε, όταν πέσαμε το είδα πάλι πιο θερμά , πήγα μαζί με τα παιδιά μου πλέον σε αρκετά παιχνίδια στη Γ και τη Β αλλά όταν ανεβήκαμε πάλι κάπου το έχασα. Νομίζω γενικά έχω ξενερώσει με το ποδόσφαιρο όπως είναι στην Ελλάδα, όλα στημένα, να μην μπορούμε να πάμε εκτός έδρας, στο έλεος του κάθε πανηλίθιου διαιτητη και παράγοντα κλπ ... αυτός είναι και ο λόγς που και τα forum παράτησα και γενικά. Μπορώ να πω αν δεν ήταν τα παιδιά μπορεί να είχα απομακρυνθεί εντελώς αλλά επειδή τους άρεσε πηγαίνουμε. Γι αυτά θα χαρώ και το πρωτάθλημα βασικά, γιατί οι τίτλοι δένουν τα παιδάκια με την ομάδα αλλά και για τον οπαδό μέσα μου που δεν αντέχει να του κουνιούνται οι μπουγάτσες και οι κάθε μπουγάτσες που χωρίς ιστορία θέλουν να αποδείξουν κάτι ... αν και είμαι σίγουρος πως ΟΤΑΝ μαθηματικά θα πάρουμε το πρωτάθλημα θα κλαίω για ώρα, όπως όταν τελείωσε ο τελικός με τον γαυρο στο αδειο ΟΑΚΑ πριν δυο χρόνια ... 2. Το 1-2 στο Καραισκάκη ... γιατί ηταν ανατροπή μαγκιάς για μια ομάδα που αν και κουρασμένη έδειξε πως λογω @@ιων μπορεί να παρει το πρωτάθλημα 3. Στα θετικά δεν μπορώ να βγάλω κάποιον έξω ... στα αρνητικά οι τραυματισμοί Μανταλου και κυρίως Γιοχανσον αφού ο δευτερος αποδείχθηκε πολύ δυσκολότερο να αντικατασταθεί κατ εμέ 4 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts