Jump to content

Αναδρομές στο παρελθόν: Η επιστροφή του προδότη


Recommended Posts

Εγκαινιάζουμε τη νέα μας στήλη στο ΚΜ με τίτλο αναδρομές στο παρελθόν. Εδώ θα παρουσιάζονται γεγονότα και εποχές που ζήσαμε στην ΑΕΚ, θα θυμόμαστε ποιοι ήμασταν και τι κάναμε τότε, τι στάση κρατήσαμε και θα κάνουμε και τον απαραίτητο απολογισμό. Η συχνότητα της στήλης μας δεν έχει αποφασιστεί ακόμα, κοινώς όποτε του καυλώσει του καθένα, ας ανοίγει ένα νέο θέμα.

Κάνω την αρχή με την επιστροφή του προδότη. Αναφερόμαστε βεβαίως στην εποχή που επέστρεψε για πρώτη φορά ο Ντούσαν Μπάγεβιτς στην ΑΕΚ μετά τη φυγή του για τον Ολυμπιακό. Πως το ζήσατε, τι θέση πήρατε, τι θυμάστε και πως κρίνετε την όλη κατάσταση σήμερα που πέρασαν αρκετά χρόνια; Τα δικά μου θα τα γράψω αργότερα που θα είμαι πιο χαλαρός.

Link to comment
Share on other sites

edit. νομιζα οτι μιλουσες για την επιστροφη στην Φιλαδελφεια, οποτε διορθωνω ο,τι εγραψα.

λοιπον εγω ξενερωμα μεν, αλλα πηγαινα γηπεδο χωρις να του τα χωνω ιδιαιτερα. ειχες και καλη ομαδα επι Μακη.

γενικα τον αντιμετωπισα απλα ως επαγγελματια προπονητη, με αντιπαθεια μεν, αλλα ως εκει. δεν με εκνευριζε πλεον, ο,τι νευρα ηταν να βγαλω τα εβγαλα οταν ηταν στον γαυρο, ειχα ξεθυμανει αρκετα πλεον.

υγ. ποτέ δεν καταλαβα τους υπερασπιστες του. αυτοι το 96 δεν τον εβριζαν δλδ?

Link to comment
Share on other sites

Ξενερωμα και αποχή, με αποτέλεσμα ο τελευταίος αγώνας της ΑΕΚ στην ΝΦ που είδα, να είναι το 6-2 με τον παοκ την τελευταία αγωνιστική του πρωταθληματος 2001-2002. Βέβαια ούτως ή άλλως το 2002 ήταν η δεύτερη φορά που έφυγα έξω, οπότε δεν έζησα έντονα την διαμάχη κτλ, μόνο τον αγώνα με την ρομα τον Σεπτέμβρη που τον ειδα στη βυζαντινή με τους γνωστούς "κάφρους". Πάντως συμφωνούσα με την στάση της R. 

Link to comment
Share on other sites

Ξενέρωμα και αποχή και εδώ. Θυμάμαι φοιτητής να μπαίνω στη σελίδα της R και να έχει φωτό έναν τάφο και από πίσω να παίζει το "Συννεφιασμένη Κυριακή". Το χειρότερο ξενέρωμα πάντως νομίζω ότι ήταν με την πλειονότητα του κόσμου μας (πλην R) που τον αποδεχόταν ενώ και οι ίδιοι πριν λίγα χρόνια του κουνούσαν 5χίλιαρα. Και κατ' εμε τα χρόνια αυτά στην προδοσία είχε προστεθεί ότι ήταν ο προπονητής της ομάδας της παράγκας που έσφαζε ότι έβρισκε και μετά απαντούσε με επιθετικό υφάκι στους όποιους αρδ τον ρωτούσαν για τη διαιτησία

Link to comment
Share on other sites

Δεν τα έζησα από κοντά, ήμουν στην επαρχία, μαθητής στις τελευταίες τάξεις του λυκείου. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι εκείνες οι χρονιές ήταν οι πρώτες που άρχισα να είμαι εντελώς απαισιόδοξος για το μέλλον της ομάδας -σε μόνιμη βάση. Μέχρι τότε, ίσως και λόγω πιο παιδικής αφέλειας, πίστευα πως κάθε χρόνο θα παίρναμε το πρωτάθλημα και πως σύντομα θα γίνουμε πολύ μεγάλοι. Σε κάποιο βαθμό μπορείς να πείς πως θύμιζα Κλεφτάκη μέχρι τότε. Ήμουν αντίθετος στην επιστροφή.

Link to comment
Share on other sites

Το καλοκαίρι της φυγής του τελείωνα το δημοτικό και ήμουν μέσα στις καύλες μου με την ΑΕΚ. Ομαδάρα, πρόσφατα πρωταθλήματα, μπαλάρα, ρησπέκτ από όλους και Ντούσαν Μπάγεβιτς μέχρι θανάτου. Παρά την ηλικία των 12, ήμουν λίγο χουλιγκανάκι, είχα κάψει φλάντζα με ΑΕΚ, είχα γενικώς ενασχόληση πολύ πάνω από όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Παρεμπιπτόντως ΑΕΚτζή στα σχολεία μας δεν έβρισκες ούτε με αίτηση. Επομένως ήμουν στην τάξη ο μόνος ΑΕΚτζής και είχε 2-3 ακόμα σε όλο το σχολείο. Παρ' όλα αυτά η παρουσία μου ήταν ιδιαίτερα αισθητή και όπου γράφαμε στους τοίχους του σχολείου, όλο μα όλο το σχολείο ήταν γραμμένο ΑΕΚ, από εμένα. Γούσταρα τόσο πολύ που ήμουν ΑΕΚ που δεν με ένοιαζε τίποτε άλλο. Θα έλεγα ότι εκείνη η χρονιά, δηλαδή 1995-96 ήταν η τελευταία χρονιά που ένιωθα την απόλυτη ευτυχία σαν άνθρωπος. Εννοώ ότι με ένοιαζε μόνο η ΑΕΚ και η ΑΕΚ γάζωνε. Η φυγή του Μπάγεβιτς για μένα ήταν το βίαιο, απότομο, άδοξο και ενδεχομένως άδικο τέλος της παιδικής ηλικίας. Συνδυάστηκε έτσι που μετά από αυτό πήγα στο γυμνάσιο όπου τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά και δυσκολότερα σε σχέση με το δημοτικό, έκατσε και η φυγή του βάτραχου οπότε όλο αυτό ήταν το τέλος της παιδικής ηλικίας. Τον μίσησα τον καριόλη αλλά προτιμούσα να ασχολούμαι με την ΑΕΚ και όχι με αυτόν. Τον ξέγραψα με λίγα λόγια, ξέχασα την ύπαρξή του.

Το καλοκαίρι της επιστροφής του τελείωνα το Λύκειο και ετοιμαζόμουν να έρθω Θεσσαλονίκη.

Εβλεπα ΑΕΚ φανατικα κλπ, αλλα επαφη με οργανωμενο κοσμο δεν είχα. Παρακολουθούσα τις ανακοινώσεις της ορίτζιναλ, συμφωνούσα εννοείται, ιδεολογικά τέλος πάντων ήμουν προς τα εκεί. Την προηγούμενη σεζόν έχουμε πάει με τον πατέρα μου στα Γιάννενα να δούμε την ΑΕΚ και ήταν περίοδος που γράφανε για επιστροφή του βάτραχου, τότε είχαμε Σαβέφκσι-Γκέραντ. Κάποια στιγμή φώναξαν το "η ΑΕΚ έχει προπονητή κι αφήστε τον προδότη να πάει να γαμηθεί". Ακολούθησα και το φώναξα κι εγώ. Είχα επομένως μια πρώτη άποψη, αλλά δεν είναι ότι με απασχολούσε και σε βάθος το ζήτημα. Ετοιμαζόμουν και για τις πανελλήνιες (εμείς δίναμε και στη Β Λυκείου πανελλήνιες) και γενικά η επαφή μου ήταν κυρίως στα βασικά.

Το καλοκαίρι εκείνο τέλος πάντων, ένα πρωί ήμουν μια βόλτα στην Άρτα και είπα να περάσω από τον τοπικό ΣΦ, πριν ακόμα γίνει ορίτζιναλ. Ήταν κλειστός όμως, αλλά είχαν αναρτήσει μία ανακοίνωση στη τζαμαρία του κλαμπ (επαρχία, δεν υπήρχε φόβος για σπασίματα τότε εκεί) τη φωτογραφία του σε ένα φέρετρο. Όλη αυτή η θεατρικότητα με έψησε ιδιαιτέρως, επομένως εκείνη τη στιγμή έγινα κι εγώ αντιμπαγεβιτσικός με κάθε επισημότητα.

Έρχομαι Θεσσαλονίκη, ψάχνω τα πατήματά μου, αργώ λίγο να βρω άκρη με ΑΕΚ και κλαμπ εδώ πέρα και αφοσιώνομαι στη μελέτη των ανακοινώσεων. Η κατάσταση αρχίζει να οδηγείται στα άκρα κι εγώ υποστηρίζω την ορίτζιναλ. Συνειδητά δεν κατεβαίνω στα ματς του Τσλ στην Αθήνα γιατί έχω υιοθετήσει την άποψη ότι "αυτό δεν είναι η δική μας ΑΕΚ". Φτάνει ο Δεκέμβρης σε κάποια φάση και παίζουμε Ευκαρπία με τη γριά.  Η ορίτζιναλ βγάζει ανακοίνωση και λέει ότι εμείς απέχουμε, πάτε εσείς που στηρίζετε τον βάτραχο εφόσον εμείς είμαστε εχθροί της ΑΕΚ". Εγώ πάω παρ΄ όλα αυτά γιατί ήταν ο πρώτος αγώνας της ΑΕΚ στη νέα μου πόλη και δε γινόταν να μη πάω. Δεν πολυπίστεψα την ανακοίνωση, ή για να είμαι ειλικρινής δεν πίστευα ότι δεν θα είχε έρθει κανένας. Κι όμως δεν ήταν κανείς στο γήπεδο. Κάθομαι άρον άρον ανάμεσα στις γριές, κάποιοι κάνει μπαμ ότι είναι ΑΕΚ, τελειώνει το ματς και αναρωτιέμαι αν όλο αυτό κάνει καλό στην ΑΕΚ. Τεσπα, στ' αρχίδια μας.

Έρχεται το ματς στο Χαριλάου, προηγουμένως είχα βρει μια άκρη με το κλαμπ εδώ, αλλά επειδή κινούνταν λίγο σε λογικές 17Ν ως προς την ένταξη, ακόμα δεν είχα καταφέρει να εισχωρήσω. Ένα πρωί το ΑΠΘ γεμίζει με φέιγ βολάν ότι δε νοείται ΑΕΚ με τον προδότη και είμαι σίγουρος ότι έχω επιλέξει το σωστό. Πάω στο Χαριλάου μόνος μου και την ώρα που φτάνουν τα πούλμαν μας, παρατηρώ ότι κάποιοι μένουν εκτός. Θαυμάζω τη στάση τους και περνάω όλο το ματς βρίζοντας το βάτραχο. Ταυτοχρόνως προβληματίζομαι γιατί κάνω την εξής σύγκριση: Τα σκουλήκια ασχολούνταν μαζί μας. Αντίπαλός τους ήταν η ΑΕΚ. Εμείς όμως δεν ξέραμε ποιον ακριβώς αντιμετωπίζαμε. Τη μία έφευγαν κοτρόνια προς τα σκουλήκια και την άλλη βρίζαμε το βάτραχο αλλά και τον Ψωμιάδη. Πολλά μέτωπα ανοιχτά με λίγα λόγια. Κακή κατάσταση. Σίγουρα η ΑΕΚ δεν είναι ενωμένη. Και πολύ μίσος.

Τα υπόλοιπα είναι λίγο-πολύ τα αναμενόμενα, πηγαίναμε στο γήπεδο αλλά ταυτόχρονα βρίζαμε το βάτραχο. Δεν κάναμε αποχή αλλά κάποιοι έκαναν. Δεν ήμασταν εν ολίγοις όλοι μαζί. Κάποιοι έλειπαν και αυτό ήταν μεγάλη πληγή.

Το συμπέρασμά μου απ' όλα τα παραπάνω είναι το εξής: Προφανώς η αξιοπρέπεια της ΑΕΚ υπαγόρευε να μην έρθει στην ομάδα αυτό το αρχίδι. Όπως και να το κάνουμε, το ποδόσφαιρο πάντα θα επηρεάζεται και από το συναίσθημα και όσο κι αν (δεν) θέλουμε, ποτέ δεν θα υπάρχει η σχέση εταιρίας-πελάτη. Επομένως ήταν πολύ μεγάλη ήττα της ΑΕΚ το γεγονός ότι ήρθε πίσω. Άρα δε μπορείς να προσάψεις στον κόσμο που δεν τον ήθελε κάτι. Όσοι τον αποθέωναν δεν έχουν κανέναν σεβασμό από εμένα. Επειδή όμως στο τέλος της ημέρας μας ενδιαφέρει η ΑΕΚ, να αναλογιστούμε ότι έπεσαν πολλά μαζί. Γκρέμισμα Ν. Φιλαδέλφειας και τουρνέ στα τσαντίρια της Αθήνας, διοικητική αστάθεια με οικονομικά προβλήματα και η μεγάλη διχόνοια. Διχόνοια που θα αποτελεί σημείο αναφοράς στην ιστορία της ΑΕΚ. Θεωρώ ότι εκείνη η περίοδος έχει αφήσει σημάδια στην ομάδα που δεν έχουν ξεπεραστεί ακόμα. Τόσα πολλά χρόνια μετά, οι πληγές της ΑΕΚ από εκείνη την ιστορία είναι ακόμα εδώ. Πιστεύω ότι αν το ξέραμε τότε, θα κάναμε πίσω. Δεν θα μπορούσαμε όμως να το φανταστούμε. Ότι δηλαδή εκείνη η περίοδος ήταν η αρχή μιας κατάστασης που έπληξε το μέγεθος της ίδιας της ΑΕΚ.

 

  • Δικεφαλάκι 1
Link to comment
Share on other sites

Για την ωρα θα αρκεστω να γραψω οτι η σχεση ΑΕΚ Μπαγεβιτς ηταν περιπου αυτο που εχω γραψει και για την σχεση ΑΕΚ Ντεμη.Μοναδικη στα χρονικα του ελληνικου ποδοσφαιρου και αν καπου μπορουμε να λεμε οτι ειμαστε διαφορετικοι ειναι για κατι σχεσεις σαν και αυτες.

Link to comment
Share on other sites

Τρομερό πισωγύρισμα η επιστροφή Μπαγιεβιτς σε ήδη βεβαρημένη για την ομάδα περίοδο.Και οι ισοπαλίες του τσουλού δεν αντισταθμίζονται επουδενί με τον διχασμό που έφερε στον κόσμο της ομάδας που σχεδόν είκοσι χρόνια μετά είναι πολύ πρόσφατες οι μνήμες.

Link to comment
Share on other sites

Εγω οταν εφυγε πηγα πρωτη δημοτικου. Θυμαμαι ομως τον πατερα μου σχεδον να καταρρεει οταν ενα πρωινο ο Παπαδακης διαβασε στις αθλητικες πως υπεγραψε ο Μπαγεβιτς στο λιμανι. Επισης θυμαμαιντους λιγους τοτε στον Περισσο γαυρους (ειχαμε στην ταξη 15 ΑΕΚτζηδες, 6 γαυρους και 3 βαζελους ξερω γω) εκ των οποιων ενας ηταν κολλητος μου να τον εχουν περιπου θεο που θα τους κανε ομαδαρα. Μπερδευτικη κατασταση για εναν 6χρονο που θυμοταν τον ΑΕΚτζη πατερ του να τον λατρευει. Τελος παντων, εγω τον Μπαγεβιτς τον θυμαμαι κατα βαση ως κοουτς του Ολυμπιακου του Κοκκαλη. Ως ανθρωπος μου φαινοταν φριχτα αντιπαθης (ευκολα στο τοπ10 αντιπαθεστατων ανθρωπων εβερ) ενω σημερα θεωρω πως προκειται για sociopath. 

Οταν επεστρεψε πηγαινα γυμνασιο πλεον. Ο πατερας μου που στην πρωτη του επιστροφη με πηρε και τις δυο μερες στην ΝΦ (πρωτη επιστροφη ως κοουτς του γκευ λεω) τον ειχε συγχωρησει. Εγω δεν τον ηθελα αφου ειχα αγαπησει τον Σαντος και γενικα δεν μου αρεσε ως τυπος. Τελικα εκτοτε πλακωνομαστε με τον πατερα μου μεχρι σημερα για τα της ΑΕΚ. Μια για Ντουσαν, δυο για Ντεμη, τρεις για Μελισσανιδη. Ενας ατελειωτος ρεβανσισμος που ξεκιναει επειδη καποιοι δεν ανεχονται πως στην πραξη η ΑΕΚ αποδειχτηκε μικροτερο μεγεθος απο τον Βατραχο και καποιοι αλλοι δεν εζησαν το ονειρο του να φερει ξανα τιτλους στην ομαδα. Αν πατερας με γιο εφτασαν μεχρι σημερα να μην βλεπουν ΑΕΚ μαζι γιατι θα πλακωνονται ε καταλαβαινετε τι συνεβη γενικα στον κοσμο της ΑΈΚ.

Γενικα καθε επιστροφη του μας μικραινε και περισσοτερο ως μεγεθος. Τελικα τον καναμε και ιδρυτη του κλαμπ μετα τον υποβιβασμο και ησυχασαμε. Προσωπικα την μερα που θα πεθανει αν ζω θα ριξω ενα μερακληδικο χεσιμο προς τιμην του.

Link to comment
Share on other sites

Ο πατέρας μου τον αγαπούσε πολύ το συγκεκριμένο. Όταν έφυγε δεν τον έβρισε, όταν γύρισε όμως μου είπε ότι είναι πισωγύρισμα και κατάντια για την ομάδα. Για αυτόν ο Μπάγεβιτς τελείωσε το 1996, ο μετά ήταν κάτι άλλο. Εγώ από την άλλη δεν τρελλάθηκα όταν έφυγε. Όταν διάβασα τη συνέντευξη που είχε δώσει στο Λάλα, που έλεγε ότι ουσιαστικά κοροιδεύει τον κόσμο για να περάσουν οι μέρες, μου γύρισε το μάτι. Γιατί θυμόμουν πόσο τον παρακαλούσε ο κόσμος...Όταν γύρισε ξενέρωσα τρομερά, αφενός γιατί έφυγε η μεγάλη μου αδυναμία ο Σάντος ( το ότι έμεινε στην ΑΕΚ όταν είδε τον Ξηροκώστα στα χιόνια με τους άλλους έξω από το σπίτι του, τον ανέβασε τρομερά στα μάτια μου, αυτόν τον απόλυτο επαγγελματία), αφετέρου γιατί έδειχνε αδυναμία της ομάδας να προχωρήσει. Από την άλλη, το ότι γύρισε με τον Μάκαρο, σαν να ζητούσε δηλαδή προστάτη, μου τον έκανε ακόμα πιο ξεφτίλα στα μάτια μου. Δεν πήγα στα πρώτα παιχνίδια, νομίζω πρώτη φορά πήγα με την Καλλιθέα εντός, που τον έβριζε η σκεπαστή και από αλλού χειροκροτούσαν, μετά στα Λιόσια που χάσαμε 3-2 από τον Ακράτητο και είδα μια εντελώς άρρωστη κατάσταση ανάμεσα στον κόσμο, οπότε σταμάτησα να πηγαίνω. Γενικώς, μου είναι ιδιαίτερα αντιπαθής, τον θεωρώ φαιδρό και απορώ πώς υπάρχει κόσμος που τον αποθεώνει ακόμα..

Link to comment
Share on other sites

Να πουμε οτι υπηρξαν διαφορες και στους παικτες με Νικολαιδη, ζηκο, ζαγορακη που ηταν υπερ του σαντος ενω ο Τσαρτας (απο τον οποιο λεγεται οτι επηρεαστηκε ο Μακαρος) υπερ του Μπαγιεβιτς.

Θυμαμαι οτι απογοητευτηκα που εφυγε ο σαντος γιατι εδειξε εργο σε μια δυσκολη εποχη και γιατι ειμαι εναντιον του να ζουμε με φαντασματα οπως ειχε πει και ο σαβεφσκι. Το θεωρω στοιχειο νοοτροπιας μιζερης ομαδας.

Γενικα για το θεμα μπαγιεβιτς μπορει καποιος να γραψει πολλα και γιατι αυτος ο διχασμος. Πριν το μεγαλο μισος για οσους θυμουνται καλα λογω ηλικιας υπηρξε μεγαλη αγαπη διαφορετικα δεν θα  ενοχλουσε τον κοσμο αν εφευγε. Πχ πως θα αντιδρουσαν οι βαζελοι αν ο ροτσα πηγαινε στον γαυρο και επαιρνε πρωτθληματα με τη κοκκινη φορμα και με οργια εις βαρος της "αγαπημενης" του ομαδας?
Οι επιτυχιες σε τιτλους αλλα και το πολυ καλο ποδοσφαιρο απο το 89 ως το 96 (μετα απο 10 πετρινα χρονια με ενα κυπελλο μονο) πιστωθηκαν στον μπαγιεβιτς κατα 100% (απουσια ισχυρης διοικησης) και μαλλον αυτο να ηταν το χαρακτηριστικο της υποθεσης αυτης. Ειμαστε διαφορετικη ομαδα απο γαυρους και βαζελους σε πολλα θεματα, αυτοι ειχαν προεδρους που εδιωχναν προπονητες και ας ειχαν παρει νταμπλ, σε αυτους ολα οφειλονται στον προεδρο. Για μας ολη η χρονια απο το 89 και μετα ξεκινουσε απο το τι θα αποφασισει ο Μπαγιεβιτς. Για πολλους οπαδους ως το 96 ηταν σαν τη  "γκομενα" τους... Ε μετα αφου πηγε στον γαυρο και με οσα οργια εγιναν και με τα φιλικα με τη κοκκινη φανελλα τιποτα δεν θα μπορουσε να ειναι το ιδιο αν καποτε επεστρεφε.
Αυτα τα γραφω σε περιπτωση που καποιος απορει γιατι πολλοι μεγαλυτεροι τον συμπαθουσαν ή δεν τον κατακρινουν εστω.
 

Link to comment
Share on other sites

Τι έχει ζήσει η ομάδα. 

11 χρονών όταν έφυγε.  Δεν τον αγάπησα ποτέ γιατί δεν πρόλαβα και μόνο τον μίσησα.

Οπότε όταν γύρισε κάπου στα 18 / 19  μου ,οπότε ατελείωτο μπινελίκη.

Γενικώς συνειδητοποίησα μόλις ότι αυτός ο μαλάκας ή αιτία που δεν πήγαινα στη παλιά ΝΦ πριν γκρεμιστεί. 

Επίσης, αυτός ο μαλάκας επανέφερε και γιγάντωσε στην ΑΕΚ το διχασμό

Link to comment
Share on other sites

σχετικο-ασχετο.

στην επιστροφη του στη Νεα Φιλαδελφεια και την ηττα του, θυμαμαι την επομενη ειχα χαρει τοσο πολυ που ειχα αγορασει γαυρικες εφημεριδες (!) για να δω ποσο τους ετσουξε.

θυμαμαι λοιπον οτι τον ειχαν κυριολεκτικα κατακρεουργησει και ουσιαστικα πανω-κατω ζητουσαν απο τον Κοκκαλη να διωξει τον ΑΕΚτζη.

ο Κοκκαλης κρατηθηκε και τελικα η ιστορια γραφτηκε οπως γραφτηκε.

 

θελω να πω οτι μερικες φορες η ιστορια μπορει να γραφτει και απο καποιες λεπτομερειες. ποιος ξερει πώς θα συνεχιζε και ο γαυρος και ο ιδιος αν τον ειχε απολυσει τοτε.

Link to comment
Share on other sites

Please sign in to comment

You will be able to leave a comment after signing in



Sign In Now
 Share

×