Jump to content

Recommended Posts

2 hours ago, moukie said:

Για τον Παπασταθοπουλο λεει μωρε μωρε και για το δικιο, ετσι οπως το γραφει, σιγουρα αναφερεται στο Μελισσανιδη. 

Για τον Σωκράτη λέει, αλλά νομίζω αυτός που δεν τον ήθελε τότε ήταν ο Κονε, αλλά λογικά δεν τον ήθελε και ο μεγάλος.

Link to comment
Share on other sites

Τσακιραρος:

Ο Στάνκοβιτς θα ήταν τερματοφύλακας, ο Βίντα με τον Τζαβέλλα και τον Χατζισαφί τριάδα στην άμυνα, μέχρι να γίνει η μεταγραφή στόπερ και στα άκρα ο Ρότα από δεξιά και ο Τσούμπερ από αριστερά. Στο κέντρο Γιόνσον, Μάνταλος ή Γκατσίνοβιτς και μπροστά ο Γκαρσία με τον Αραούχο. Σε μια άλλη παραλλαγή, θα έπαιζαν μαζί Μάνταλος και Γκατσίνοβιτς και θα έμενε στον πάγκο ο Γκαρσία».

Μάνταλος ή Γκατσίνοβιτς...

Όλες οι ευχές μαζεμένες...

Link to comment
Share on other sites

Την τελευταία φορά που προπονητής άφησε τον εκλεκτό εκτός 11αδας στην αρχή, γαμούσαμε κ δέρναμε κ με 10 παίκτες. Μετά μπήκε ο γνωστός συρφετός κ τα γάμησαν όλα. Το μήνυμα είχε ήδη σταλεί. Εμείς παίξαμε με τον εκλεκτό την υπόλοιπη χρονιά καταγράφοντας ιστορικές αποτυχίες  κ ο προπονητής έφυγε νύχτα για την Αραβία. 

Δεν τολμάνε στο μεταξύ να γράψουν καν τον εκλεκτό εκτός 11αδας. Τώρα θα πετάξουν τον Γκατσινοβιτς που θέλει να πάει Μουντιάλ εκτός 11αδας για να πάιξει ο μέτριος. Φανταζόμαστε όλοι τι θα επικρατήσει εσωτερικά. Και προσπαθεί ο Ματίας να τον βάλει δεξιά κ να ο Ρότα δεν μπορεί κ να ο Ρότα τακτικά δεν το έχει κ αν φύγει ο Μισλέν είμαστε οκ στα δεξιά κλπ κλπ κλπ. Λες κ ο Ρότα είναι χαζός κ δεν καταλαβαίνει, ή άλλοι που είναι δίπλα του θα το δεχτούν μέσα τους χωρίς σκέψεις. Τεσπα, αυτά τα λύνει η ζωή, αρκεί να είναι όλοι στο σωστό μέρος στην σωστή στιγμή. Αν για παράδειγμα το 1-5 απ τον γαύρο είχε γίνει στο νέο γήπεδο η ζωή θα το είχε λύσει το θέμα εκλεκτός. Δυστυχώς όσο ο συγκεκριμένος επηρεάζει μέτριους κ χέστες, αρδ, κάθε λέξη για πρωταθλητισμο είναι μάταιη. Θα δω αν θα την βάλω σαν τελική χρονιά ξεκαθαρίσματος, στο φτωχό μου-φυσικά- μυαλό.

Μένει, επίσης, να δούμε η πίεση που ασκείται δεδομένα απ τους αρδ του κώλου, προς την μεριά του Ματίας αν θα έχει τελικά αποτέλεσμα.

Υπάρχει κ ένα θετικό στην ιστορία. Ότι είναι μόνος ο εκλεκτός κ θα πρέπει να εκτεθεί πολύ για να δημιουργηθούν.... Ηράκλεια. Θα δούμε.

Link to comment
Share on other sites

Πω πω τι κατάντια είναι αυτή!

Να θες να διαβάσεις κάποιον ΑΕΚτζη δημοσιογράφο έτσι για να ακούσεις κάτι πιο κοντά στην ομάδα και να κάνουν διαγωνισμό τρόμπας. 

Link to comment
Share on other sites

7 minutes ago, nikos said:

Πάντως εγώ δεν μιλάω για τον Μάνταλο, αλλά ότι παραπανω έχουν φτιάξει 11αδα με 10 παικτες κυριολεκτικά.

Το θέμα είναι να βρίσκεται στην 11αδα ο Μάνταλος κι ας κατέβουμε ή με 12 παίκτες ή με 1.

  • Δικεφαλάκι 2
Link to comment
Share on other sites

2 minutes ago, Navas said:

Πω πω τι κατάντια είναι αυτή!

Να θες να διαβάσεις κάποιον ΑΕΚτζη δημοσιογράφο έτσι για να ακούσεις κάτι πιο κοντά στην ομάδα και να κάνουν διαγωνισμό τρόμπας. 

Ρε οσο μιλαγε ο κιοφτες πριν απο καμια εβδομαδα, ίσως και παραπανω, φώναζαν απο πισω κατι «ΛΙΤΣΑΑΑΑ!»

Και βγαίνει την επόμενη ημερα και λεει οτι ηταν μια θεία του που την έψαχναν οι συγχωριανοί του, κατι τετοιο.

Σημερα ο αλλος δεν μπορει να βγαλει μια ενδεκαδα, οχι της προκοπής, απλα ενδεκαδα, με 11 παικτες, απλα μαλλον στο μυαλο του θα ειχε τον μανταλο και ξέχασε ολους τους αλλους.

Παντως το καλο ειναι οτι τα δημοσιογραφικά στον Ναό έχουν διπλα τους δυο θύρες με ανθρώπους που λιγο πολυ τα έχουν σκασει χοντρά για να ειναι στην Αγια Σοφια. Φυσικα καταδικάζουμε την βία.

Link to comment
Share on other sites

2 minutes ago, yiannis_21 said:

Γιατί όταν παίζει ο Μάνταλος με πόσους παίζουμε;

 

Ρε οταν παιζει ο ΗΓΕΤΗΣ, παιζουμε με 13.

10 οι άλλοι τα σαπακια

12 μαζι με τον Πετρο μας, το παιδι μας που πιανει για 2

και ο εξτρα παικτης, ο κοσμος μας, που μαγεύεται απο τις επιλογές του ηγέτη να κανει τον τραυματία για να παιζει με την εθνικη του, και το δελτιο του ακομα να ειναι καρφιτσωμένο σε κανα τοιχο η καταχωνιασμένο στο σύρταρι με τις επιταγές.

Link to comment
Share on other sites

Όταν με το καλό η ΑΕΚ θα κλείσει το δεύτερο στόπερ της, τότε ποιος θα είναι ο παίκτης που θα καθίσει στον πάγκο από την τετράδα των κεντρικών αμυντικών (Βίντα, Τζαβέλλας, Μήτογλου και ο νέος;). Πολύ κόσμος παίζει τα ρέστα του στον 34χρονο Τζαβέλλα για διάφορους λόγους. Εμείς πάλι θα τους λέγαμε να κρατήσουμε μια πισινή επ’ αυτού και να περιμένουν. (LIVESPORT)

Link to comment
Share on other sites

Πέρα από μερικά  σημεία με τα οποία δεν συμφωνώ απόλυτα, είναι από τα καλυτερα  άρθρα που έχουν γραφτεί για την ΑΕΚ. Από το blog ΑΕΚ one love Και την σελίδα του στο face. Θα μπορούσε άνετα  και να έχει γραφτεί από μέλος του ΚΜ ή από κάποιον που το διαβάζει. 

Η ανάγκη για «απομελισσανιδοποίηση» του «οργανισμού ΑΕΚ». Μέρος Α': Iδεολογήματα της εποχής

 
%CE%A4%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CE%95%CE%9A%20%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%AD%CE%BB%CF%86%CE%B5%CE%B9%CE%B1.jpg
 
Εκ πρώτης όψεως ένας τέτοιος βαρύγδουπος τίτλος, στο δεδομένο χρονικό σημείο και συνυπολογισθέντος του υφιστάμενου κοινωνικοοικονομικού πλαισίου, αναπόφευκτα θα προκαλέσει θυμηδία. Δικαίως. Η παραδοχή αυτή δεν υποκρύπτει κάποιο λογοτεχνικό τέχνασμα για να κερδηθεί εν συνεχεία η εύνοια του αναγνώστη. Πρόκειται για ειλικρινή πεποίθηση.
 
Ο μη ανήκων στην αυτοαποκαλούμενη «αριστεία» κάτοικος της χώρας δεν ξέρει αν αύριο θα είναι σε θέση να καλύψει τις εν γένει βιοτικές του ανάγκες, δεν ξέρει αν θα επιβιώσει εφόσον χρειαστεί νοσηλεία στο διαλυμένο δημόσιο σύστημα υγείας, δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν διατηρεί ακόμα τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά του, ταυτόχρονα δε πρέπει να προσεύχεται μην τύχει και αδικοπραγήσει σε βάρος του κάποιος «Άριστος» γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση όχι απλά δε θα βρει ποτέ το δίκιο του, αλλά πολύ πιθανόν να κυνηγηθεί ο ίδιος. Όλα αυτά μέσα σε ένα βόρβορο σκατοψυχιάς, μισανθρωπιάς, μισαλλοδοξίας και αποκτήνωσης, όπου η επικράτηση του ισχυρότερου, το πάτημα επί πτωμάτων και η απαξίωση όχι μόνο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας αλλά και της ίδιας της ανθρώπινης ζωής αποτελούν αποδεκτή νόρμα. Μέσα σε αυτόν το ζόφο λοιπόν ποιος ασχολείται με Μελισσανίδηδες, απομελισσανιδοποιήσεις και τέτοια κουραφέξαλα;
 
Πράγματι, τα σημαντικά ζητήματα της ζωής είναι άλλα και είναι δικαιολογημένος όποιος απορροφάται από αυτά, χωρίς να του μένει ο χρόνος ή η διάθεση να ασχοληθεί με τα δευτερεύοντα. Το ποδόσφαιρο, η ΑΕΚ, η ενασχόληση με την σχετική με αυτήν επικαιρότητα δεν γίνεται παρά να ανήκουν στην κατηγορία εκείνη των δευτερευουσών πτυχών της ζωής. Αποτελούν ένα χόμπι και τίποτα παραπάνω. Πιστεύω ωστόσο ότι όσοι εντέλει, ακόμα και μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, αφιερώνουν χρόνο, ενέργεια και φαιά ουσία σε μια παράπλευρη, δευτερεύουσας σημασίας, ενασχόληση, έχουν κάθε δικαίωμα αφενός να επιδιώκουν την βελτιστοποίηση της συναισθηματικής ολοκλήρωσης που αυτή τους προσφέρει, αφετέρου να προστατεύουν την ήδη συσσωρευμένη συναισθηματική τους επένδυση επ’ αυτής.
 
Εκ …δεύτερης όψεως, ο τίτλος θα δημιουργήσει αλγεινές εντυπώσεις λόγω της γενικότερης ευφορίας που επικρατεί στην κιτρινόμαυρη επικαιρότητα ενόψει της επιστροφής της ομάδας στη Νέα Φιλαδέλφεια και των νικηφόρων φιλικών προετοιμασίας. Ακριβώς όμως γι’ αυτό το λόγο θεωρώ ότι το φετινό καλοκαίρι είναι το καταλληλότερο για να καταγραφούν μια σειρά προβληματισμοί, οι οποίοι σε μια άλλη χρονική συγκυρία, εν μέσω αγωνιστικών αποτυχιών, θα αφορίζονταν εύκολα ως απότοκο πικρίας και «γκρίνιας».
 
Οι επιβλαβείς για το «μέγεθος» της ΑΕΚ ως ποδοσφαιρικού συλλόγου βασικές αρχές της μελισσανίδειας διοίκησης έχουν καταδειχθεί πολλάκις στο παρόν ιστολόγιο. Έτι μία φορά, συνοπτικά:
1) Υποβάθμιση της ανταγωνιστικότητας της ομάδας ένεκα προτεραιότητας στην αποπεράτωση του «ΟΠΑΠ Αρένα» και πιθανόν σε αλληλένδετους και έτερους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς, καθώς και σε παράλληλες εξυπηρετήσεις.
2) Εμμονή επίτευξης του μέγιστου των στόχων με το ελάχιστο δυνατό κόστος και τον ελάχιστο δυνατό κόπο.
3) Μηδενική επαφή με το σύγχρονο ποδόσφαιρο – προσκόλληση στην προ-Μποσμάν εποχή του σπορ.
 
Ο –ας τον ονομάσουμε συμβατικά– «μελισσανιδισμός» ωστόσο δεν εξαντλείται στην ανωτέρω διοικητική πρακτική και η προσδοκώμενη «απομελισσανιδοποίηση» δεν αφορά απλώς ένα πρόσωπο που όταν κάποια στιγμή θα βρεθεί εκτός του «οργανισμού ΑΕΚ», η ομάδα θα αρχίσει μεταφυσικά να κατακτά σερί τα νταμπλ. Αφορά μια ολόκληρη κουλτούρα και ένα πλέγμα ανθρώπινων σχέσεων. Εξάλλου, η «απομελισσανιδοποίηση» ως διαδικασία ουδόλως επηρεάζεται από πιθανή αγωνιστική επιτυχία της Ένωσης. Η τελευταία πρέπει να αποτελεί ούτως ή άλλως αυτονόητη επιθυμία κάθε ΑΕΚτζή και οποιαδήποτε αντίθετη σκέψη συνιστά προδοσία.
 
Στη σημερινή αρχική παρέμβαση θα εξετάσουμε μια σειρά από ιδεολογήματα που παράγονται από τη φιλοκυβερνητική μερίδα οπαδών της ΑΕΚ κατά τη διάρκεια της μελισσανίδειας εποχής και επηρεάζουν, κατά τη γνώμη μου αρνητικά, την συλλογική οπαδική μας κουλτούρα.
 
Η ΑΕΚ ως φύσει «αδύναμη» που ενίοτε κάνει την υπέρβαση
 Στις 6 από τις 7 σαιζόν Μελισσανίδη (2015-16, 2016-17, 2018-19, 2019-20, 2020-21, 2021-22 –εξαίρεση η 2017-18) η ΑΕΚ δεν κατάφερε καν να κάνει πρωταθλητισμό.
 Η διαφορά βαθμών της ΑΕΚ από την κορυφή σε αυτές τις 6 σαιζόν (χωρίς συνυπολογισμό τιμωριών) υπήρξε κατά σειρά η ακόλουθη: -28, -14, -22, -22, -30, -27. Οι διαφορές -30, -28, -27 είναι οι τρεις χειρότερες που έχει καταγράψει η ΑΕΚ στην εποχή του βαθμολογικού συστήματος 3-1-0, εξαιρουμένης μόνο της «σαιζόν-προϋπόθεσης» 2012-13 (-47 αγωνιστικά, -50 με την αφαίρεση 3 βαθμών).
 Θέσεις τερματισμού της ΑΕΚ μεταξύ 2016-2022: 3η-4η-1η-3η-3η-4η-5η.
 Τη σαιζόν 2021-22 η ΑΕΚ απέτυχε να εξασφαλίσει αγωνιστικά την έξοδο στην Ευρώπη (εξαιρουμένης της «σαιζόν-προϋπόθεσης» 2012-13) για πρώτη φορά από το 1987.
 Τέσσερις σερί χαμένοι τελικοί κυπέλλου (2017-2020) για πρώτη φορά στην Ιστορία, οι τρεις πρώτοι σερί από τον ΠΑΟΚ (2017-2019), με τον οποίο μέχρι τότε το «σκορ» σε τελικούς ήταν 3-0 υπέρ της ΑΕΚ (1939, 1978, 1983).
 Ρεκόρ Ν-Ι-Η της μελισσανίδειας ΑΕΚ (2013-σήμερα) απέναντι στον ΟΣΦΠ του Μαρινάκη: 7-6-15 (παραπάνω και από double score).
● 15 σερί αγώνες χωρίς νίκη επί του ΟΣΦΠ. Αρνητικό ρεκόρ στην 92χρονη ιστορία του ντέρμπι ΑΕΚ-ΟΣΦΠ.
 Ρεκόρ Ν-Ι-Η της μελισσανίδειας ΑΕΚ (2013-σήμερα) απέναντι στον ΠΑΟ του Αλαφούζου: 8-10-6.
 Ρεκόρ Ν-Ι-Η της μελισσανίδειας ΑΕΚ (2013-σήμερα) απέναντι στον ΠΑΟΚ του Σαβίντι: 7-9-15 (παραπάνω και από double score).
 Ρεκόρ Ν-Ι-Η της μελισσανίδειας ΑΕΚ απέναντι στον σαβιντικό ΠΑΟΚ έπειτα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2018: 1-8-11. Μία (1) νίκη σε είκοσι (20) αναμετρήσεις απέναντι στον ΠΑΟΚ σε τέσσερα (4) χρόνια.
● 13 σερί αγώνες χωρίς νίκη επί του ΠΑΟΚ. Αρνητικό ρεκόρ στην 92χρονη ιστορία αναμετρήσεων των δύο ομάδων.
● 9 σερί εντός έδρας αγώνες χωρίς νίκη επί του ΠΑΟΚ (0-5-4). Αρνητικό ρεκόρ στην 92χρονη ιστορία αναμετρήσεων των δύο ομάδων.
● Τέσσερις (4) ολόκληρες σαιζόν (2018-19 έως 2021-22) χωρίς εντός έδρας νίκη επί του ΠΑΟΚ. Αρνητικό ρεκόρ στην 92χρονη ιστορία αναμετρήσεων των δύο ομάδων.
● 8 σερί αγώνες κυπέλλου χωρίς νίκη επί του ΠΑΟΚ. Αρνητικό ρεκόρ στην 92χρονη ιστορία των αναμετρήσεων των δύο ομάδων.
 Για πρώτη φορά από το 1933 ο Άρης τερματίζει δύο σερί χρονιές ψηλότερα από την ΑΕΚ στο ελληνικό πρωτάθλημα (3ος το 2021 και το 2022, 4η και 5η η ΑΕΚ αντίστοιχα). Πρώτη φορά στην εποχή της Α’ Εθνικής (1959-σήμερα).
 Τρεις σερί εντός έδρας ήττες για το πρωτάθλημα από επαρχιακές ομάδες για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου (2021-22).
 45 γκολ παθητικό σε 36 αγώνες, άλλως 1.25 γκολ/αγώνα (2020-21): αρνητικό ρεκόρ όλων των εποχών στην ιστορία της ομάδας στην Α’ Εθνική. Πρώτη φορά στα χρονικά η ΑΕΚ δέχεται 2 σερί χρονιές +40 γκολ στην Α’ Εθνική (2021: 45 γκολ, 2022: 42 γκολ).
● 0-0-6 ρεκόρ Ν-Ι-Η σε όμιλο Champions League (2018-19): η χειρότερη παρουσία ελληνικής ομάδας σε όμιλο της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Ρεκόρ που δε γίνεται να καταρριφθεί ποτέ, μόνο να ισοφαριστεί. Αιώνια κηλίδα στο ευρωπαϊκό πρεστίζ της Ένωσης. Με τη βούλα πλέον η χειρότερη ελληνική ομάδα διαχρονικά στο θεσμό.
 
Μπορώ να παραθέτω αρνητικές επιδόσεις της μελισσανίδειας ΑΕΚ επί μέρες. Από τη στιγμή που οι αριθμοί για τη σημερινή ΑΕΚ αποδεικνύονται αμείλικτοι, το βασικό αφήγημα των φιλομελισσανιδικών οπαδών του Δικεφάλου δε θα μπορούσε παρά να διαμορφωθεί ως εξής: «Τέτοια ήταν πάντα η ΑΕΚ». Σύμφωνα με το εν λόγω αφήγημα η Ένωση ανέκαθεν ήταν δευτεροκλασάτη, με υποδεέστερη αγωνιστική παρουσία σε σχέση με το εκάστοτε πρωταθληματικό επίπεδο και με αναλαμπές οφειλόμενες σε πρόσωπα «μεγαλύτερου μεγέθους» από εκείνη, όπως ο Μπάρλος ή καλή ώρα όπως ο Μελισσανίδης. Για να στηριχτεί το επιχείρημα, επιλέγεται η καταφυγή στα μαθηματικά: «12 πρωταθλήματα σε 98 χρόνια έχει πάρει η ΑΕΚ μωρέ. 1 κάθε 8 χρόνια. Πόσα θέλετε να πάρει ο Μελισσανίδης; Πήρε 1 στα 7. Μόλις στον τρίτο χρόνο του το είχε κιόλας σηκώσει. 24 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα είχαμε χωρίς αυτόν! Τι θέλετε πια;».
 
Πριν ξεκινήσουμε την αποδόμηση του ως άνω αφηγήματος, δέον όπως επισημανθεί ότι το «ζερό» του Απρίλη του 2013, το οποίο χρόνια ολόκληρα έθετε ως απαραίτητη προϋπόθεση για να έρθει στα πράγματα το νυν καθεστώς, εντέλει δεν υπήρξε επιθυμητό προαπαιτούμενο μόνο για αμιγώς οικονομικούς λόγους. Λειτούργησε παράλληλα ως ο θεμέλιος λίθος της σημερινής ιδεολογικής ηγεμονίας του. Ποδοσφαιρικός οργανισμός που σύσσωμος αποδέχεται την αγωνιστική καταβαράθρωσή του επειδή αυτό ζητά ένα πρόσωπο, με αντάλλαγμα ένα γήπεδο, παραδέχεται εκ των πραγμάτων ότι πλέον καθίσταται μικρότερο «μέγεθος» από το εν λόγω πρόσωπο, συνεπώς δεν δικαιούται να έχει και απαιτήσεις στην «επόμενη μέρα». Οι ΑΕΚτζήδες που αυνανίζονταν από χαρά εκείνον τον Απρίλη του 2013 και όσοι παρακολουθούσαμε άπραγοι, γράφοντας μόνο στα blogs, στα fora και στα social media της εποχής, θα είμαστε αιώνια υπόλογοι απέναντι στις ψυχές του Σπανούδη, των Ιωνάδων, του Νεγρεπόντη, του Μαρόπουλου, του Μπάρλου και τόσων άλλων. Ούτε Δευτέρα, ούτε Τρίτη Παρουσία δεν ξεπλένει το κρίμα μας.
 
«12 πρωταθλήματα σε 98 χρόνια» λοιπόν. Καταρχάς ας διορθώσουμε για χάρη της ιστορικής ακρίβειας τον παραπάνω τύπο. Το πρωτάθλημα Ελλάδας δεν ξεκίνησε το 1924, αλλά τη σαιζόν 1927-28 κατά την οποία ΑΕΚ, ΟΣΦΠ και ΠΑΟ απείχαν. 8 συνολικά σαιζόν (1928-29, 1940-41 έως 1944-45, 1949-50 και 1951-52 δεν διεξήχθη. Έχουμε δηλαδή σύνολο διεξαχθέντων πρωταθλημάτων μέχρι σήμερα 87. Τη σαιζόν 1934-35 διακόπηκε και ολοκληρώθηκε χωρίς πρωταθλητή. Έχουμε άρα 86 διεξαχθέντα και ολοκληρωθέντα πρωταθλήματα. Σε 13 από αυτά η ΑΕΚ δε συμμετείχε: μία φορά λόγω αποχής (1928), δέκα φορές λόγω μη πρόκρισής από το τοπικό πρωτάθλημα στο πανελλήνιο (1930, 1937, 1938, 1948, 1949, 1951, 1953, 1955, 1956, 1957) και δύο φορές λόγω του τιγρίσιου «ζερό-ριστάρτ» (2014 Γ’ Εθνική, 2015 Β’ Εθνική). Από τα 73 πρωταθλήματα στα οποία συμμετείχε, η ΑΕΚ κατέκτησε τα 12. 1 κάθε 6 χρόνια. Αλλά, ας μην αφαιρέσουμε τα πρωταθλήματα στα οποία η ομάδα δε συμμετείχε για αγωνιστικούς λόγους. Ας εξασφάλιζε τη συμμετοχή της. 12 στα 85. 1 κάθε 7 χρόνια. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό;
 
Οι κατακτήσεις πρωταθλημάτων είναι σαφέστατα εκ των σημαντικών παραγόντων που προσμετρώνται κατά την απόπειρα προσδιορισμού της έννοιας του «μεγέθους» των ποδοσφαιρικών ομάδων, αλλά όχι ο μόνος. Πέρα από τις κατακτήσεις υπάρχει η διεκδίκησή τους, η σταθερότητα στον πρωταθλητισμό που «μετράει». Δυστυχώς με τους τίτλους δεν υπογράφεις συμβόλαιο. Δεκάδες αστάθμητοι παράγοντες και μικρολεπτομέρειες μπορούν να στερήσουν από έναν σύλλογο έναν τίτλο, χωρίς το «μέγεθος» να σχετίζεται με την απώλεια. Μπορεί να συμβεί για παράδειγμα ολόκληρος Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και η ΑΕΚ, η κυρίαρχη ομάδα της εποχής, να χάσει την ευκαιρία να διευρύνει το σερί τίτλων που ξεκίνησε να χτίζει από 2 σε 3, σε 4, σε 5, ποιος ξέρει… Μπορεί μια ομάδα να πέσει θύμα παρασκηνιακών κλοπών (βλ. ΑΕΚ και ΠΑΟ στις εποχές «παράγκας» και «Ε.Ο.»). Μπορεί απλά να βρεθούν δύο ισάξιες ομάδες και ο τίτλος να κριθεί μεταξύ τους σε μια απειροελάχιστη λεπτομέρεια, σε μια άτυχη στιγμή για τον έναν και τυχερή για τον άλλο (βλ. λ.χ. Λίβερπουλ-Σίτυ 2019, Ρεάλ-Μπαρτσελόνα 2016). Η πραγματικά «μεγάλη ομάδα» είναι αυτή που σταθερά, σε όλες τις εποχές, κάνει συχνό πρωταθλητισμό, αυτή που σταθερά στο πέρασμα του χρόνου αναγνωρίζεται από φίλους, ουδέτερους και εχθρούς ως ομάδα πρωταθλητισμού, ως ομάδα πρωταγωνίστρια.
 
Η ΑΕΚ πέρα από τους 12 τίτλους (1939, 1940, 1963, 1968, 1971, 1978, 1979, 1989, 1992, 1993, 1994, 2018) διεκδίκησε το πρωτάθλημα το 1933, το 1946, το 1958, το 1959, το 1960, το 1965, το 1975, το 1976, το 1981, το 1985, το 1988, το 1990, το 1996, το 1997, το 2002, το 2003, το 2005, το 2008. Και το 1977 και το 1980 επίσης, μην ξεγελά η 4η θέση στην τελική κατάταξη, τα εν λόγω υπήρξαν πρωταθλήματα που τα διεκδικούσαν τέσσερις ομάδες μέχρι τις τελευταίες αγωνιστικές. Σε πολλές περιπτώσεις δε που τέθηκε εκτός διεκδίκησης σχετικά νωρίς μέσα στη σαιζόν, τερμάτισε αξιοπρεπώς χωρίς εικόνα διάλυσης, με όσον το δυνατόν πιο κοντινή απόσταση από την κορυφή (βλ. ενδεικτικά: 1972 3η στο -6, 1982 4η στο -5, 1983 3η στο -5, 1986 3η στο -7, 2006 2η στο -3, 2007 2η στο -9). Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 μέχρι και τα τέλη αυτής του 2000, οι άθλιες σαιζόν που πραγματοποίησε ο σύλλογος και αποτέλεσε κομπάρσο της λίγκας, με τραγικά στατιστικά και αποκαρδιωτικές εμφανίσεις, με τον κόσμο της ομάδας απλώς να παρακαλά να περάσει ο χρόνος και να λήξουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις, όπως δηλαδή συμβαίνει μόνιμα κατά τα τελευταία έτη, υπήρξαν μετρημένες στα δάχτυλα. Η διετία 1972-1974, οι σαιζόν 1983-84 και 1986-87, ας προσθέσουμε και αυτήν του 1999-00 παρά το γεγονός ότι έκλεισε με κατάκτηση κυπέλλου ή και το ναυάγιο της «Dream Team» το 2003-04 που έγινε «Συντρίμ Τημ».
 
Η ΑΕΚ επί δεκαετίες ολόκληρες είχε κατορθώσει να κερδίσει με το σπαθί της να αναγνωρίζεται ως πρωτοκλασάτη, πρωταθληματικής στόφας, εκ των φυσικών φαβορί για τον τίτλο, «μεγάλη» ομάδα. Μια ματιά στον Τύπο ήδη από τα πρώιμα μεταπολεμικά χρόνια και μέχρι τουλάχιστον το 2008, επιβεβαιώνει ότι η ΑΕΚ, ανεξαρτήτως του αριθμού των τροπαίων που εντέλει κατέληγαν στην τροπαιοθήκη της, αντιμετωπιζόταν από τους πάντες ως σύλλογος «πρώτης ταχύτητας», ισότιμος των άλλων δύο τέτοιων θεωρούμενων, ήτοι του ΟΣΦΠ και του ΠΑΟ. «Οι τρεις μεγάλοι». Το «ΠΟΚ». Ασφαλώς 3η σε εγχώριες επιτυχίες. Σαφέστατα, ουδέν κόμπλεξ επί τούτου. Αναγκαστικά, «μαθηματικά», κάποιος πρέπει να έρχεται πρώτος, κάποιος δεύτερος, κάποιος τρίτος. Τρίτη «στατιστικά» λοιπόν, αλλά ουδόλως «φτωχός συγγενής», «ηρωίδα overachiever», «Δαβίδ» κόντρα στους «Γολιάθ» που περιμένει ιώβεια, μια φορά στο τόσο να ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες, να γελάσει το χειλάκι της. Συνιστώ να αναζητήσει κανείς την σχετική με ΑΕΚ αρθογραφία σε «Ηχώ» και «Φως» στις αρχές της σαιζόν 1973-1974, όταν διαφαινόταν πως η Ένωση θα απέχει για δεύτερη σερί σαιζόν από τον πρωταθλητισμό και να διαπιστώσει τον πανικό στα άρθρα των κιτρινόμαυρων δημοσιολογούντων για επαπειλούμενη «σμίκρυνση». Ενάμισης μόνο χρόνος αποχής από τον πρωταθλητισμό ήταν ήδη αρκετός για καταστροφολογία και συναγερμό! Χαρακτηριστικό επίσης ότι στην κιτρινόμαυρη ιστοριογραφία τα χρόνια της δεκαετίας του 1980 καταγράφηκαν ως «πέτρινα», παρόλο που η ομάδα διεκδίκησε κανονικότατα τα πρωταθλήματα του 1981, του 1985, του 1988 πριν πάρει αυτό του 1989, παρά την κατάκτηση και ενός κυπέλλου (1983), παρά το γεγονός ότι διέθετε τότε τον καλύτερο φορ όλων των εποχών στο ελληνικό ποδόσφαιρο, το Θωμά Μαύρο, παρά τους παιχταράδες που δεν έλειπαν ποτέ από το ρόστερ της (π.χ. Σάντμπεργκ, Εστερχάζι). Τι σχέση έχουν αυτές οι ΑΕΚ με την ανυπόληπτη και σε πνευματική νάρκη σημερινή που έχει καταντήσει meme για να γελάει ο κόσμος στο Τσίλι Καφενείο, στο Καλτ24 και στο Λούμπεν;
 
Περαιτέρω και δεδομένου ότι στη ζωή τα πάντα είναι σχετικά, σε μια μακρά χρονική περίοδο ομαλότητας στο ελληνικό ποδόσφαιρο, από την καθιέρωση της Εθνικής Κατηγορίας το 1959, όταν όλοι οι σύλλογοι ξεκίνησαν να συμμετέχουν στο πανελλήνιο πρωτάθλημα επί ίσοις όροις, χωρίς να απαιτείται να έχουν προηγουμένως προκριθεί από διαφορετικής δυναμικότητας τοπικά πρωταθλήματα ο καθένας και μέχρι και το μοιραίο 1996 και τον εκφυλισμό του από την ερυθρόλευκη χούντα, οι τίτλοι κατανεμήθηκαν ως εξής: 15 ο ΠΑΟ, 10 ο ΟΣΦΠ, 9 η ΑΕΚ, 2 ο ΠΑΟΚ, 1 η ΑΕΛ. Αλλά ας επικεντρώσουμε και στην μετά-1996 εποχή. «24 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα είχαμε χωρίς αυτόν» κατά το αφήγημα. Καταρχάς, μετράμε από τη σαιζόν 1994-95, όταν πρόεδρος της ΑΕΚ ήταν ο …Μελισσανίδης; Αλλά και τη σαιζόν 1998-99 και στις αρχές του 1999-00 πάλι αυτός δεν ήταν ο de facto πρόεδρος, ως διαχειριστής της ENIC; Και τα χρόνια πίσω στην Α’ κατηγορία μετά το «ζερό» από το 2015 μέχρι το 2018; Εν πάση περιπτώσει, παρακάμπτοντας τη δημιουργική αριθμητική, η παρουσίαση ολόκληρης της περιόδου 1994-2018 ή 1996-2018 ή 1994-2013 ή 1996-2013 (όπως θέλει ο καθένας) ως μιας ενιαίας συλλήβδην παρακμιακής εποχής στην οποία έδωσε τέλος ο Μελισσανίδης με την κατάκτηση του 2018 συνιστά χυδαία διαστρέβλωση της Ιστορίας. Ούτε ενιαία περίοδος είναι ιστοριογραφικά, ούτε βέβαια παρακμιακή στο σύνολό της.
 
Στις ημέρες της παντοκρατορίας Κόκκαλη (1996-2009) πόσοι πήραν πρωτάθλημα; Μοιράζονταν τα πρωταθλήματα μεταξύ ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ, Άρη, Λάρισας και μόνο η φουκαριάρα η ΑΕΚ δεν μπορούσε να πάρει πρωτάθλημα και αποτύγχανε και «μίκραινε»; Επί συνόλου 13 διεξαχθέντων πρωταθλημάτων, 12 πήρε ο ΟΣΦΠ και 1 ο ΠΑΟ. Πότε το πήρε ο ΠΑΟ; Το 2004, σε μια χρονική συγκυρία που η Ελλάδα έβγαζε τρεις ομάδες στους ομίλους του Champions League και μάλιστα τους δύο πρώτους απευθείας, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. «Μίκρυνε» η ΑΕΚ επειδή ένας εκφύλισε το πρωτάθλημα και το μονοπώλησε σχεδόν για πάνω από μια δεκαετία; Τα μισά στατιστικά ζενίθ της στην Α’ Εθνική Κατηγορία σε αυτήν την περίοδο έχουν καταγραφεί. Μερικά από τα πιο ισχυρά συγκροτήματα της ιστορίας της παρέταξε η ΑΕΚ αυτά ακριβώς τα χρόνια. Τη φανέλα της φόρεσαν πανευρωπαϊκής ως παγκόσμιας κλάσης παίκτες (Ντέμης, Τσάρτας, Γκαμάρα, Ριβάλντο). Παίκτες που μαζί με αυτούς του ΠΑΟ αποτέλεσαν τη βάση της Πρωταθλήτριας Ευρώπης 2004 Εθνικής Ομάδας (Ζαγοράκης, Κατσουράνης, Καψής, Τσάρτας + Λάκης ως αναπληρωματικός, χώρια οι Ντέμης και Δέλλας που βρίσκονταν το 2004 σε Ατλέτικο και Ρόμα αντίστοιχα). Κατά το μεγαλύτερο διάστημα αυτής της περιόδου η ΑΕΚ υπήρξε η βασική ανταγωνίστρια της «παράγκας», ενώ περισσότερες φορές κατέληξε δευτεραθλήτρια σε σχέση με τον ΠΑΟ (6 έναντι 5). Πώς είναι δυνατόν να τσουβαλιάζονται αυτά τα χρόνια με την πράγματι ασύμβατη με τα ιστορικά της στάνταρ ΑΕΚ της μετά-Ντέμη εποχής (2009-2012), με την ΑΕΚ του υποβιβασμού (2012-13) και αυτήν των πρώτων μελισσανίδειων ετών έως τον τίτλο του 2018;
 
Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, το πρεστίζ της ΑΕΚ τουλάχιστον μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2000 ήταν αναλλοίωτο, εφάμιλλο αυτού το 1994 ή το 1979 ή το 1968. Η συνεχιζόμενη αδυναμία όχι απλά πρωταθλητισμού, άλλα ούτε καν αξιοπρεπούς τερματισμού στο πρωτάθλημα, τα συσσωρευμένα αρνητικά στατιστικά ρεκόρ, η πελατειακή σχέση που έχει χτίσει σε βάρος μας ο ΠΑΟΚ (ο Π-Α-Ο-Κ!!!), η αντιμετώπιση του συλλόγου από την εγχώρια ποδοσφαιρική κοινότητα ως ελάσσονος πλέον δύναμης, δεν είχαν παρατηρηθεί ποτέ ξανά πριν την τελευταία δεκαετία. Όχι λοιπόν, η ΑΕΚ δεν ήταν «πάντα έτσι». Η ΑΕΚ κατάντησε «έτσι». Μόνο αν ο κόσμος της συνειδητοποιήσει πόσο τεράστιο μέγεθος υπήρξε και πώς μίκρυνε εσχάτως και αρχίσει να έχει ξανά απαιτήσεις, υπάρχει ελπίδα να επιστρέψει στην πρότερη, φυσιολογική κατάσταση.
 
Πόνος, μίρλα, κλάψα, μιζέρια
Παράλληλα με το αφήγημα του φύσει «φτωχού συγγενή» σε αγωνιστικό επίπεδο και προκειμένου να κανονικοποιούνται στο θυμικό των οπαδών τα αγωνιστικά «ναυάγια» και να μην προκαλούν διαμαρτυρίες, ο «οργανισμός ΑΕΚ» μέσω ΑΡΔ, οργανωμένων και παλαιμάχων επικοινωνιακά καλλιεργεί ένα προφίλ αναξιοπάθειας, ένα προφίλ μιας διαχρονικά πτωχής, πλην τίμιας, ταλαίπωρης ΑΕΚ που έρχεται αντιμέτωπη με το κακό το ριζικό της και πέφτει ηρωικά μαχόμενη. Η προσφυγική της δε καταγωγή συσχετίζεται με κατωτερότητα, μοιρολατρία, μίρλα, μιζέρια.
 
Οι πρόσφυγες του 1922-1923, άνθρωποι που είδαν τις πατρίδες τους να χάνονται στο αίμα και τη φωτιά, που έχασαν τον κόσμο τους, δεν έκατσαν με σταυρωμένα τα χέρια να περιμένουν στωικά κάποιο θαύμα, με αντάλλαγμα μερικά ξεροκόμματα. Αγωνίστηκαν, διεκδίκησαν, προόδευσαν σε κάθε τομέα και μαζί τους μπόλιασαν προκοπή και την καθυστερημένη παλιά Ελλάδα. Οι ιδρυτές ειδικότερα της ΑΕΚ δεν την δημιούργησαν σαν μαυσωλείο για να κάνουν εθιμοτυπικά μνημόσυνα, ούτε σαν μουσείο για να αναπολούν αναστενάζοντας περασμένα μεγαλεία, ούτε σαν σύλλογο αναξιοπαθούντων. Την ίδρυσαν για να διατηρήσουν ζωντανές τις αθλητικές παραδόσεις τους και για να πρωτεύσουν στη νέα πατρίδα. Οι Ιωνάδες, ο Δημόπουλος, ο Καροτσιέρης ήταν ήδη καταξιωμένοι αθλητές στην Πόλη. Ο Σπανούδης, ο Ελεόπουλος ανήκαν στην πολίτικη ιντελιγκέντσια. Ποια κακομοιριά να κουβαλήσουν και ποια κλάψα; Ποιους να φοβηθούν; Στην Πόλη των πόλεων ζούσαν, πολιτισμικά και πνευματικά δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα από κανέναν. Δυσκολευόταν αρχικά η ΑΕΚ έναντι των αντιπάλων της που κατάγονταν από το παλαιοελλαδίτικο εφοπλιστικό και βιομηχανικό κεφάλαιο, ενώ εκείνη εκκινούσε από το μηδέν; Σαφώς. Ήταν οικονομικά ασθενέστερη; Βέβαια. Ξεκίνησε με ήττες, με αποτυχίες; Ασφαλώς. Λοιπόν, μέσα σε ενάμιση χρόνο από την πρώτη της συμμετοχή στις εθνικές διοργανώσεις (1930) κατακτούσε ήδη τον πρώτο της τίτλο (Κύπελλο Ελλάδας, Νοέμβριος 1931). Μέσα σε 9 χρόνια (1939) ήταν ήδη η απόλυτη κυρίαρχος στο άθλημα στη χώρα.
 
Η απομελισσανιδοποιημένη ΑΕΚ της επόμενης μέρας πρέπει να αποτινάξει από πάνω της οριστικά και αμετάκλητα το προφίλ της ταπεινής και καταφρονεμένης που δέχεται τα στραπάτσα αδιαμαρτύρητα γιατί η ζωή είναι άπονη και την πέταξε στου δρόμου την άκρη και τούτο είναι το κισμέτ της και κάποια μέρα ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός. Να εγκαταλείψει τα μοιρολόγια και να σταματήσει να προσλαμβάνει την προσφυγική της ταυτότητα ως μουσειακό έκθεμα. Δεν είναι θίασος της Ντενίση η ΑΕΚ. Αν η ομάδα θέλει να έχει μέλλον και να συγκινήσει νέους ανθρώπους πρέπει να ανακτήσει την περηφάνια, την αυτοπεποίθηση, τη φιλοδοξία, την αγωνιστικότητα των ιδρυτών της, των πρώτων στελεχών της, των πρώτων οπαδών της. Αισθητικά, όσον αφορά την προσφυγική ταυτότητα, πρέπει να εστιάσει στα επιτεύγματα και την πρόοδο της προσφυγιάς, ζωντανή απόδειξη των οποίων είναι και η ίδια η ΑΕΚ και ακριβώς ως ζωντανή καθήκον έχει να ανέβει ακόμα ψηλότερα. Όχι να αρκείται στον κανιβαλισμό αναμνήσεων χαμένων πατρίδων, φτωχογειτονιών, κακουχιών και δακρύων και σε γραφικά καρακιτς σόου με ποντιακές λύρες και σέρρα (ειρήσθω εν παρόδω η ΑΕΚ δεν ιδρύθηκε από Πόντιους και δεν είναι πολιτιστικός σύλλογος Ποντίων) δίπλα από μπάνερ «ΟΠΑΠ» και Τσέχους γιάπηδες.
 
Το γήπεδο ως φετίχ
Ήταν αναμενόμενο από τη στιγμή που η διοίκηση Μελισσανίδη έθεσε ως πρωταρχικό της στόχο την ανέγερση γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια, αυτό να λάβει κεντρική θέση στην «επικοινωνία» του «οργανισμού». Το γήπεδο ωστόσο απέκτησε άμεσα σχεδόν υπερφυσική διάσταση, αποτέλεσε κολυμβήθρα του Σιλωάμ για κάθε αγωνιστικό και διοικητικό αμάρτημα και προβάλλεται πλέον ως το εφαλτήριο και η εγγύηση για την επιστροφή σε μέρες δόξας. «Θα χάνουν από τη Δεκελείας» και τα συναφή.
 
Για να μην παρεξηγούμαστε, η ανέγερση του «ΟΠΑΠ Αρένα», με τα χαρακτηριστικά που αυτό έχει, κυρίως το ότι αποτελεί αμιγώς ποδοσφαιρικό γήπεδο, είναι σημαντικότατο έργο-σταθμός που θα έχει θετική επίδραση στον κιτρινόμαυρο κόσμο. Το νέο γήπεδο θα προσφέρει ασύγκριτα βελτιωμένη θέαση σε ένα κοινό που 20 χρόνια είχε συνηθίσει να μην ξεχωρίζει τους παίκτες λόγω της απόστασης των κερκίδων του ΟΑΚΑ από το τεραίν. Θα βελτιώσει την λεγόμενη «ατμόσφαιρα», θα είναι ένας «ζεστός» χώρος που ο οπαδός θα τον νιώθει «σπίτι» του και ως εκ τούτου θα «δεθεί» ακόμα περισσότερο με την ομάδα. Γονείς με παιδιά που θα βρεθούν στις κερκίδες ενός τέτοιου γηπέδου-«σπιτιού» θα χτίσουν κοινές ισχυρές, ανεκτίμητης αξίας, μνήμες. Μπορεί αγωνιστικά η μελισσανίδεια εποχή να είναι ίσως η πιο παρακμιακή στην Ιστορία της ΑΕΚ, ο Μελισσανίδης όμως δικαίως θα γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στο βιβλίο των Ενωσιτών εκείνων που πρόσφεραν στον τομέα των κτιριακών εγκαταστάσεων του συλλόγου, πλάι στο Νίκο Νοτιά, το Λουκά Μπάρλο, το Γεράσιμο Έρτσο, το Νίκο Γκούμα, τον Σπύρο Σκούρα, τον Αιμίλιο Ιωνά, τον Κώστα Σπανούδη κ.α..
 
Τι δε θα κάνει το νέο γήπεδο; Δε θα μάθει κοντρόλ στους Μπακάκηδες, δεν θα κάνει τον Μάνταλο Τσάρτα, δε θα δείξει στον Μήτογλου πώς να βγάζει στρωτά την μπάλα από την άμυνα. Οι αντίπαλοι στο παλιό γήπεδο της Φιλαδέλφειας «έχαναν από τη Δεκελείας» όχι επειδή χέζονταν από τις γιούχες και τις ροχάλες, αλλά επειδή από το 1938 που ξεκίνησε να παίζει εκεί η ΑΕΚ και μέχρι το 2003, παρέτασσε 99/100 φορές στο τεραίν Μαρόπουλο, Νεστορίδη, Σταματιάδη, Παπαϊωάννου, Αρδίζογλου, Μαύρο, Μπάγεβιτς, Νικολούδη, Δομάζο, Εστερχάζι, Μανωλά, Οκόνσκι, Σαβέβσκι, Σαμπανάτζοβιτς, Μπατίστα, Τσάρτα, Ντέμη. Τις λίγες εκείνες χρονιές που η ομάδα υπήρξε τρισάθλια, μια χαρά έπαιρναν βαθμούς από τη Δεκελείας διάφοροι αντίπαλοι, κανένα Άγιο Χώμα δεν την έσωσε (βλ. 1972-73 ρεκόρ Ν-Ι-Η εντός έδρας 10-4-3 ή 1983-84 10-3-2 αντίστοιχα). Αντιστρόφως, όταν το 2018 ευθυγραμμίστηκαν οι πλανήτες, η Ένωση του Μανόλο Χιμένεθ έκανε ρεκόρ Ν-Ι-Η 13-1-1 στο «κρύο» ΟΑΚΑ, με τη μοναδική ισοπαλία να έρχεται από διαιτητικό σφάλμα και τη μοναδική ήττα σε ματς κεκλεισμένων των θυρών.
 
Εν κατακλείδι, η ΑΕΚ κατέστησε τη Φιλαδέλφεια φόβητρο, όχι το αντίστροφο. Είναι ιστορικό κατάντημα να φέρεται η ομάδα να αποτελεί σήμερα μικρότερο «μέγεθος» από ένα πρόσωπο, όπως προαναφέρθηκε, ας μην την καταστήσουμε μικρότερο «μέγεθος» και από ένα οικοδόμημα. Το νέο γήπεδο αγωνιστικά ίσως αποσοβήσει την επανάληψη ενός Νατσούρα, ίσως «κλειδώσει» ένα-δύο ματς που στο ΟΑΚΑ θα «στράβωναν». Ως εκεί. Δεν μπορεί αυτό να εξασφαλίζεται εις το διηνεκές ανεξαρτήτων λοιπών παραγόντων. Όσο πιο νωρίς το εμπεδώσουμε αυτό, τόσο το καλύτερο. Αλλιώς, όπως μας έχει διδάξει και η ζωή, οι καλύτερες κηδείες είναι αυτές που γίνονται με πολύ κόσμο.

 

 

 
 
 

Λλλ

 

  • Δικεφαλάκι 2
Link to comment
Share on other sites

Καλα τα λεει ως επι τον πλείστον, χωρίς τον Νιαου παντως και γηπεδο δεν θα χες, και θα τριανταριζες την επόμενη σεζον χωρίς πρωταθλημα. 
Οριακα θα πλησίαζες ΠΑΟΚ δηλαδη.

Ίσως να βολοδέρναμε ακομα στο γηπεδο του Θρασυβούλου και του Παναιγιαλείου.

Θα ειχαμε καταλήξει σαν την Sunderland ανετοτατα.

Who knows. Τωρα το οτι εχει εντρυφήσει μια ταλαιπωρία και μια μιζέρια στην ομαδα μετα τους όμιλος του τσουλου, δεν το αμφισβητεί κανεις.

Η μονη ελπίδα να την αποτινάξουμε σαν οργανισμός ειναι το γηπεδο.

Παν Μέτρον Άριστον.

Θα δουμε οταν και αν οι άλλοι φτιάξουν κανα γηπεδάκι που εξαρταται κατα τεράστιο πόσοστο απο μια κυβέρνηση που σε πολεμάει αδυσώπητα και λυσσαλέα, ποσό κωλαρακι θα στησουν.

  • Δικεφαλάκι 1
Link to comment
Share on other sites

Το άρθρο έχει ανακρίβειες.

Π.χ. για το γνωστό ζήτημα με το ειδικό βάρος των ομάδων:

Η ΑΕΚ από το 1972 μέχρι το 1988 είχε τα ίδια πρωταθλήματα με τον ΠΑΟΚ! Όπως έχει από το 2015 μέχρι και σήμερα. Επίσης είχε τα ίδια κύπελλα με τον ΠΑΟΚ, ενώ είχε φάει μία εξάρα και μία πεντάρα σε κύπελλο και πρωτάθλημα αντίστοιχα. Βέβαια τον κέρδιζε πιο εύκολα εντός έδρας αλλά ποτέ στην Τούμπα, ούτε καν επί Μπάρλου.

Την δε δεκαετία του '80 ήταν που μεγάλωσε η διαφορά με Ολυμπιακό και ΠΑΟ σε ειδικό βάρος και σε φιλάθλους και η ΑΕΚ αντιμετωπιζόταν ως κάτι το ουδέτερο. Ενώ ακόμα και τώρα που την τελευταία τριετία η ΑΕΚ βολοδέρνει και χάνει όλα τα ντέρμπι, δεν γίνονται συλλήβδην από τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη όσα γίνονταν μέχρι να έρθει ο Γιδόπουλος, να ακολουθήσει η διοίκηση Γενεράκη και να εδραιωθεί η κατάσταση με Μελισσανίδη-Καρρά. Τα 80'ς σε αντιπαραβολή με τον ΠΑΟ της ευρώπης και του Σαραβάκου και τον επαγγελματία πρωταθλητή Ολυμπιακό, έκαναν μεγάλη διαφορά. Ιδίως σε μία εποχή που ασχολείτο πολύς κόσμος με ποδόσφαιρο και επιδρούσαν περισσότερο τηλεοπτικοί σταθμοί(έστω κρατικοί), το ραδιόφωνο και οι εφημερίδες.

Και για να επικαλεστούμε τη κοινή λογική:

Δημοσίως δύο παίκτες του Ολυμπιακού(80'ς) σε συνεντεύξεις τους είπαν ότι ο Νταϊφάς είχε βάλει βέτο να μη πάνε σε Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Γιατί ο πολύς Νταϊφάς έβαλε και τον ΠΑΟΚ στην εξίσωση; Γιατί ο ΠΑΟΚ του 1970-1989 δεν ήταν ο ΠΑΟΚ του 1990-2009. Βάζω προ της έλευσης Σαββίδη γιατί πήρε δεύτερη θέση και με τον Ζαγοράκη. Την μία περίπτωση την είχα γράψει στο νήμα του ΠΑΟΚ, την άλλη την διάβασα τις προάλλες, αλλά δεν την έχω εύκαιρη.

Απλώς εμείς πετύχαμε, όσοι είμαστε μίας σειράς, τον ΠΑΟΚ να βολοδέρνει στα 90'ς. Όπως τώρα ο Μανωλάκης που τέλειωσε την Γ Λυκείου, βλέπει τον ΠΑΟ να έχει χαμηλές επιδόσεις ενώ εμείς τότε τον βλέπαμε να παίρνει τίτλους ή να κάνει πορείες.

Η ΑΕΚ είχε πάντοτε στοιχεία προσωπολατρείας. Ο Μπάγεβιτς ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου της ΑΕΚ για παράδειγμα.

Ο Μελισσανίδης έχει φθαρεί ως προς την ΑΕΚ, ωστόσο η απομελισσανιδοποίηση θα υπάρξει όταν βρεθεί κάποιος να ηγηθεί. Μέχρι τότε η καλύτερη επιλογή είναι η διαμαρτυρία, διαφάνηκε ότι αν ο Μελισσανίδης δει γενικευμένη δυσαρέσκεια στο γήπεδο εξωθείται σε διορθώσεις. Τώρα, το να βρεθεί κάποιος θα πρέπει να δείξει ενδιαφέρον, όχι στο μιλητό, αλλά δια του πράττειν...

 

 

  • Δικεφαλάκι 3
Link to comment
Share on other sites

54 minutes ago, Bluesman said:

Το άρθρο έχει ανακρίβειες.

Π.χ. για το γνωστό ζήτημα με το ειδικό βάρος των ομάδων:

Η ΑΕΚ από το 1972 μέχρι το 1988 είχε τα ίδια πρωταθλήματα με τον ΠΑΟΚ! Όπως έχει από το 2015 μέχρι και σήμερα. Επίσης είχε τα ίδια κύπελλα με τον ΠΑΟΚ, ενώ είχε φάει μία εξάρα και μία πεντάρα σε κύπελλο και πρωτάθλημα αντίστοιχα. Βέβαια τον κέρδιζε πιο εύκολα εντός έδρας αλλά ποτέ στην Τούμπα, ούτε καν επί Μπάρλου.

Την δε δεκαετία του '80 ήταν που μεγάλωσε η διαφορά με Ολυμπιακό και ΠΑΟ σε ειδικό βάρος και σε φιλάθλους και η ΑΕΚ αντιμετωπιζόταν ως κάτι το ουδέτερο. Ενώ ακόμα και τώρα που την τελευταία τριετία η ΑΕΚ βολοδέρνει και χάνει όλα τα ντέρμπι, δεν γίνονται συλλήβδην από τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη όσα γίνονταν μέχρι να έρθει ο Γιδόπουλος, να ακολουθήσει η διοίκηση Γενεράκη και να εδραιωθεί η κατάσταση με Μελισσανίδη-Καρρά. Τα 80'ς σε αντιπαραβολή με τον ΠΑΟ της ευρώπης και του Σαραβάκου και τον επαγγελματία πρωταθλητή Ολυμπιακό, έκαναν μεγάλη διαφορά. Ιδίως σε μία εποχή που ασχολείτο πολύς κόσμος με ποδόσφαιρο και επιδρούσαν περισσότερο τηλεοπτικοί σταθμοί(έστω κρατικοί), το ραδιόφωνο και οι εφημερίδες.

Και για να επικαλεστούμε τη κοινή λογική:

Δημοσίως δύο παίκτες του Ολυμπιακού(80'ς) σε συνεντεύξεις τους είπαν ότι ο Νταϊφάς είχε βάλει βέτο να μη πάνε σε Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Γιατί ο πολύς Νταϊφάς έβαλε και τον ΠΑΟΚ στην εξίσωση; Γιατί ο ΠΑΟΚ του 1970-1989 δεν ήταν ο ΠΑΟΚ του 1990-2009. Βάζω προ της έλευσης Σαββίδη γιατί πήρε δεύτερη θέση και με τον Ζαγοράκη. Την μία περίπτωση την είχα γράψει στο νήμα του ΠΑΟΚ, την άλλη την διάβασα τις προάλλες, αλλά δεν την έχω εύκαιρη.

Απλώς εμείς πετύχαμε, όσοι είμαστε μίας σειράς, τον ΠΑΟΚ να βολοδέρνει στα 90'ς. Όπως τώρα ο Μανωλάκης που τέλειωσε την Γ Λυκείου, βλέπει τον ΠΑΟ να έχει χαμηλές επιδόσεις ενώ εμείς τότε τον βλέπαμε να παίρνει τίτλους ή να κάνει πορείες.

Η ΑΕΚ είχε πάντοτε στοιχεία προσωπολατρείας. Ο Μπάγεβιτς ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου της ΑΕΚ για παράδειγμα.

Ο Μελισσανίδης έχει φθαρεί ως προς την ΑΕΚ, ωστόσο η απομελισσανιδοποίηση θα υπάρξει όταν βρεθεί κάποιος να ηγηθεί. Μέχρι τότε η καλύτερη επιλογή είναι η διαμαρτυρία, διαφάνηκε ότι αν ο Μελισσανίδης δει γενικευμένη δυσαρέσκεια στο γήπεδο εξωθείται σε διορθώσεις. Τώρα, το να βρεθεί κάποιος θα πρέπει να δείξει ενδιαφέρον, όχι στο μιλητό, αλλά δια του πράττειν...

 

 

Πράγματι, από το 1971 έως το 1988 είχαμε τους ίδιους τίτλους με τον  ΠΑΟΚ, ενω είχαμε τερματίσει πάνω από αυτόν στην βαθμολογία 9 φορές και 8 κάτω από αυτόν. Και μας είχε συντρίψει με εξάρα και πεντάρα  σε δύο συνεχόμενες χρονιές στα 80ς, στα οποία τις μισές χρονιές δεν βγήκαμε καν Ευρώπη. Πέρα από κάποια σημεία όπως αυτό όμως, συμφωνώ με το γενικό πνεύμα του άρθρου. 

Link to comment
Share on other sites

Άρα, πρακτικά, λέμε ότι η διαφορά μας με τον παοκ είναι δύο δεκαετίες, τα 60s και τα 90s και ίσως η 4ετια του Μπάρλου. Γενικά δεν είμαι αντίθετος να γίνονται bust οι μύθοι μεγαλείου. Πάντως θα πω ότι έχω παρατηρήσει όσοι ζήσατε τα 80s τα μεγαλοποιειτε λίγο από άποψη ανυπαρξίας, στο κάτω κάτω ήταν μόλις 9 χρόνια. Όταν είσαι παιδί ο χρόνος σου φαίνεται να κυλάει πιο αργά. Πολύ χειρότερη η κατάσταση στα 10s και στην τελική στα 00s και στα 10s μαζί που είναι 20 χρόνια. Γ εθνική, πολλές χρονιές αδιαφορίας, χρονιές χωρίς διοίκηση ουσιαστικά, χρονιές χωρίς Ευρώπη αλλά και γενικότερη ανυπαρξία στην Ευρώπη, 20 χρόνια χωρίς ΜΙΑ πρόκριση σε νοκ άουτ, δεν συζητάμε για μεγάλες νίκες.

Link to comment
Share on other sites

10 hours ago, Rayo Vallecano 21 said:

Πέρα από μερικά  σημεία με τα οποία δεν συμφωνώ απόλυτα, είναι από τα καλυτερα  άρθρα που έχουν γραφτεί για την ΑΕΚ. Από το blog ΑΕΚ one love Και την σελίδα του στο face. Θα μπορούσε άνετα  και να έχει γραφτεί από μέλος του ΚΜ ή από κάποιον που το διαβάζει. 

Οντως Rayo !! Αρθρο συνεκτικο χωρις περιττες σαλτσες που μαστιγωνει ανελεητα με αριθμους μαχαιριες στις καρδιες μας..

Αρθρο που καταδεικνύει για ποιο λογο αντι να ασχολουμαστε με τα αμοιγως ποδοσφαιρικα δρωμενα της παε, αναλισκόμεθα δικαιως σε κριτικες και ακατανομαστες υβρεις που βεβαια ωχριούν μπροστα στη θλιβερή πραγματικοτητα που περιβάλει την ομαδα μας.

Και να φανταστεις οτι καποιος κρετινος παρακατω αποκαλεσε γαβρο τον George K. !!

( Σχετικά με εμένα
Τοποθεσία    Αλεξανδρούπολη, Έβρος, Ελλάδα
Ενδιαφέροντα    Football, History, Literature
Αγαπημένες Ταινίες    El Laberinto del Fauno, The Lord of the Rings, Kill Bill
Αγαπημένη Μουσική    Rembetiko, Classic Rock
Αγαπημένα Βιβλία    Valerio Massimo Manfredi, Steven Pressfield, Michael Curtis Ford, J.R.R. Tolkien, Ernest Hemingway, Leo Tolstoy, Fyodor Dostoyevsky, Nikolai Gogol, Mikhail Bulgakov, Edgar Allan Poe, Albert Camus, Franz Kafka, John Steinbeck, Jose Saramago, Umberto Eco, Gabriel Garcia Marquez, Menelaos Lountemis, Yiannis Ritsos  )

Τεσπα ... και η ζωη συνεχιζεται.

Link to comment
Share on other sites

Υπέροχο άρθρο. Αν ψάξετε θα α βρείτε κ αλλά τέτοια που έχουν γράψει τα σουβλάκια 😂.  Ο Μελισσανίδης θα πρέπει να μείνει στην ιστορία της ΑΕΚ αν δεν βγάλει λεφτά από το γήπεδο. Οπότε ας περιμένουμε. 

Link to comment
Share on other sites

Please sign in to comment

You will be able to leave a comment after signing in



Sign In Now
 Share

×