Το δικό μου πρώτο, νομίζω το χω ξαναγράψει όταν πρωτοεγινα μέλος του ΚΜ, ήταν με το Αιγάλεω το 83-84 που νικήσαμε 3-0 και θυμάμαι ότι όλοι έβριζαν τον Κωττη όπως βρίζει κατά καιρούς τον Μάνταλο το ΚΜ, αλλά ότι αυτός σκόραρε. Έχοντας μεγαλώσει με την μητέρα μου που επιπλέον δεν είχε βρεθεί ποτέ της σε γήπεδο δεν υπήρχε κάποιος να με πάει στην ΑΕΚ. Τελικά την έπεισα, και θυμάμαι που μόλις φθάσαμε στα εκδοτήρια και ρωτήσαμε με το που είδαν... γυναικόπαιδο μας έδωσαν αμέσως εισιτήριο στην 17, που ήταν τότε η πιο ήσυχη και οικογενειακή θύρα. Την ίδια χρονιά ένας θείος μου ΑΕΚτζης αλλά στο χαλαρό, αξιώθηκε τελικά να με πάει και σε μπάσκετ και έτσι πήγα και πρώτη φορά στο κλειστό του Ιωνικου ΝΦ, με τον Ιωνικο Νίκαιας. Νικήσαμε 98-92,ο Γιαννάκης στην τελευταία του χρονια στην ομάδα της Νίκαιας μας έβαλε 48 πόντους, ενω είχαν πολύ καλή εξέδρα οι Ιωνικοι. Από την επόμενη χρονιά πήγαινα μόνος μου ή με φίλους μου, πιτσιρίκια, στην ΝΦ που ήταν δίπλα και από το 85-86 στο ολυμπιακό στάδιο.