Search the Community

Ένα πολύ ωραίο κείμενο από το κλαμπ της Βέροιας. Παρασκευή, 19 Απριλίου 2013 H ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ… Μεγαλώσαμε και βιώσαμε ότι είναι διαφερετικό να είσαι ΑΕΚ. Ήμασταν και είμαστε περήφανοι για αυτό. Τόσο περήφανοι που κάναμε τα πάντα να το κρατήσουμε βαθιά μέσα μας, και να μην το μεταλαμπαδεύσουμε ούτε στους πιτσιρικάδες που ερχόταν στο γήπεδο μαζί μας Μεγαλώσαμε στη σκεπαστή όπου αν έλεγες σε κάποιον ''σ’ αγαπώ πολύ'' σίγουρα θα σου έλεγε ''πιο πολύ''. Σήμερα για να σου απαντήσει κάποιος πιτσιρικάς πρέπει να τον ρωτήσεις ''τι είναι οι ολυμπιακοι'' (επιτέλους ας σταματήσει το συγκεκριμένο. Στα αρχίδια μας τι είναι οι ολυμπιακοί, μικραίνει και την ιδέα της ΑΕΚ και τον κόσμο μας. Αεκάρα σ’ αγαπώ και παντού σ’ ακολουθώ, Σ’ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ – ΠΙΟ ΠΟΛΥ) Μεγαλώσαμε με το ΑΕΚάρα αγάπη μου γλυκιά και μεγαλώνουμε τις επόμενες γενιές με το γάβροι μουνιά…. Χαρακτηριστικό είναι ο τελευταίος τελικός στο βόλεϋ γυναικών με τον ολυμπιακό, όπου από τις 3:30 μέχρι τις 4:30 φωνάζαμε μόνο συνθήματα κατά του ολυμπιακού λες και έπαιζε μία αντιολυμπιακή ομάδα και όχι η ΑΕΚ. Μάθαμε και αγαπήσαμε την ΑΕΚ η οποία συμβολίζει χαμένες πατρίδες, ΑΕΚ σημαίνει προσφυγιά ξεριζωμένη, ΑΕΚ είναι αγάπη και όχι μίσος, αξίες και ιδανικά μιας τεράστιας οικογένειας, αλληλεγγύη, εκδρομές παντού για να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί, ατελείωτο τραγούδι στα γήπεδα και στα λεωφορεία, ΑΕΚ είναι να μην είσαι σε κανένα μέρος της ελλάδας μόνος ακόμη και αν δεν ξέρεις κανέναν, φάγαμε και ήπιαμε σε κάποιο λεωφορείο χωρίς να έχουμε μία στην τσέπη, άνοιγε μία ρετσίνα στη γαλαρία και αν δεν έπιναν όλοι από μπροστά δεν έφτανε ποτέ πίσω σε αυτόν που την άνοιξε…… Και μέσα από όλα αυτά μεγαλώσαμε τους πιτσιρικάδες να μισούν τους αλλόθρησκους περισσότερο από όσο αγαπάνε την ΑΕΚ. Ίσως η επαρχία να κρατάει ακόμα κάτι από αυτή τη μαγεία, και αυτό μπορεί να το καταλάβει κάποιος, κυρίως στα μη εμπορικά παιχνίδια του χάντμπολ και του βόλεϋ, στην επαρχία όπου γίνονται πραγματικά πάρτυ. Ίσως είναι η τελευταία μας ευκαιρία να αλλάξουμε, και να ξαναγίνουμε αυτό που αγαπήσαμε. Αυτό που μας έκανε ξεχωριστούς, διαφορετικούς, οικογένεια, αγρίμια σε όποιον έπαιζε με τη καψούρα μας. Αλήθεια τι άλλαξε από τις εποχές που ξαναήρθε ο βάτραχος, και σηκώναμε πανό, φωνάζαμε και αγωνιζόμασταν να φύγει, από τους αγώνες που δώσαμε ενάντια σε όλους τους προέδρους, που ασελγούσαν επάνω στην αγαπημένη μας ΑΕΚ και στα ιδανικά που πρεσβεύει. Εμειίς ήμασταν εκείνοι που πολεμήσαμε τόσο τον Νικολαίδη για την ασέβεια που μας έδειξε και έγινε ο άνθρωπος της γαδα, του τη λέγαμε ακόμα και για τον ύμνο. Τι άλλαξε από αυτό το πρόσφατο παρελθόν, και γίναμε απλοί παρατηρητές σε όλους αυτούς τους τυχάρπαστους προέδρους που επαίζαν με την ιστορίας μας. Σε ένα βράδυ χάσαμε τον τζιμπούρ το μεγαλύτερο εκείνη τη στιγμή περιουσιακό στοιχείο μας, και δεν τον αφήσαμε καν ελεύθερο βάζοντας του ρήτρα να μην πάει σε αντίπαλη ελλήνικη ομάδα, και δεν άνοιξε μύτη. Δεν αντιδράσαμε όταν έφευγε ο ένας παίχτης πίσω από τον άλλον χωρίς να παίρνουμε φράγκο και χωρίς να μπορούμε να τους αναπληρώσουμε. Κάναμε τουμπεκί όταν έφευγε ο μανωλάς και πήγαινε στον γάβρο σαν δώρο. Απλοί παρατηρητές και βάζαμε και την κορδέλα σε όλα αυτά τα δώρα που κάναμε στους αντιπάλους μας. Μας οδηγούσαν μαθηματικά στην καταστροφή, το βλέπαμε και δεν αντιδρούσαμε Όχι δεν είμαστε εμείς αυτοί…. Τι άλλαξε; Πως γίναμε έτσι; Όταν χάσαμε από τον γάβρο με 6-0 οι παίχτες πήραν ταξί. Όταν έπεσε η Βασίλισσα στο μπάσκετ, η μόνη αντίδραση μας ήταν απλά να κρεμάσουμε τα πανό ανάποδα. Δεν είμαστε εμείς αυτοί…. Δεν τα βάλαμε με αυτούς που έριξαν την βασίλισσα…. Δεν τα βάλαμε με αυτούς που ξεπούλησαν τα πάντα, από υλικό, παιχτες, αξίες, ιδέες. |Mε αυτούς που όλοι συναινούσαμε να γυρίσουμε στη ριζούπολη και αυτοί επέμεναν να παίζουμε στο ουδέτερο οακα…. Και τα βάλαμε με τα πιτσιρίκια που στην τελίκη, άλλοι τους έφεραν Δεν μπορέσαμε να προστατέψουμε την ιστορία μας ούτε από τους ίδιους μας τους εαυτούς Όχι δεν είμαστε εμείς αυτοί…. Εμείς είμαστε οι διαφορετικοί…. Είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Ας ξαναγίνουμε ΑΕΚ…. Ας ξαναγίνουμε αυτό που οι άλλοι δεν θα δούνε ποτέ.Έτσι μάθαμε να αγαπάμε αυτά τα 3 γράμματα που μας ομορφαίνουν τη ζωή μας. Αυτή την επιλεκτική αδιαφορία στην αυτoκαταστροφή της ΑΕΚ ας την ξεχάσουμε. Έχουμε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, και δυστυχώς πληρώνουμε τα λάθη μας. Και τα πληρώνουμε τόσο πολύ που είναι αβάσταχτο αυτό που προκαλέσαμε. Το προκαλέσαμε μία φορά όταν ξαφνικά ο φιλίππου έγινε γιαουρτάς. Ίσως ο πιο καθαρός παράγοντας που πέρασε απο την ΑΕΚ, και ο άνθρωπος που ξαναέκανε την ΑΕΚ Βασιλισσα. Αυτή όμως η σιωπή τα τελευταία χρόνια είναι ανεξήγητη... Όσο για όλους αυτούς που μιλούν για την ΑΕΚ ας βγάλουν το σκασμό γιατί είναι πολυ μικροί για να την πιάνουν στο στόμα τους. Η ιστορία της ΑΕΚ είναι τόσο μεγάλη που δε σβήνει όπου και αν παίζει η ΑΕΚ. Εμείς οι οργανωμένοι έχουμε χρέος να την προστατεύουμε, όχι κυρίως για εμάς, αλλά για να βγαίνουν καινούριες γενιές ΑΕΚτσήδων, και να γαλουχήσουμε αυτές τις γενιές με αυτά που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε. Αυτή είναι η ιδέα της ΑΕΚ, με αυτά γίναμε και εμεις ευτυχισμένοι, αυτά πρέπει να αφήσουμε στους επόμενους. Να τα ζήσουν και αυτοί Τέλος οι μικροεγωισμοί και η αδιαφορία. Θα μας βρείτε μπροστά σας. Έστω και τώρα που μπορεί να έιναι αργά Η δικία μας ΑΕΚ δε χάνει ποτέ και είναι παντα πρωταθλήτρια στις καρδιές μας. Η ΑΕΚ πήγε στον πόλεμο και δεν ήταν ούτε εκει μόνη. Αυτή την ΑΕΚ θέλουμε, αυτή αγπάμε ΥΓ Όταν ο Coelho έγραφε ότι αν θέλεις κάτι πάρα πολύ τότε συνομοτούν όλες οι δυνάμεις του συμπαντος για να τα καταφέρεις, μάλλον δεν είχε υπολογίσει ούτε τον Ατρόμητο, ούτε τον Αστέρα Τρίπολης, ούτε τον Λεβαδειακό Και για να μην ξεχνιόμαστε..... ΤΟ ΕΜΒΛΗΜΑ ΜΑΣ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΟΛΩΝ ΣΑΣ ΘΥΡΑ 21 ΒΕΡΟΙΑΣ