stavros 9-11 Posted January 10, 2014 Share Posted January 10, 2014 Η ζωη ειναι ένα συνολο αναμνησεων και εμπειριων. Εκεινο το βραδυ σαν ένα χερι να τραυματισε τις δικες μου αναμνησεις. Γιατι μεσα στις αναμνησεις που τελικα μας διαμορφωσαν και μας διαμορφωνουν, ένα κομματι εχει και η ΑΕΚ. ΑΕΚ ειναι ένα συνολο καταστασεων. Ένα κασκολ δωρο του πατερα μας, μια κουβεντα με τον παππου μας, και αργοτερα ένα ταξιδι με τον φιλο μας για να τη δουμε να αγωνιζεται. Το Βημα του Λαου της ΑΕΚ, η μεγαλη νυχτα μας με τη Ρεητζερς, το μεγαλοπρεπες μας απογευμα με τον παναθηναικο, η προδοσια του 96 και η εκδικηση την ιδια μολις χρονια...κάθε ενας εχει τα δικα του. Ένα χερι τα τραυματισε ολα αυτα τα δικα μου, μεσα σε ένα βραδυ. Γι αυτο και η ψυχη μας πονεσε. Τοσο πολυ... Ακομα δεν το ξεπερασα. Εσεις; Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Posted January 10, 2014 Share Posted January 10, 2014 Κανένας ποτέ ΑΕΚτζής δεν θα ξεχάσει εκείνη την μέρα. Προσωπικά, ένιωσα σαν κάτι να σταμάτησε μέσα μου την στιγμή του γκόλ, σαν μια παύση συναισθημάτων σκέψεων ή οτιδήποτε άλλο. Μετά φυσικά μια άρνηση απελπισίας του ΔΕΝ γίνεται να συμβαίνει αυτό. Αυτά. Στεναχώρια και πίκρα εκείνη την ημέρα τίποτα άλλο. Και ήμασταν και από Τv. Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikos Posted January 10, 2014 Share Posted January 10, 2014 (edited) Εγω το ξεπερασα ευκολα οταν ανελαβε ο Μελισσανιδης. Εως και ανακουφιστηκα. Το τι θα γινει βεβαια στο μελλον δεν μπορω να το προβλεψω (ξερω τουλαχιστον οτι μπορω να ελπιζω σε κατι), μπορω παντως να υποθεσω ανετα τι θα γινοταν αν δεν πεφταμε. Θα παγιωνομασταν ως ομαδα που παλευει για την αγωνιστικη σωτηρια της, να χαροπαλευει για να σφραγισει κανενα εισητηριο κλπ. Μαλλον θα υποβιβαζομασταν φετος τρωγωντας και τιποτα επταρες απο τον χοντρο-Μαρινακη. Προτιμω συτο που εγινε τελικα, παρα αυτο που υποθετω προσωπικα οτι θα γινοταν, αν κερδιζαμε εκεινο το ματς. Το βαρελι δεν ειχε πατο. Αυτη η γνωμη μου. Edited January 10, 2014 by nikos Link to comment Share on other sites More sharing options...
Abraham21r Posted January 11, 2014 Share Posted January 11, 2014 Δεν ξέρω για εσάς,αλλά εκείνη την μέρα ξύπνησα με έναν κακό συναίσθημα και οι παλμοί μου ήταν ήδη στο full. Παίζει να ήμουν ο τελευταίος που βγήκα από το Ο.Α.Κ.Α. εκείνη την μέρα. Ούτε που ήξερα πως ανέπνεα,πως περπατούσα. Πήρα το αμάξι και πήγαινα όπου με έβγαζε ο δρόμος. Κλειστά κινητά,κλειστά όλα. Ο πατέρας μου,η μάνα μου,η γκόμενα και οι φίλοι είχαν χεστεί πάνω τους μην έπαθα τίποτα. Κατά τις 04.30-05.00 έφτασα σπίτι και εννοείται δεν μίλησα με κανέναν τους. Προφανώς και δεν θα το ξεπεράσω/ξεπεράσουμε ποτέ. Υ.Γ. Το μόνο που ορκίστηκα εκείνη την μέρα,ήταν να μην ασχοληθώ ξανά με ότι έχει σχέση με την Α.Ε.Κ. και βέβαια να μην ξαναπατήσω στο Ο.Α.Κ.Α. Εντάξει,ο πρώτος όρκος...απέτυχε λόγω καψούρας,αλλά στο Ο.Α.Κ.Α.,και τελικό Champions League να παίζουμε και να έχω V.I.P. εισιτήριο,δεν ξαναπατάω. Να γκρεμιστεί άμεσα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νονός Posted January 11, 2014 Share Posted January 11, 2014 Κάποιοι το 'χαμε δει το "όνειρο" απ' το πρωί ..... [video=youtube;ajgX9mxov68] Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest ALati Posted January 11, 2014 Share Posted January 11, 2014 Η ίδια πίκρα από το 1996 μέχρι και ετούτη τη μέρα που μπήκαν και τα καρφιά στο σταυρό. Έκανα όμως delete σε όλα όσο κι αν ακούγεται βαρύ. Δεν μπορώ να κάθομαι να κλαίω πάνω απ'το χυμένο γάλα. Υποστήριζα μια κατάσταση που πραγματοποιήθηκε (έστω με το χειρότερο τρόπο για την ΑΕΚ) αλλά έτσι ή αλλιώς δεν έβλεπα πρόοδο και καλυτέρευση σε τίποτα παρά μόνο αν η ομάδα ερχόταν στα χέρια του Μελισσανίδη. Αυτό έγινε, είμαι αισιόδοξος για τη συνέχεια, οι κακές αναμνήσεις πάντα χαρακώνουν αλλά σου δίνουν την ευκαιρία πάντα, κοιτάζοντας τις πληγές, να προσπαθείς για το καλύτερο αύριο. Σε όλα τα επίπεδα. Γιατί σε όλα χαρακωθήκαμε. Το γηπεδικό, το συνδεσμιακό είναι το ίδιο κύριοι χώροι όσο η εταιρεία και η ομάδα. Υπομονή. Όλα θα πάνε καλά. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Giallonero Posted January 11, 2014 Share Posted January 11, 2014 (edited) 'Οταν έβλεπα τον κόσμο να έρχεται μαζικά σε εκείνο το παιχνίδι, γονείς να έχουν στους ώμους τους τα παιδάκια τους ντυμένα στα ενδοξότερα και ομορφότερα χρώματα του κόσμου, πίστεψα μέσα μου πως εμείς θα βάλουμε το πρώτο, το δεύτερο και όσα γκολ χρειαστούν για να νικήσουμε, αφού αν θυμάμαι καλά με νίκη σωζόμασταν ό,τι και να γινόταν μετά. Όταν γύρω στο 75' έβλεπα κόσμο να μπαινοβγαίνει στα κόρνερ, κάποιους να μανουριάζουν με τον Μητρόπουλο και να τον σπρώχνουν είπα μέσα μου πως αν φτάσει 85' και δεν έχουμε βάλει γκολ τότε θα έχουμε άλλα. Όταν συνέβη , αυτό που συνέβη, ένιωσα πως ζω ένα κακό εφιάλτη που όσο πέρναγε η ώρα γινόταν ένα με την πραγματικότητα. Κλάμα και άδειασμα ψυχής. 'Ενιωθα πόνο και κενό ταυτόχρονα, άδειος. Σαν ζόμπι. Γύρισα μόνο (όταν έφευγα από εκεί στο δρόμο του γυρισμού) και είπα "μπουρδελοακα να πατήσω στα σκαλιά σου ξανά μόνο σε τελικό που θα παίζει η Α.Ε.Κ. μας". Φυσικά αυτό δεν έγινε αφού φέτος πηγαίνω κανονικά. Να σταματήσω να ασχολούμαι με την ομάδα που αποτελεί συνδετικό κρίκο με την καταγωγή μου, κομμάτι της οικογενειακής μου παράδοσης και κληρονομιάς, ούτε λόγος. Όπως μου είχε πει και ο συγχωρεμένος πατέρας μου "την αγάπη για την Α.Ε.Κ. θα την μεταδώσεις στα παιδιά σου κι εκείνα στα δικά τους". Απορώ πώς βρήκα τη δύναμη την επόμενη μέρα και πήγα στο γραφείο, άυπνος και μιλώντας στο τηλέφωνο με άλλους αδελφούς Ενωσίτες μετά από δευτερόλεπτα, να καταλήγουμε να κλαίμε. Εύχομαι και καρτερώ τα καλύτερα να έρθουν, αλλά εκείνη τη μέρα δε θα τη ξεχάσω ποτέ. Καλή μας δύναμη, μακάρι να έρθει το φως στο τούνελ που ίσως να φαίνεται τώρα από μακριά, πιο γρήγορα από όσο το περιμένουμε. Edited January 11, 2014 by Giallonero Link to comment Share on other sites More sharing options...
yiannis_21 Posted January 11, 2014 Share Posted January 11, 2014 Ήρθα Κύπρο για διακοπές και διάβασμα από Λονδίνο 12-19/04. Από τις 13 δεν το βγαζα από το μυαλό μου το ματς. Είδα όνειρο ότι χάναμε στο ημίχρονο αλλά στο τέλος το γυρίσαμε. Ταχυπαλμία στο φουλ, θυμάμαι πήγα στο σι-φι της ΑΕΚ στην Αμμόχωστο και έκατσα 2 ώρες πριν να αρχίσει το ματς. Έκατσα με ένα φίλο και άρχισα μπύρες γιατί δεν ένιωθα καλά. Στο ημίχρονο της αναμέτρησης σηκώστηκα και έφυγα γιατί έσπασε η μύτη μου και είναι κακό σημάδι όταν σπάζει γιατί το έπαθα ακόμα 2 φορές και μετά έτρεχα νοσοκομείο (χαμός συγγενικού προσώπου, τελικός το 4-4 στο γκολ του Ντάρμπισαιρ). Πήγα σπίτι απευθείας, ήρθε η μάνα μου στο δωμάτιό μου (ήταν τα γενέθλιά της) και με ενημέρωσε για τα γεγονότα. Θλίψη, να μην ξαναζήσουμε τέτοια μέρα Καλή δύναμη σε όλους Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpiRos Posted January 11, 2014 Share Posted January 11, 2014 Ο εγκέφαλος απωθεί ό,τι τον υπερστρεσάρει. Βασική ζωτική λειτουργεία. Ό,τι έγινε έγινε, το παρελθόν δεν μπορείς να το αλλάξεις. Το θέμα είναι τι κάνεις από εδώ και πέρα. Το μοιρολόι είναι για τις γριές. Link to comment Share on other sites More sharing options...
MITSAKLAS Posted January 11, 2014 Share Posted January 11, 2014 Πως να νιώσεις μπροστά στο χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, το οποίο έβλεπες 2-3 χρόνια πριν να έρχεται; Για μένα η φάση παρακμή-υποβιβασμός-επιστροφή περιγράφεται ακριβώς έτσι: Gandalf:Through fire and water. From the lowest dungeon to the highest peak, I fought him, the Balrog of Morgoth. Until at last, I threw down my enemy and smote his ruin upon the mountainside. Darkness took me. And I strayed out of thought and time. Stars wheeled overhead and every day was as long as a life-age of the earth. But it was not the end. I felt life in me again. I've been sent back until my task is done. And I come back to you now at the turn of the tide. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sepultura21 Posted January 12, 2014 Share Posted January 12, 2014 Επικος Μητσακλας. Εγω για να πω την αληθεια το'χω ψιλοξεχασει το ολο σκηνικο, απο τοτε που μπηκα φανταρος εχω εκτιμησει και τις μικρες χαρες της ζωης του τυπου ''μπορω και παρακολουθω ΑΕΚ'', με βλεπω του χρονου με κανα διαρκειας στην 11 και παρακολουθηση του παιχνιδιου για τη χαρα του αθληματος Link to comment Share on other sites More sharing options...
aris2168 Posted January 12, 2014 Share Posted January 12, 2014 Απο τις στιγμες νιωθεις ενα κρακ μεσα σου, και βρισκουν αργοτερα οτι καπου τον απριλη του 13 ειχες περασει ενα εμφραγμα/εγκεφαλικο. Αργοτερα, το βραδυ στο σπιτι, αφου ειχα τελειωσει με το να κανω το καραγκιοζη στην οικογενεια, και ημουνα μονος, ειχα την εντυπωση οτι θα τρυπησει ο τοιχος απο το καρφωμενο για ωρα βλεμμα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Hades Posted January 13, 2014 Share Posted January 13, 2014 θυμαμαι εκεινη τη μερα ημουν οργανο υπηρεσιας στη μοναδα και επρεπε να επιβλεπω τις απογευματινες καθαριοτητες. ειχαμε βγαλει τη νοβα να βαλουμε οτε και ακουγα το παιχνιδι απο το ραδιοφωνο. το γκολ του μπουγαιδη με βρηκε να στεκομαι σαν μαλακας κανενα μισαωρο χωρις να πω λεξη, τα παρατησα ολα και πηγα στον θαλαμο να ξαπλωσω. οι σειρες αν και παοκοσκουληκα με καταλαβαν και δεν υπηρξε ιχνος καζουρας. την αλλη μερα το πρωι ως αλφαμιτης, ο αρχιφυλακας μου ελεγε για τον τιγρη και οτι θα μπει και θα ξαναγινει η ΑΕΚ πρωταθλητρια κτλ κτλ. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Macross Posted January 13, 2014 Share Posted January 13, 2014 Delete το τοπικ, delete την μέρα την ώρα τη στιγμή. Link to comment Share on other sites More sharing options...
newtokio Posted January 13, 2014 Share Posted January 13, 2014 ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΥΤΟΣ. ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΗΦΟΡΑΣ. ΜΟΝΟ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ ΤΩΡΑ. Link to comment Share on other sites More sharing options...
blanco21 Posted January 13, 2014 Share Posted January 13, 2014 Προσωπικά δεν ένοιασα κανένα τρελό συναίσθημα πέραν της λογικής απογοήτευσης-περισυλλογής κτλ... και περισσότερο όταν κατάλαβα το παραμύθι είπα "ευτύχως δεν έκατσα να σκάσω". Link to comment Share on other sites More sharing options...
agelos Posted January 13, 2014 Share Posted January 13, 2014 Μπέργκαμο, ψάχνω για νετ καφε. βρίσκω στα μέσα του α ημιχρόνου (πακισταν_νετ_καφε). στο γκολ παγώνω 2-3' και σηκώνομαι φεύγω. το μυαλό δεν ξεκολλάει. βράδυ, ξενοδοχείο, διαβάζω ΚΜ πλαντάζοντας στο κλάμα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stylianopoulos Posted January 13, 2014 Share Posted January 13, 2014 Tωρα ειπες Μπεργκαμο και θυμηθηκα την ξακουστη Αταλαντα του Μπεργκαμο. Παιδικη ηλικια να ακουω στο ραδιο το προπο και να τρελαινομαι οταν ακουγα ΑΤΑΛΑΝΤΑ ..για καποιο λογο μυθικη στο μυαλο μου ονομασια ομαδας ,το εμβλημα κλπ. Για το θλιβερο θεμα που εθεσε ο Πρεβεζανο κυνηγος εχω γραψει παλαιοτερα.. Συγνωμη .Συνεχισθε . Link to comment Share on other sites More sharing options...
Greco21 Posted January 14, 2014 Share Posted January 14, 2014 Πήγα γήπεδο και κάθισα μπροστά, μπροστά στην 3. Για κάποιο λόγο ήμουν σίγουρος ότι θα πέσουμε μέρες πριν. Σε κάποια φάση λίγο πριν το ημίχρονο γυρνάω και λέω στους κουμπάρους μου "σηκωθείτε να πούμε το σύνθημα, είναι η τελευταία μας φορά στην Α Εθνική". Δεν είχαν κουράγιο να πουν ΑΕΚ. Γενικά όλοι είχαν ένα φόβο και μια ελπίδα. Δεν άρμοζε για την ΑΕΚ τέτοιος αποχαιρετισμός. Εγώ εκείνη την ημέρα χαιρέτησα την ΑΕΚ όπως είχα μάθει. Δεν ξέρω κάτι άλλο να κάνω. Γενικά είχα ξενερώσει πολλά χρόνια πιο νωρίς. Είχα ξενερώσει με το μπάσκετ, με όλα. Πιστεύω ότι απλά εάν δεν γίνει το γήπεδο η φλόγα δεν θα ανάψει ποτέ. Θα είναι εξαιρετικά αδιάφορο. Απλά θα λέω ότι κάποτε ήμουν Α.Ε.Κ. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νονός Posted January 14, 2014 Share Posted January 14, 2014 Για το θλιβερο θεμα που εθεσε ο Πρεβεζανο κυνηγος εχω γραψει παλαιοτερα.. Συγνωμη .Συνεχισθε . Κάποια μερα θα σε βγάλω έξω για φαγητό σε ρομαντικό ρεστωράν υπό το φως κεριών για να σου ζητήσω συγγνώμη για την ... κουτουλιά που έφαγε ο σβέρκος σου εκείνη τη μερα την ωρα του ααυτογκολ ... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts