Jump to content

Το τοπικ του Σαββάτου: Ένα εγχώριο ντέρμπι που ξεχωριζεις


stavros 9-11
 Share

Recommended Posts

Σαββαταρα, φραπεδαρα και άκυρα τοπικ στο ΚΜ

Σήμερα καθένας παραθέτει αυστηρά ένα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος ή κυπέλλου, που θα μπορούσε να ξαναζήσει.

Λέμε και τι μας κάνει να το θυμόμαστε, όχι απλά το ματς και το σκορ

Link to comment
Share on other sites

Σεπτέμβρης 2017, ΑΕΚ Ολυμπιακός 3-2

Όσοι έχουμε κάποια χρονάκια στις πλάτες μας συνηθίζεται σε κάτι τέτοια να απαντάμε παλιά ματς, αλλά όχι. Αν μπορούσα να ξαναζήσω μια μέρα σχετική με την ΑΕΚ, αυτή θα επέλεγα.

Είχαμε κατέβει με τον @CHⓇIS και αλλα 2 παιδιά εκτός ΚΜ από τη Θεσσαλονίκη (ο ένας βασικά ήταν ο Αντώνης, ο περιβόητος επίσημος αναγνώστης ΚΜ, διαβάζει αδιάκοπα από το 2008, παίζει να μην έχει γράψει ούτε μια φορά). Είχαμε κανονιστεί ώστε να μείνουμε Αθήνα το βράδυ και να μη γυρίσουμε αυθημερόν πάνω. Ο Κρις θα έμενε στου @BillR21, εγώ στα τότε πεθερικά μου.

Αν θυμάμαι καλα και δεν τη μπερδεύω με άλλη φορά, πρώτα είχαμε πάει από το σπίτι του Bill που ο άνθρωπος είχε βγει στο μπαλκόνι του και μας περίμενε αλλά για κάποιο λόγο παρκαραμε, κατεβήκαμε και τραβήξαμε αντίθετη πορεία κι όλα αυτά ενώ είχαμε ξαναπάει σπίτι του και όχι μια φορά. Δεν ξέρω πόση απογοήτευση του προκαλέσαμε.

Μετά θυμάμαι να είμαστε στη γκαζοζα. Εκείνα τα χρόνια η Φιλαδέλφεια πριν τα ματς ήταν ιδανική γιατί είχε ακριβώς όσο κοσμο έπρεπε. Δεν ήταν ούτε η νεκρα των πρώτων χρονων μετά το Ν. Γκουμας, ούτε φυσικά το σημερινό χάος. Εγώ είχα αρχίσει να ρεταρω εκείνα τα χρόνια από την πίεση και την κούραση, επομένως κάθε φορά που κατέβαινα για ΑΕΚ ξεσπούσα στο ποτό.

Στο γήπεδο, η ΑΕΚ είναι καταιγιστική αλλά βρίσκεται πίσω στο σκορ και με την έναρξη του Β μας κολλάνε και δεύτερο. Τότε ακριβώς ο Κρις σε μια κινηση ενωσιτικου πατριωτισμού θεώρησε καλή ιδέα να πετάξει μπυρα από τη θύρα 2 στον αγωνιστικό χώρο. Θυμάμαι να βλέπω την κίνηση του και στο αμέσως επόμενο καρέ ο τύπος είναι κατω τεζα. Ο δύστυχος δεν σκέφτηκε ότι ήταν κωλοτρυπίδα απ' τα ξυδια και φυσικά τσακίστηκε και έβγαλε τον ώμο του.

Ο φουκαρας ο Bill που είναι καλός άνθρωπος, νόμιζε ότι είμαι κι εγώ καλός άνθρωπος. Δεν ξέρω τι όνειρο είδε και θεώρησε σωστό να απευθυνθεί σε μένα, αλλά με ρώτησε αν πιστεύω ότι πρέπει να πάμε τον Κρις στο νοσοκομείο. Εγώ μετά βίας έβλεπα μπροστά μου στην κατάσταση μου, αλλά είχα τη διαύγεια να τσεκαρω αν ο Κρις αναπνέει. Αφού λοιπόν ανεπνεε, είπα στον Μπιλ γάμησε τον τον μλκ εδω χάνει η ΑΕΚ με αυτόν θα ασχολούμαστε. Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι, δεν επέμεινε. Μάλλον τον ανακούφισε η απάντηση μου άσχετα που δεν το παραδέχεται.

Μετά την ανατροπή φάγαμε κοτόπουλα με κάρυ, ήπιαμε κι άλλες μπύρες, πήγα στον πεθερό μου και όλη νύχτα του έλεγα τη φράση "ρε τι πουτσα τους ρίξαμε".

Μένοντας σταθερά μουνοπανο, στην επιστροφή έβαλα τον Κρις να οδηγήσει με βγαλμένο ωμο λέγοντας τη δικαιολογία ότι πρέπει να ασχολούμαι με το τηλέφωνο και τους πελάτες μου λόγω επειδή Δευτέρα.

Ωραία ήταν 

  • Δικεφαλάκι 4
  • Hahaha 11
  • Μπομπίτσα 1
Link to comment
Share on other sites

Μαγικη χρονια, επικο ματς αυτο απο ολες τις αποψεις. Αξιζει να μπει στο τοπικ.

Κρις να παριστανει το σακι με τις παπατες χυμενο στα τσιμεντα της 2 κ Σταυρος να σχηματιζει δικεφαλους με τα ματια του απ το χεσιμο, το ενα κοιταγε δυση το αλλο ανατολη.

 

Link to comment
Share on other sites

Απίστευτη λεπτομέρεια εκείνου του ματς ότι στο γκολ του Λάζαρου έβγαλε τον ώμο του κι ένας δίπλα μας στην 7 που είχαμε βρεθεί εκείνο το βράδυ. Τον έβαλε πίσω μόνος του.

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι η ΚΜΜΜΜ πριν το μπαοκ ήταν μια πολλή καλή μέρα . Δεν θυμάμαι χρονια πρέπει να είναι κάπου 2006-7 ούτε σκορ ούτε καν τον αγώνα . Πρόσφατα κάποιος το έγραψε ότι ήταν πριν το μπαοκ αλλά θυμάμαι αυτη τη τεράστια μάζωξη στο ψαρονέφρι με ένα ατελείωτο τραπέζι με συμφορουμιτες και πως πήρα το ρίσκο να με παει μετά στο ΟΑΚΑ ο @Ασμοδαίος με ένα τρίκυκλο που είχε τότε . 

Link to comment
Share on other sites

43 minutes ago, AG21 said:

Νομίζω ότι η ΚΜΜΜΜ πριν το μπαοκ ήταν μια πολλή καλή μέρα . Δεν θυμάμαι χρονια πρέπει να είναι κάπου 2006-7 ούτε σκορ ούτε καν τον αγώνα . Πρόσφατα κάποιος το έγραψε ότι ήταν πριν το μπαοκ αλλά θυμάμαι αυτη τη τεράστια μάζωξη στο ψαρονέφρι με ένα ατελείωτο τραπέζι με συμφορουμιτες και πως πήρα το ρίσκο να με παει μετά στο ΟΑΚΑ ο @Ασμοδαίος με ένα τρίκυκλο που είχε τότε . 

Με τον παοκ ήταν. Δεν ήμουν, γιατί είχα πάει στο βόλλευ στην Αλεξανδρούπολη, αλλά θυμάμαι τον διχασμό μέσα μου εκείνο το σκ, να πάω Αθήνα η Άλεξ/πόλη; Τελικά όλο το κλαμπ της Θεσσαλονίκης πήγαμε στο βόλλευ 

Link to comment
Share on other sites

δεν ξερω αν ηταν στα ντερμπυ γιατι ηταν με τους βου, αλλα αυτο μου ρθε

καπου 97 ΝΦ 3-0 , με πολλες απουσιες, παιζει να ερχοταν και με φορα ο βου δεν θυμαμαι καλα, μαλαδενης πρεπει να εβαλε 2 γκολ ειχε αναλαβει αντι-κοντεας που δεν επαιξε.

η φαση ηταν οτι αποφασισαμε μετα απο ξενυχτι να παμε τριπολη να δουμε κολλητο σε επισκεπτηριο, οποτε το ολο κονσεπτ ηταν σαν να πηγαμε εκδρομη μετα απο σερι νυχτερινη εξοδο.

η 21 εκεινη την μερα ηταν πολυ γαματη, απο ενα σημειο και μετα εκει πηγαιναμε , οταν τελειωσε το ματς ψαχναμε καμια ωρα να βρουμε που ειχαμε παρκαρει, και οταν το βρηκαμε κλασσικα η μια πισω πορτα ηταν ανοιχτη, συνεβαινε συχνα να την αφηνε καποιος για τον διπλα πισω και ο αλλος να κατεβαινε απ την αλλη.

πολυ κουραση, νιατα οκ

Link to comment
Share on other sites

20 minutes ago, theo said:

 

α) Ήταν η τελευταία μου σεζόν στην Ελλάδα, την θυμάμαι πολύ έντονα.
β) Η ομάδα κένταγε, βλέπεις ταχύτητες και συνδυασμούς που στέκονται άνετα 25 χρόνια μετά.
γ) Χάρη στο παραπάνω, εκείνη την χρονιά μάζευε πολύ κόσμο η ΝΦ και όχι μόνο στα ντέρμπι. Θυμάμαι το κλασσικό ματς με τον ΟΦΗ (απόκρουση πέναλντι Άτμα κτλ) να είναι τιγκαρισμένο το γήπεδο και να κόβουν βόλτες κι απ' έξω. Φυσικά πολλοί τζάμπα, δεν μιλάω για τον αριθμό των εισητηρίων.
δ) Την έχουμε ξανακάνει την κουβέντα, βλέπεις τον ρολίστα τότε Μαλαδένη και συγκρίνεις με... τυχαίο Έλληνα τώρα στην ομάδα, ονόματα δε λέμε :D και ο Χρηστάρας φαντάζει Μέσι.
ε) Είχε και φιλοξενούμενους στην κερκίδα...

  • Δικεφαλάκι 2
  • Μπομπίτσα 1
Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, AG21 said:

…και πως πήρα το ρίσκο να με παει μετά στο ΟΑΚΑ ο @Ασμοδαίος με ένα τρίκυκλο που είχε τότε . 

30/12/07

Τετράτροχη γουρούνα είχε τότε ο πρώην χρήστης edn_21, κύριε εϊτζίμο. 😎

  • Δικεφαλάκι 1
Link to comment
Share on other sites

23 minutes ago, SpiRos said:

α) Ήταν η τελευταία μου σεζόν στην Ελλάδα, την θυμάμαι πολύ έντονα.
β) Η ομάδα κένταγε, βλέπεις ταχύτητες και συνδυασμούς που στέκονται άνετα 25 χρόνια μετά.
γ) Χάρη στο παραπάνω, εκείνη την χρονιά μάζευε πολύ κόσμο η ΝΦ και όχι μόνο στα ντέρμπι. Θυμάμαι το κλασσικό ματς με τον ΟΦΗ (απόκρουση πέναλντι Άτμα κτλ) να είναι τιγκαρισμένο το γήπεδο και να κόβουν βόλτες κι απ' έξω. Φυσικά πολλοί τζάμπα, δεν μιλάω για τον αριθμό των εισητηρίων.
δ) Την έχουμε ξανακάνει την κουβέντα, βλέπεις τον ρολίστα τότε Μαλαδένη και συγκρίνεις με... τυχαίο Έλληνα τώρα στην ομάδα, ονόματα δε λέμε :D και ο Χρηστάρας φαντάζει Μέσι.
ε) Είχε και φιλοξενούμενους στην κερκίδα...

ναι ειχε και βου και απ οτι ειδα τους ειχαμε φαει κι ενα πανο

η ομαδα ηταν πολυ καλη, για τα τοτε δεδομενα

τωρα να σου πω την αληθεια ειχε τουλαχιστον 3-4 τσουρουκαδες η 11αδα αλλα οκ μην πιασουμε τετοια κουβεντα.

Link to comment
Share on other sites

Είχε πολλές απουσίες η ΑΕΚ σε εκείνο το ματς και είχαν έρθει με αέρα. Θυμάμαι είχα πάει σε ένα ΠΡΟΠΟ-Φωτογραφαδικο για κάτι (στην επαρχία τότε πολλά μαγαζιά ήταν 2-3-4 σε 1) και ένας βλάκας το έβαζε διπλό. Τι κάνεις ρε ηλίθιε του λεω, Ε θα κερδίσει ο παοκ μου λέει.

Χρησταρας Μαλαδενης 3-0, παρ' τα αρχιδια μου

Link to comment
Share on other sites

2 hours ago, mporat said:

Απίστευτη λεπτομέρεια εκείνου του ματς ότι στο γκολ του Λάζαρου έβγαλε τον ώμο του κι ένας δίπλα μας στην 7 που είχαμε βρεθεί εκείνο το βράδυ. Τον έβαλε πίσω μόνος του.

Κ εγω τον εβαλα κ 2 φορες κιολας.ουτε κ γω καταλαβα πως.τον πατησα πρως τα μεσα με δυναμη κ ως δια μαγειας μπηκε.μετα κ;νω τη μλκ να σηκωσω ψηλα το χερι κ ξαναβγαινει.ξανα μανα τα ιδια κ οκ.δν μιλαμε γ πονο.περασαν σε δευτερολεπτα ολες οι μπυρες απο μπροστα μου.....

  • Sad 1
Link to comment
Share on other sites

Πάλι, 2017-2018, πάλι γαύρος. Όμως Φλεβάρης και Καραϊσκάκης όμως για εμένα.

Το βλεπουμε πατροπαράδοτα με τους γονείς μου και έναν δύο φίλους. Το τρώμε όταν τον τρώμε, πέφτει κλίμα βαρύ. Εκείνη την στιγμή οσμιζομαι την κατάσταση, σηκώνομαι μέσα σε κυκεώνα ασυνσρτησιων, περί του πόσο πολύ θα τους γαμησουμε, τώρα είναι που θα τον φάνε και πως Γ Υ Ρ Ι Ζ Ε Ι.  Είναι η πρώτη χρονιά που και έχω διψήφια ηλικία και η ΑΕΚ κάνει πρωταθλητισμό και ποτίζομαι.

Και τον τρώνε ρε φίλε. Ερωτεύομαι τον Μασούντ που μετά το πρώτο τρέχει να βάλει την μπάλα στη σεντρα. Πανζουρλισμος. Το κολλάει και ο Γιακουμάκης το κριάρι και βγαίνω στον δρόμο.

Τινάζονται από πάνω μου σε μια στιγμή, μια ολόκληρη παιδίκη ηλικία που "καλοί είμαστε, αλλά γραφτό μας είναι να χάσουμε στα πέναλτι". Η ΑΕΚ επιτρέπεται να κερδίσει. Όχι μόνο επιτρέπεται, επιβάλλεται.

Ήμουν μέσα στο ΟΑΚΑ στο 3-2, όμως εκείνο ένιωσε σαν την κλασσική εντυπωσιακή εμφάνηση που κάνει η ΑΕΚ και σε κακές χρονιές της που μετά την πετάει στα σκουπίδια γκελαροντας εναντίων γιδοβοσκων, όπως και έκανε τότε.

  • Δικεφαλάκι 1
Link to comment
Share on other sites

Γαυρος ΑΕΚ οακα αισχρο μονότερμα και σφυροκόπημα απο παντού. Αντεπίθεση Ντέμης φιλάκια 0-1 με το τατου στο μπράτσο σε πρώτη εμφάνιση.

 

Το υπέρτατο που έχω ζήσει...... "και βγαινει στην αντεπιθεση η ΑΕΚ με τον Οκόνσκι, Οκόνσκι στο Καραγκιοζόπουλο, Καραγκιοζόπουλος στον Οκόνσκι με τη μία πίσω στον Καραγκιοζόπυλο ντρίμπλα στον Μπανιώτη σουτ και γκοοοοοολ 0-1 η ΑΕΚ.

  • Δικεφαλάκι 6
Link to comment
Share on other sites

4 Απριλίου 1993, ΑΕΚ-ΠΑΟ 3-1.

Το ντέρμπι της ζωής μου.

Προερχόμαστε από το ΣΟΚ της ήττας με 4-3 στην Νίκαια δύο βδομάδες πριν.

Η μισή ομάδα είναι οφ και παίρνει φανέλα βασικού ο νεαρός Τσάρτας (τότε).

Η μέρα είχε ξεκινήσει βροχερή και μουντή, σαν τις προβλέψεις για την τύχη της ΑΕΚ σε εκείνο το παιχνίδι.

Λίγες ώρες πριν το παιχνίδι η βροχή σταμάτησε.

Είμαστε στο σπίτι ενός συμμαθητή και φίλου γαύρου στον Περισσό και φεύγω κάνα δυωρο πριν το παιχνίδι αφού ήμουν δίπλα, για την αγαπημένη θέση στο κέντρο ψηλά της Σκεπαστής.

Αμ, δε. Με το ζόρι ύστερα από δέκα λεπτά έφτασα μέχρι τη μέση σε μια εξέδρα που δεν ξέρω αν το οξυγόνο επαρκούσε για όλους μας.

Παρά την προηγούμενη ήττα, παρά τις απουσίες, παρά το ότι ο βαζελος ήταν πλήρης και πρωτοπόρος, η πίστη, το κέφι, η φωνή εκείνο το απόγευμα είχαν αποκτήσει υπερφυσική, απόκοσμη διάσταση.

Ήταν το τελευταίο ντέρμπι που θυμάμαι χωρίς νεκρές ζώνες με 3 σειρές ΜΑΤ μόνο ανάμεσα στις θύρες γηπεδούχων και φιλοξενούμενων.

Τίγκα κι αυτοί να είμαι δίκαιος.

Με το που μπαίνουν οι ομάδες σηκώνεται το ιστορικό πανί στην 3, "Βαρδινογιάννη πουσταρα βάλε στον κωλο τα λεφτά".

Σέντρα, Τσιάρτας πάσα στο χώρο, Μπιλαρος πλασέ παγκόσμιας κλάσης (τι πλασέ είχε αυτός ο άνθρωπος), 1-0 με το καλημέρα, ότι έζησα εκείνη τη στιγμή μόνο σαν όνειρο, σαν οπτασία, σαν κάτι μεταφυσικό το θυμάμαι.

Η φράση, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, πολύ λίγη να αποδώσει την πραγματικότητα.

Αρχές δευτέρου ημιχρόνου, Αλεξανδρής 2-0.

Πίεση βαζελου, ηρωική άμυνα από ότι είχε απομείνει από το ρόστερ της ομάδας, βουτα, πέναλτι 2-1 και αγωνία στο μέγιστο.

Και κάπου στην αντεπίθεση, μας συστήνεται ο τρελός ο βιαστής. 

Έκρηξη, ηδονή, παρακρουση, στιγμές ξανά απόκοσμες.

Λήξη, αποθέωση και ένα πρωτάθλημα που πήγε και ήρθε μεταξύ ημών και βαζελων, 2-3 φορές μέχρι το τέλος.

Ύστερα από χρόνια, μεγαλώνοντας, ωριμάζοντας, το μόνο πού ευχαριστώ το Θεό που πιστεύω είναι πως όλοι όσοι ήμασταν μέσα εκείνη τη μέρα, γυρίσαμε ζωντανοί στο σπίτι μας.

Αν κάποιος μου έλεγε πως εκείνο το απόγευμα η Φιλαδέλφεια είχε 45Κ+ κόσμο, θα το θεωρούσα συντηρητικό υπολογισμό.

 

  • Δικεφαλάκι 7
Link to comment
Share on other sites

Θυμάμαι να βλέπω εκείνο το ματς με τον πατέρα μου, 9 ήμουν τότε. Ο τύπος με είχε μαυρίσει τελείως ότι η ΑΕΚ έχει προβλήματα και σήμερα είναι πιθανό να χάσουμε κλπ.

Γελάω όταν θυμάμαι πως είχα οργή εναντίον του Μήνου διότι στο φτωχό μου το μυαλό, είχε υποχρέωση να πιάσει το πέναλτι με το οποίο μείωσαν. Για λίγο βέβαια γιατί ο Κοπιτσής με έκανε να τα ξεχάσω όλα.

Όμορφο βράδυ και από την τηλεόραση εκείνο. Όπως και το εντός με αυτούς της επόμενης χρονιάς, εκεί το πήρες σβηστά βέβαια 

  • Δικεφαλάκι 1
Link to comment
Share on other sites

97/98 το 0-1 με γαυρο με Ντεμη από μέσα.

88/89 το 0-1 με Καραγκιοζοπουλο από τηλεόραση πιτσιρικάς.

(απο μέσα, μου έχει μείνει και ο τελικος κυπελλου με βαζελο 93/94 αλλά δεν είχε σωστή κατάληξη).

Link to comment
Share on other sites

ΑΕΚ (1) - γαυρος (0):

Είμαστε προς το τέλος του παιχνιδιού και απογοητευμένος έχω αρχίσει να ανεβαίνω τα σκαλιά του οακα με κατεύθυνση προς την έξοδο. Σιχτιριριζω καθώς για άλλο ένα ματς δεν μπορούμε να νικήσουμε τον γαυρο. Πριν βγω από τη θύρα αλλάζω γνώμη και κοντοστέκομαι να δω τα τελευταία λεπτά. Φωτοβολιδα, Ντιοπ, Μπλανκο γκολ.

ΑΕΚ (2) - βου (0):

Το πρωτο μου ματς μετά τη γέννηση του μικρού, το πρώτο μου ματς στο σπίτι μας. Μια ώρα πριν το ματς και είμαι ακόμα στη Βούλα. Φεύγω σφαίρα και καταφέρνω να μπω στο 3'. Συγκίνηση, ατμόσφαιρα τρομερή, αγέλη και υποταγή των βου.

Link to comment
Share on other sites

ΑΕΚ γαυρος 4-0 στο οακα το 2008. Θυμάμαι να πηγαίνουμε με βαριά καρδιά για κάποιο λόγο στο πέταλο εκείνο το απόγευμα, δεν είχαμε ιδιαίτερη αισιοδοξία για το ματς. 2 ώρες πριν ήταν τίγκα η 1-35 και με τη φωνή κάπως σαν να ανεβηκαμε. 

Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο γλέντι σε ντέρμπι, στο 3-0 αγκαλιαζομασταν με αγνώστους δακρυσμενοι, μια παράνοια. Όσα ντέρμπι κι αν έχω δει από κοντά, αυτό θα το θυμάμαι περισσότερο απο τα άλλα. Μακάρι να ξαναδούμε σύντομα μια τέτοια απόλυτη επικράτηση σε ντέρμπι, μας χρειάζεται ως επισφραγιση της ομάδας Αλμειδα.

  • Δικεφαλάκι 2
Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, mporat said:

ΑΕΚ γαυρος 4-0 στο οακα το 2008. Θυμάμαι να πηγαίνουμε με βαριά καρδιά για κάποιο λόγο στο πέταλο εκείνο το απόγευμα, δεν είχαμε ιδιαίτερη αισιοδοξία για το ματς. 2 ώρες πριν ήταν τίγκα η 1-35 και με τη φωνή κάπως σαν να ανεβηκαμε. 

Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο γλέντι σε ντέρμπι, στο 3-0 αγκαλιαζομασταν με αγνώστους δακρυσμενοι, μια παράνοια. Όσα ντέρμπι κι αν έχω δει από κοντά, αυτό θα το θυμάμαι περισσότερο απο τα άλλα. Μακάρι να ξαναδούμε σύντομα μια τέτοια απόλυτη επικράτηση σε ντέρμπι, μας χρειάζεται ως επισφραγιση της ομάδας Αλμειδα.

Και όμως κάθε φορά που θυμάμαι εκείνο το ντέρμπι και καυλωνω, ταυτόχρονα τσαντιζομαι που μετά το 4-0 ήθελε ο Ριβαλντο να τους εκδικηθεί ξεφτιλίζοντας τους και δεν έσπασε τη μπάλα 2 φορές δίπλα να πέσει εξάρα. Από κοντά και ο Καφές που λένε πολλοί ότι μετά το 4ο έκανε νόημα να το πάμε χαλαρά (δεν το έχω διαπιστώσει)

  • Δικεφαλάκι 2
Link to comment
Share on other sites

ΑΕΚ γκει 4-0 

Εκτός από την τσόντα στο ματς, ήταν συγκινητική η παρουσία του αρχηγού μέχρι και μια ώρα μετά το τέλος του αγώνα να δίνει το ρυθμό: ΑΕΚΑΡΑ σαγαπω.....

ΑΕΚ γκει 3-2

Δεν είχα ζήσει ποτέ ανατροπή του σκορ με γαυρο από 0-2. Επίσης ήταν και το τελευταίο ντέρμπι (αλλά και ματς) που ήμουν μόνιμος κάτοικος Πετρούπολης. Μετά από τρεις μέρες έφυγα από Αθήνα και αυτό το ματς θα το θυμάμαι. Από όταν έφυγα έχουμε πάρει δύο πρωταθλήματα και πάμε για τρίτο....γκαντεμης21

Link to comment
Share on other sites

Γαύρος -ΑΕΚ επαναληπτικός κυπέλλου 97 0-1.

Επί δέκα μέρες να μας έχουν πρήξει τα αρχιδια οι λιμανισιοι ότι μας περιμένουν, θα έχουμε νεκρούς, θα μας αφαλοκοψουν μπλα μπλα μπλα...Από νωρίς πίσω από την σκεπαστή με μπυρες. Τέσσερα τραίνα φουλ πετσια από Περισσό για Νέο Φάληρο. Πολύ καλή εξέδρα στην 13-14 του παλιού τηγανιου, μπαλαρα, καφριλικια των απογόνων, κούρσα Κετσπαγια από τα αριστερά και μετά από σέντρα γκολ ο Ντέμης μπροστά στην 7. Τους έσκασε τα ψωλοχυμα. Λήγει 0-1. Γύρω στο σαρανταλεπτο σε άδειο τηγάνι να τραγουδάμε: Να πάρετε του χρόνου τον Ραβουση.... Πρέπει να ακουγομασταν μέχρι την ακτή Κονδύλη απέναντι από τον ηλεκτρικό του Πειραιά. Έπειτα κομμάτια πολύ αργά πίσω Περισσό τίγκα στην ανδρεναλινη και οι ενδορφινες να κτυπανε τιλτ για το καυλι που τους ρίξαμε.

ΑΕΚ - γαύρος 4-0  2008

Με αμαξι από τον Πειραιά για ΝΦ με αλλα παιδιά από τον Πειραιά κάπως απαισιόδοξοι για το τι έρχεται. Ηλεκτρικός για Ειρήνη μιάμιση ώρα πριν. Στην 1-35 μπροστά μας ο Νικοπολίδης....και Ισμαέλ Μπλάνκο. Όλα πήραν μετά το δρόμο τους. ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ , ατελείωτο πάρτι, γαμάτη εξέδρα και στο τέλος χαρμολυπη διότι μπορούσαμε και 6-0. 

  • Δικεφαλάκι 1
Link to comment
Share on other sites

Τελικός κυπέλλου κόντρα στο βάζελο στο Καραισκάκη το 1997. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή να σηκώνεις κύπελλο μέσα στον Πειραιά κόντρα στο βάζελο. Έχουμε πάει 7 άτομα με 2 αυτοκίνητα. Παρκάρουμε Καμίνια, παράλληλα με την Πειραιώς. Με το που κατεβαίνουμε βλέπουμε στα γύρω στενά να πλακώνονται βαζελόγαβροι, αφού οι βάζελοι εκείνη τη μέρα ήταν στην 7 και τους περίμεναν οι γάβροι. Ξεκινάμε ποδαράτοι και περνάμε με τα κασκόλ μέσα από τα ρούχα μας κάτω από την 7 που είναι τίγκα στους βάζελους με σκοπό να φτάσουμε στη δική μας πλευρά. Με το που φτάνουμε στις κλούβες των ΜΑΤ, μας ρωτάνε που πάμε, βγάζουμε τα κασκόλ και λέμε στους δικούς μας. Μας αφήνουν ενώ από πίσω μας σκάνε κάνα δυο μπουκάλια από βάζελους που μας είδαν. Το παιχνίδι πολύ κακό, μια φάση η κάθε ομάδα και πάμε στα πέναλντι. Οι βάζελοι να ανάβουν καπνογόνα και να πανηγυρίζουν και εμείς κηδεία...Είχαν τότε το Βάντσικ που στα πέναλντι ήταν αχτύπητος, ενώ είχαμε χάσει και 2 τελικούς λίγα χρόνια πριν από αυτούς, ένα στα πέναλντι που έπιασε 2 ο Βάντσικ, και ένα με το Μπάκα που είχαμε χάσει πέναλντι με το Σαραβάκο. Τελικά, ο καλός Θεός έδωσε να χάσει ένα πέναλντι ο σπεσιαλίστας Βαζέχα και εμείς να μη χάσουμε κανένα, με το τελευταίο του Ατματσίδη να μας πηγαίνει στην κόλαση, αφού όλοι νόμιζαν ότι πήγε δοκάρι, αλλά τελικά μπήκε η μπάλα μέσα. Βγαίνοντας μετά την απονομή, όλη η περιοχή ήταν κατακίτρινη, υπέροχο συναίσθημα. Θα ήθελα να ξαναζήσω ένα τελικό εκεί μέσα, αλλά δυστυχώς δεν το βλέπω....

  • Δικεφαλάκι 4
Link to comment
Share on other sites

Επιστροφή βατράχου Φιλαδέλφεια. Και για ότι έγινε στο γήπεδο και στους δυο αγώνες αλλά κυρίως για το πριν στον πρώτο αγώνα που αναβλήθηκε. 
 

Ηλεκτρικό απο Καλλιθέα 7-8 άτομα με εμφανίσεις, κασκολάκι κτλ, σταματάνε τον συρμό Μοναστηράκι λόγω βροχής και μας λένε έξω, διακόπτονται όλα τα δρομολόγια. Πάνω στον σταθμό τίγκα στην γαυρίλα, ήταν το σημείο συνάντησής τους. Ακόμα δεν ξέρω πως γλιτώσαμε καμία 30 τελικά άτομα όλοι με φλάι, κονκαρδούλες ΑΕΚ (της μόδας τότε για τους νέους), αθλητικό, και δερματάκι να φαίνεται κάτω από το V του φλάι. Λονγκ στόρυ σορτ που λέμε στο χωριό καταλήξαμε να περιμένουμε ταξί κάπου στην Αθηνάς όπου μας βρήκε πάλι η πορεία των γαύρων με τον βλάκα που έχει εκπομπή με μπούκλα για μαλλί πρώτο πρώτο και εμείς από πίσω για ποδαράτο για Φιλαδέλφεια μέσα στους γαύρους. Έχω πάθει απώλεια μνήμης με το τι ειπώθηκε και τι δεν ειπώθηκε στην πορεία από εμένα η τους δικούς μου με γαύρους. Το να μας άφηναν στον τόπο με το να φύγουμε με κάποιο τρόπο από την πορεία κρεμότανε από μία μαλακία που θα ξεστόμιζε κάποιος από εμάς. Καπου Πατησίων με τα πολλά σε ένα τρέξιμο με/από μπάτσους φύγαμε σε στενό, 2 δικοί μου ξέμειναν αλλά ξέφυγαν αργότερα. Ούτε κινητά ούτε παπαριές τότε. Καταλήξαμε στο γήπεδο στουπί και σίγουρα με μερικά χρόνια χαμένα. Δεν ξεχνιέται ούτε το πριν του πρώτου αγώνα αλλά ούτε και ο αγώνας την Δευτέρα που όλο το γήπεδο κόχλαζε.  

  • Δικεφαλάκι 2
  • Μπομπίτσα 1
Link to comment
Share on other sites

Please sign in to comment

You will be able to leave a comment after signing in



Sign In Now
 Share

×