Το τοπικ του Σαββάτου: 2 σεζόν στην Α. Σοφιά, η αγαπημένη σας στιγμή

[stavros 9-11]

Αγαπητοί φίλοι και αγαπητές φίλες

Πιστοί στις παραδόσεις και τα γούρια (όποτε το θυμόμαστε), ένα ακόμα τοπικ του Σαββάτου στις οθόνες σας.

Έχοντας μόλις έναν αγώνα διαθέσιμο στο γήπεδο μας για φέτος, που δεν κρίνεται ότι θα μεταβάλει το ερώτημα του τοπικ, πείτε μας την αγαπημένη σας στιγμή που ζήσατε στο νέο μας γήπεδο. Όχι απαραίτητα αγώνα, αν θέλετε μπορείτε να αναφερθείτε σε κάτι ειδικότερο, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης στιγμή.

[thodoris19]

Μεταξυ πολλων, θα πω το γκολ το 2-1 του Τσουμπερ με τον Αρη στα περσινα πλειοφ. Ειχε φτασει 80, ο Κουεστα μου εμοιαζε για Νοιερ και η αγωνια στο κατακορυφο. Θυμαμαι μια τρομερη εκρηξη την στιγμη του γκολ στο γηπεδο, απεριγραπτη.

[Atlas21]

Όταν με ξεσήκωσε ο ξάδερφος, αφήσαμε διακοπές, και μπήκαμε πρόπερσυ το καλοκαίρι. Με είχαν πάρει τα ζουμιά, δεν το πίστευα ότι έχουμε σπίτι.

[Karagimi]

3 minutes ago, thodoris19 said:

Μεταξυ πολλων, θα πω το γκολ το 2-1 του Τσουμπερ με τον Αρη στα περσινα πλειοφ. Ειχε φτασει 80, ο Κουεστα μου εμοιαζε για Νοιερ και η αγωνια στο κατακορυφο. Θυμαμαι μια τρομερη εκρηξη την στιγμη του γκολ στο γηπεδο, απεριγραπτη.

Και εγώ είχα ανεβεί από Κρήτη σε αυτό το ματς, μεγάλη αγωνία. Θυμάμαι να γυρνάει ο τσούμπερ να το βάζει, να ανοιγοκλείνουν τα φώτα και εγώ να χτυπιέμαι και να ουρλιάζω.  Με είχαν πιάσει στο ημίχρονο σκέψεις ότι ανέβηκα μόνο και μόνο να φέρω γκαντεμιά και να χάσουμε το πρωτάθλημα. 

[CHⓇIS]

Εκτος απο το 1ο ματς πρεμιερα το γκολ του βιντα στο 99 με τους ναζι.

Μιλαμε γ εκρηξη

[stavros 9-11]

Για μένα δεν είναι μέσα στο γήπεδο, είναι περίπου 2-3 ώρες πριν, κάποιες στιγμές που κάναμε μεγάλα μαζέματα, ιδίως στα φετινά π.ο. αλλά και πέρυσι σε ορισμένα.

Χωρίς γκρίνιες, παρατράγουδα και ο,τι αρνητικό τέλος πάντων. Αν και μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν ήμουν στην Αθήνα, οπότε οι παρουσίες μου ήταν σημαντικά πιο αραιές, θα ρισκάρω και θα πω ότι φέτος το φόρουμ μας βρέθηκε στην κορύφωση του διότι άρχισε να λειτουργεί για πρώτη φορά με όρους παρέας έξω από εδώ. Δεν θέλω σαφώς να υποτιμήσω παρελθοντικές καταστάσεις, πολλές εκ των οποίων δεν τις έζησα από κοντά κιόλας, αλλά σαφέστατα το ΚΜ πρώτη φορά φέτος μετεξελίχθηκε σε μεγάλη γηπεδική παρέα έχοντας μια σταθερή βάση και ανοίγοντας το σε περισσότερα πρόσωπα, αλλάζοντας κατεύθυνση από τον (πιο) κλειστό χαρακτήρα που είχαν οι παρέες που προέκυψαν από εδώ κατά τα παρελθοντικά έτη.

Όλο αυτό υπήρξε μια ενδόμυχη επιδίωξη μου που φυσικά χωρίς την Α. Σοφιά θα ήταν ευχολόγιο. Ευκαιρίας δοθείσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω ξεχωριστά τον @felman που κατάλαβε αμέσως τι ήθελα να κάνω και στήριξε με συνεχείς παρουσίες και διαθεσιμότητες από νωρίς ακόμα και σε εντελώς αντιεμπορικα για τέτοιες φάσεις χειμωνιάτικα ματς, ακόμα κι όταν ξέραμε ότι δεν επρόκειτο να ακολουθήσει ούτε ένας. Φυσικά στον @Ασμοδαίοςη επιστροφή του οποίου στις τάξεις μας ήταν μια πραγματικά ευχάριστη έκπληξη και έδωσε εκείνη την κλωτσιά στον κώλο που χρειαζόμασταν για να πάμε λίγο παρακάτω συν ότι έχω ακόμα έναν άνθρωπο με τον οποίο μπορώ να συνεννοηθώ με τα μάτια και κάτι τέτοιο βοηθά πολύ σε τέτοιες καταστάσεις και τέλος στον ηρωικό @CHⓇISη συχνή παρουσία του οποίου παρά το ότι εδρεύει μακριά, σηματοδοτεί πάντα μια ιδιαίτερη περίσταση στα μαζέματα μας.

Για μένα λοιπον η αγαπημένη μου στιγμή στην Α. Σοφιά δεν είναι μόνο μια, είναι αυτή η πληρότητα που νιώθω όταν μαζευόμαστε έξω απ' αυτή σε αγώνες της ΑΕΚ. Εκείνες τις στιγμές νιώθω να έχω όλα όσα χρειάζομαι 

 

[GIANNHS]

Αυτό το βίντεο που έπαιξε στα μάτριξ. Λιγο το οτι επιτέλους μπήκαμε, λίγο το οτι μου θυμισε οτι είχα υποσχεθει στο πατέρα μου οτι στα εγκαίνια θα τον είχα δίπλα μου αλλα δεν πρόλαβε και μου την έκανε εκει έσπασα. Λύγισα. Εκλαιγα με λυγμους. θυμάμαι διπλα μου ηταν καμμια 10 ατομα απο R Παφος και οι 2 ηρθαν δακρυσμένοι και με αγκαλιασαν. 

 

[GIANNHS]

Το αμέσως επόμενο...... τι έκρηξη θεε μου..... 

 

[Brom21]

Οταν ακουστηκε πρωτη φορα ο υμνος στο πρωτο ματς. Οταν μπηκε το πρωτο γκολ. Πολυ κλαμα.

[Leon21]

Φιέστα πέρσι με τον πατέρα μου και αδελφό μου. 

[GIANNHS]

32 minutes ago, stavros 9-11 said:

Για μένα δεν είναι μέσα στο γήπεδο, είναι περίπου 2-3 ώρες πριν, 

 

ΕΝΙΟΤΕ ΚΑΙ 8 ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ

[Nea makri neo afm]

το γκολ του τσούμπερ με άρη πέρσι και αμέσως μετά το γκολ του ελίασον φέτος με γάβρο

[Kamikaze21]

Σίγουρα η πρώτη φορά που αγωνίστηκε η ΑΕΚΑΡΑ ξανά στον ναό της στο ματς με τον ιωνικό είναι η μεγαλύτερη στιγμή της, αλλά και η φιέστα τίτλου πέρυσι τελευταία αγωνιστική με τον νπς είναι και αυτή πολύ ψηλά στον ενωσιτικο λαό.

[nf28]

Το ένα που μου έρχεται συνέχεια στο νου είναι αυτό που έγραψε ο @GIANNHS. Κλαμα, με λυγμους , απο το πουθενα, λίγους μήνες αφού είχε φύγει ο πατέρας μου, με αυτο το βιντεο. 

Το δεύτερο που θυμαμαι παντα ήταν στο πρώτο γκολ που μπήκε με τον ΠΑΟΚ πέρσι. 31/10/22,  πολύ κακή μέρα για μένα για άλλους λόγους και πρώτο ντέρμπι στην Αγία Σοφια. Όταν μπήκε το πρώτο γκολ (νομίζω 13 ματς σερί είχαμε με τα ορκ με ήττες και ισοπαλίες) ένιωσα έκρηξη χαράς. Ότι διώξαμε τα φαντάσματα. Ότι γυρίζουμε σελίδα. Ότι επιστρέψαμε εκεί που ανήκουμε. Έτσι ήταν.

[Agent HAF]

21/12/22 στο ματς με Λαμία 3-0 η κόρη βγήκε στο γήπεδο χέρι χέρι με Πινέδα. Αυτή υπήρξε η υπέρτατη στιγμή για εμένα σαν φιλαθλο της ομάδας και σαν πατέρα που προσπαθεί να αφήσει την κληρονομιά της καψούρας για την Ένωση στο παιδί του γιατί ήταν η στιγμή που όσα και να συζητούσαμε είχε έρθει η ώρα να τα ζήσει από κοντά.

Εκείνα τα 3-4' που κράτησε η διαδικασία να βγουν από την φυσούνα, να ακουστεί ο ύμνος μας και να την καμαρώνω ήταν κάτι μοναδικό στην Αγιά Σοφιά που θα είναι για πάντα ανάμνηση μιας ζωής.

Ήταν πραγματικά σαν να ήμουν και εγώ μέσα μαζί της και να το ζω όλο αυτό σε σημείο ανατριχιλας. Δεν ξέρω πόσοι έχουν αυτή την τύχη να πατούν το χορτάρι στα ιερά χώματα μαζί με τους παίκτες, να νιώθουν όλο αυτό το συναίσθημα και μάλιστα σε Πρωταθληματική χρονιά.

Όλα τα άλλα με εγκαίνια, πρώτο ματς, πανυγήρια στο τέλος που ήταν επίσης ανεπανάληπτα μετά από αυτό είχαν περάσει σε 2η μοίρα.

Το συνιστώ σε όλους τους γονείς εφόσον μπορέσουν. 

[theo]

O @CHⓇISφταιει

[Yossarian]

Πρώτο ματς με Ιωνικό, και καθότι δεν ήμουν στα εγκαίνια, θέλω να δω αν μπορούν να είναι όλα όπως παλιά. Στο γκολ του Γκατσινοβιτς, στη 17 γινόμαστε όλοι ένα κουβάρι. Όταν κάποια στιγμή κοπάζει όλο αυτό, νιώθω ένα χέρι στον σβέρκο μου. Γυρνάω, βλέπω μια φιγούρα βγαλμένη απ' την παλιά σκεπαστή: "Αδερφέ, καίγεσαι". Από κάποιο καπνογόνο η μπλούζα (Σαβέβσκι, 96-97) έχει πάρει όντως φωτιά. "Μην ανησυχείς, το 'χω", μου λέει. Όση ώρα σβήνει την μπλούζα με τα χέρια, μουρμουραει: "Τι παράσημο έραψες απόψε", μετά, "εμένα γιατί δεν με έκαψε κανείς να χω κι εγώ γαλόνι" και όταν τελειώνει η πυρόσβεση, "αυτή τη βγάζεις, δεν την πλένεις, και την κρέμας στον τοίχο". Μέχρι να βγει το ημίχρονο, οποίος περνάει από πίσω, του δείχνει το παράσημο: "εδώ κοίτα, τον έσωσε η ετικέτα, πήρε φωτιά, τον έσωσα, παράσημο."

Ήταν όλα όπως παλιά. Η μπλούζα όντως αποσύρθηκε έκτοτε. Ακόμα τον ευγνωμονώ  για την επιστροφή στη Νέα Φιλαδέλφεια.

[Hades]

[AlexKR21]

Το γκολ του Βίντα με τα σιχάματα που με πήραν τα ζουμιά

Ίσως και η δυνατότερη μου στιγμή με την ΑΕΚ γενικότερα να ναι αυτή

[gybe21]

Ο κυρ Γιάννης έφυγε 10-11-21 δε πρόλαβε να το δει δυστυχώς..

Ε οταν είδα το πανί στη διπλανή θύρα λύγισα ..

Φυσικά κ δεν είναι αγαπημένη στιγμή, είναι όμως  στιγμή που νιώθεις  υπερήφανος που τιμάς τον πατέρα σου .

[MITSAKLAS]

Η πρώτη στιγμή που μπήκα μέσα.

[Johnny21]

Πρώτο παιχνίδι με Ιωνικό, μπαίνουμε με τα παιδιά μου, μου έχει χαραχθεί στη μνήμη ο μικρός διάδρομος στην 6 πριν βγούμε στην αρένα, νόμιζα ότι αιωρούμαι, να και η φωτό με τον γιο μου μπροστά μου, μετά με πήραν τα ζουμιά ...

[Atlas21]

1 hour ago, AlexKR21 said:

Το γκολ του Βίντα με τα σιχάματα που με πήραν τα ζουμιά

Ίσως και η δυνατότερη μου στιγμή με την ΑΕΚ γενικότερα να ναι αυτή

Oλο αυτό το ματς είναι γενικά κάτι διαφορετικό, μη ποδοσφαιρικο. Κάτι πολύ πιο πρωτόγονο. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα έσπαγα. Τα κομμάτια μου μαζευονταν μέσα από τις αγκαλιές αγνώστων.  Ήταν εμπειρία ζωής. Σε αντίθεση με άλλα εδώ, μακάρι να μην την είχα ζήσει ποτέ.

[agelos]

Το πρωτο ματς με παοκ, 2-0, το πρώτο μου παιχνίδι στο ναό.

Για διάφορους λόγους υγείας ήταν αβέβαιο αν θα προλάβω να πάω στο παιχνίδι.

Φεύγω από τα νότια 1 ωρα πριν την έναρξη, το γκάζι τέρμα, Μαρούσι ηλεκτρικός, ΝΦ, μπαίνω μέσα τρέχοντας και νιώθω δεος με αυτό που αντικρυζω.

Η αμέσως επόμενη το πανηγύρι εκτός γηπέδου τη μέρα της περσινής απονομής.

ΑΕΚΑΡΑ σ' αγαπώ.

[Gkanos21]

Το ματς με τους ναζί. 

Τα δάκρυα δεν σταματούσαν σε μεγάλο διάστημα του ματς. 

Ούτε το γκολ του Βινταρου στο τέλος δεν κατάφερε να τα σταματήσει .

Για να συνέλθω παίζει να έκατσα μέχρι να αδειάσει όλο το γηπεδο.