Bayern München - A.E.K. (Champions League, Group E - 4η αγ.): 07/11, 22:00, CosmoteSport 2

[moukie]

Εστιάζουμε στο 0:20. Στον αδερφό.

 

[enck1]

Και στο 1:37 να προσθέσω.

[SpiRos]

Και στο 1:37 να προσθέσω.

 

Εύγε.

[Bukowski]

Άσχετο αλλά μιας και παίξαμε με την Μπάγερν

 

 

Γιατί αντιπαθούμε την Μπάγερν Μονάχου; 

 

Η αποψινή αντίπαλος της ΑΕΚ, αν και τεράστιο μέγεθος του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, έχει ελάχιστους «φαν» στην Ελλάδα. Ο κυριότερος λόγος που δεν τη συμπαθούμε, είναι ότι δεν τη γνωρίζουμε. Η Μπάγερν Μονάχου είναι μια λαϊκή δημοκρατία με αρχές και αντιναζιστική ιστορία.

 

Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Γιουβέντους, Μίλαν, Τσέλσι, Ιντερ, Αρσεναλ, Αγιαξ… Είναι οι ξένες ομάδες που οι έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι υποστηρίζουν περισσότερο – μόνον η σειρά αλλάζει στα σχετικά γκάλοπ. Εάν κάποιος επιχειρούσε να μαντέψει τις προτιμήσεις του κοινού, πάνω – κάτω αυτές θα διάλεγε. Διότι κάθε μια τους, κάτι υπέροχο έχει να μας διηγηθεί.

 

Η Ρεάλ των 13 Κυπέλλων Πρωταθλητριών φοράει την πιο βαριά φανέλα στην Ευρώπη – και από το «Μπερναμπέου» έχει παρελάσει ένας γαλαξίας αστέρων της μπάλας. Η Μπαρτσελόνα έχει παρουσιάσει στον κόσμο την καλύτερη ποδοσφαιρική ορχήστρα ever, αλλά και μια σειρά από προικισμένους σολίστ: από τον Κρόιφ και τον Μαραντόνα, μέχρι τους τρεις Βραζιλιάνους (Ρονάλντο, Ροναλντίνιο, Ριβάλντο) και -φυσικά- τον Μέσι. Οσοι έζησαν τη Λίβερπουλ των ’70s και των ’80s, όσοι άκουσαν το «Ανφιλντ» να τραγουδά το «You ‘ll never walk alone», δεν θα μπορούσαν ν’ αγαπήσουν άλλο σύλλογο. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι η ποδοσφαιρική αυτοκρατορία που γεννήθηκε στα συντρίμμια μιας αεροπορικής τραγωδίας (1958). Οι τρεις ιταλικοί σύλλογοι πρωταγωνίστησαν στο επί δεκαετίες πιο δημοφιλές πρωτάθλημα της Ευρώπης: το Καμπιονάτο. Ο Αγιαξ άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το παιχνίδι. Και πάει λέγοντας.

 

Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, που η Μπάγερν Μονάχου (η οποία απόψε στις 19:55 παίζει με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ για το Champions League) βρίσκεται χαμηλά στη λίστα με τις αγαπημένες μας ξένες ομάδες, παρά το τεράστιο μέγεθός της. Το παράξενο είναι ότι δεν την αντιμετωπίζουμε, απλώς, με αδιαφορία. Την αντιπαθούμε! Επειδή θεαματική μπάλα έπαιξε μόνο στην τριετία του Πεπ Γκουαρντιόλα, το παιχνίδι της στηρίζεται στη δύναμη, την αντοχή και την οργάνωση (κι όχι στην τεχνική), ακόμη και ο θρυλικός της γκολτζής (Γκερντ Μίλερ) δεν είχε ιδιαίτερη φινέτσα, μονοπωλεί τους τίτλους στην Μπουντεσλίγκα, ή, απλώς, γιατί «κάποιοι είμαστε παιδιά της Κατοχής και απεχθανόμαστε ό,τι είναι γερμανικό, ακόμη και στο ποδόσφαιρο», όπως είχε εξομολογηθεί το 2013 στην «Ελευθεροτυπία» ο μεγάλος Γιάννης Διακογιάννης.

 

 

Κι όμως, ο κυριότερος λόγος που δεν τη συμπαθούμε, είναι ότι δεν τη γνωρίζουμε. Η Μπάγερν Μονάχου είναι μια λαϊκή δημοκρατία, με ρομαντικές αντιλήψεις για το ποδόσφαιρο και αντιναζιστική ιστορία. Εχει 290.000 οργανωμένα μέλη -περίπου 100.000 περισσότερα από την Μπαρτσελόνα- και ανήκει κατά 75% στον λαό της. Στον ερασιτεχνικό σύλλογο, δηλαδή. Το υπόλοιπο 25% των μετοχών ανήκει σε τρεις εταιρείες – κολοσσούς, που εδρεύουν στο κρατίδιο της Βαυαρίας: την Adidas, την AUDI και την Allianz (ασφαλιστική), οι οποίες κατέχουν από 8,33% η κάθε μια. Διοικείται κυρίως από παλαίμαχους ποδοσφαιριστές της (Φραντς Μπεκενμπάουερ, Καρλ-Χάινς Ρουμενίγκε, Ούλι Χένες, κ.ά.) και από ένα εποπτικό συμβούλιο που απαρτίζεται από στελέχη των εταιρειών – μετόχων της. Οταν οι παίκτες της αποσυρθούν από τα γήπεδα, παραμένουν -εφόσον το επιθυμούν- στην οικογένεια του συλλόγου. Αφού λάβουν την απαραίτητη εκπαίδευση, προσλαμβάνονται ως στελέχη, ή και απλοί υπάλληλοι.

 

Η Μπάγερν δεν χρηματοδοτείται από «σκοτεινά» ρωσικά κεφάλαια, ούτε από Αραβες, Κινέζους, ή Αμερικανούς. Δεν παίρνει δανεικά (και αγύριστα) από το κράτος, διαχειρίζεται τους πόρους της με σύνεση και απέχει από τους μετεγγραφικούς πλειστηριασμούς. Αλλωστε, μια από τις αρχές της είναι ότι κανένας παίκτης δεν αξίζει τόσο, ώστε για χάρη του ο σύλλογος να υποθηκεύσει την οικονομική του σταθερότητα. Βεβαίως, δεν χρειάζεται να εφεύρει κόλπα για να καταστρατηγήσει το Financial Fair Play. Το 2017 εμφάνισε έσοδα 650 εκατ. ευρώ και -το κυριότερο- κέρδη 40 εκατομμυρίων ευρώ. Κι έχει κατ’ επανάληψη δανείσει χρήματα σε αντιπάλους της που έφτασαν στο χείλος της χρεωκοπίας. Ανάμεσά τους και τη μεγάλη της αντίπαλο, Μπορούσια Ντόρτμουντ.

 

Στο στόχαστρο του Χίτλερ

 

Εκτός από πέντε Πρωταθλητριών, έχει κατακτήσει 28 πρωταθλήματα και 18 Κύπελλα Γερμανίας. Οι εγχώριοι τίτλοι της θα ήταν πολύ περισσότεροι, εάν δεν την είχαν «βάλει στο μάτι» οι Ναζί. Το 1932 ήταν η κορυφαία ομάδα του γερμανικού ποδοσφαίρου (κατέκτησε το πρώτο της Πρωτάθλημα), όμως εξαιτίας της αντιστασιακής της δράσης στα «μαύρα» χρόνια του Γ’ Ράιχ ο επόμενος τίτλος της, ένα Κύπελλο, ήρθε 25 χρόνια αργότερα. Μέχρι τη δημιουργία της Μπουντεσλίγκα, το 1963, βολόδερνε στα τοπικά πρωταθλήματα της Βαυαρίας.

 

Οι διώξεις της άρχισαν αμέσως μόλις ο Αδόλφος Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία ως καγκελάριος της χώρας. Ο εβραϊκής καταγωγής πρόεδρός της, Κουρτ Λαντάουερ, συνελήφθη και οδηγήθηκε στο Νταχάου (απ’ όπου κατόρθωσε να αποδράσει και να διαφύγει στην Ελβετία), ενώ η Μπάγερν κηρύχθηκε «Judenclub» (ομάδα Ιουδαίων). Αλλά, ακόμη κι όταν τοποθετήθηκε στη θέση του ο «άριος» Ζίγκφριντ Χέρμαν, ο σύλλογος αρνήθηκε να δηλώσει πίστη στους Ναζί και να τους παραδώσει τα «ασημικά» του. Ηταν ο μόνος, στη Γερμανία, που αρνήθηκε να υιοθετήσει την σβάστικα. Ωσπου, το 1943, η Γκεστάπο του έβαλε λουκέτο. Είχε ταξιδέψει στην Ελβετία για να δώσει ένα φιλικό ματς, αλλά, όπως αποδείχθηκε, είχε δώσει κρυφό ραντεβού με τον φυγά Λαντάουερ. Που δεν έμεινε κρυφό.

 

 

Το 1963 ανέλαβε προπονητής ο Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι, γνωστός μας από τη θητεία του στην ΑΕΚ (1977-1978). Ανέβασε το σύλλογο από τη δεύτερη κατηγορία στην πρώτη και έβαλε τις βάσεις της χρυσής 15ετίας (1965-1979), με τα τρία διαδοχικά Κύπελλα Πρωταθλητριών στα μέσα της δεκαετίας των ’70s. Ηταν η εποχή που έλαμψαν ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο Ζεπ Μάγιερ και ο Γκερντ Μίλερ. Η Μπάγερν απέκτησε εκατομμύρια φίλους. Μα, περιέργως, πολύ περισσότερους φανατικούς εχθρούς. 

 

 

Πηγή: Protagon.gr

[SpiRos]

 

 Επειδή θεαματική μπάλα έπαιξε μόνο στην τριετία του Πεπ Γκουαρντιόλα

 

Εντάξει, εδώ σταμάτησα να διαβάζω, μπορεί να τα γράφει ωραία τα άλλα. Πραγματικά ανεβάζω πίεση διαβάζοντας κάτι τέτοια. Έβλεπα Μπάγερν στην τηλεόραση και άλλαζα κανάλι. Τα ίδια και το 60-70% των γερμανών που πήγαιναν γήπεδο. Με τον Χέυνκες δλδ ήταν πονόματος και ήρθε ο Πεπ και είδαμε μπαλάρα και σήκωσε ΤσουΛου. Oh wait...

Βρε άντε και γαμήσου άμπαλε.

 

υγ. Για να μην πω για Έλμπερ, Έφενμπεργκ, Ματέους, Λιζαραζού, παλιότερα Κλίνσμαν και σία, Μπεκενμπάουερ δεν έχω δει. Αλλά η Μπάγερν έπαιξε ελκυστικό ποδόσφαιρο μόνο με τον βλάκα λέει. ΜΟΤΟΚΡΙΣΤΟΣ

Edited November 8, 2018 by SpiRos

[Bukowski]

Εντάξει, εδώ σταμάτησα να διαβάζω, μπορεί να τα γράφει ωραία τα άλλα. Πραγματικά ανεβάζω πίεση διαβάζοντας κάτι τέτοια. Έβλεπα Μπάγερν στην τηλεόραση και άλλαζα κανάλι. Τα ίδια και το 60-70% των γερμανών που πήγαιναν γήπεδο. Με τον Χέυνκες δλδ ήταν πονόματος και ήρθε ο Πεπ και είδαμε μπαλάρα και σήκωσε ΤσουΛου. Oh wait...

Βρε άντε και γαμήσου άμπαλε.

 

Ήθελα να το γράψω και εγώ αλλά ΟΚ βαρετό πλέον, μπλα μπλα μπλα, Γκουαρντιόλα μπλα μπλα μπλα, μπαλάρα.

[Man Of Faith]

Σπυρο και Μπουκοφσκι συμφωνω μαζι σας στο οτι αβανταρουν πολυ τον Γκουαρντιολα αλλα και εγω πιστευω οτι επαιξε ενα κλικ πιο θεαματικο ποδοσφαιρο μαζι του η Μπαγερν.Οχι οτι πιο πριν ηταν πονοματος η σε επιανε νυστα αλλα για ενα κλικ μιλαω.Επισης καλα την περασαμε αξιοπρεπεστατα σε δυο αγωνες αλλα την Μπαγερν του Γκουαρντιολα δεν θα θελαμε να την πετυχουμε.Και το λεω εγω που ουτε Μπαγερν γουσταρω, πολυ δε περισσοτερο ουτε Μπαρτσελονες τικιτακα Πεπ και Ερικ Καστελ.Καλα αυτος ο τελευταιος οταν πηγε στην Παρι κατι ελεγε.

[SpiRos]

Σπυρο και Μπουκοφσκι συμφωνω μαζι σας στο οτι αβανταρουν πολυ τον Γκουαρντιολα αλλα και εγω πιστευω οτι επαιξε ενα κλικ πιο θεαματικο ποδοσφαιρο μαζι του η Μπαγερν.Οχι οτι πιο πριν ηταν πονοματος η σε επιανε νυστα αλλα για ενα κλικ μιλαω.Επισης καλα την περασαμε αξιοπρεπεστατα σε δυο αγωνες αλλα την Μπαγερν του Γκουαρντιολα δεν θα θελαμε να την πετυχουμε.Και το λεω εγω που ουτε Μπαγερν γουσταρω, πολυ δε περισσοτερο ουτε Μπαρτσελονες τικιτακα Πεπ και Ερικ Καστελ.Καλα αυτος ο τελευταιος οταν πηγε στην Παρι κατι ελεγε.

 

Γούστα είναι αυτά εννοείται. Για μένα το ποδόσφαιρο του Πεπ όχι απλά δεν είναι τόσο θεαματικό όσο το κλασσικό γερμανικό direct football, αλλά είναι αποκρουστικό!

Fact είναι ότι η πλειοψηφεία των οπαδών της Μπάγερν δεν ήταν ικανοποιημένο με το γύρω γύρω όλοι του Πεπ και 80% κατοχή.

[Epitaph21]

Ήξερα ότι ήταν στα λεγόμενα τότε "Judenclubs" αλλά κάπως υπερβολή να γράφεται ότι βολόδερνε στα τοπικά και δεν σήκωνε κούπες για αυτό τον λόγο. Ή αυτά τα περί αντίστασης. Απλώς δεν ήταν παραδοσιακή δύναμη και έχτισε την παράδοσή της πολύ αργότερα στα τέλη των 60's με την χρυσή της γενιά.

[Bukowski]

Ε καλα ρε συ Epitaph Εβραιο Προεδρο ειχαν πιπα κωλο θα τους πηγαν.

[Guest Saxon21]

Aν τερματισει αποντος,ειναι για διωξιμο την επομενη,χιλιες φορες τον λινεν.

[The Magician]

Εγω που προλαβα πολλες Μπαγερν, εχω να πω οτι αυτη του Πεπ ηταν η λιγοτερο Μπαγερν απ ολες.

[Epitaph21]

Κλαειν αντισταση κανανε. (ουτως η αλλως τα περισσοτερα κλαμπς ειχαν μεγαλο εβραικο στοιχειο, αφου ασχολιοντουσαν με τα κλαμπς οι ανθρωποι σε ολοκληρη την αυστροουγγαρια παλαιοτερα) Απλα ηταν αχρηστοι τοτε (η μπαγερν, ασχετα αν πηραν ενα πρωταθλημα το 32), γιατι την καλυτερη ομαδα την ειχε η Σαλκε κ λιγο πριν η Νυρεμβεργη. Ο ταπας δεκανεας ηταν στα αρχιδια του με το ποδοσφαιρο. Χρησιμοποιησε τον κλασσικο αθλητισμο περισσοτερο σαν μεσο προπαγανδας, τον επηδηξε ο Τζεσε, κ μετα το ριξε στην αρχιτεκτονικη. LOL.

 

 

 

that's absolute bullshit.

Αυτό λέω κι εγω, απλά εσύ είσαι περισσότερο ωμός.