Όρθιος ή καθιστός;

[Aggelos Komvolidis]

Καλησπέρα στο ΚΜ,

Δεν είμαι μέλος, ίσως και να είμαι τελικά, ωστόσο δεν μπορώ να μην παρέμβω σε ένα τέτοιο ζήτημα.

Στις πιο ευτυχισμένες στιγμές μου στο γήπεδο, ήμουν πάντοτε όρθιος. Πρώτο ματς που θυμάμαι, στο πέταλο της Ριζούπολης, ΑΕΚ-Γκόριτσα, και όλη η μυσταγωγία να περάσουμε μέσα από ποταμάκια και γεφυράκια για να φτάσουμε στο γήπεδο και να δούμε από κοντά τους ήρωες που διάβαζα όλο το καλοκαίρι στο σκοράκι (με τα απαραίτητα σφηνάκια): σίμος κρασσάς, χρήστος μπούρμπος, λεώ καμπάνταης και η αλητόφατσα ιβάν ρούσεφ. Εντέλει σκοράρει ο γιαννάκης σοάρες και τρελαίνομαι-τον συναντώ κάποιους μήνες αργότερα και βγάζουμε φωτογραφία στο φωτογραφείο του κολητού του στο χαλάνδρι.

Από τότε, διαρκείας στην 35 τα πρώτα 3 χρόνια, κι όπως καταλαβαίνετε είδα όρθιος πάνω στο σκαλοπάτι της 35 το γκολ του λύμπε στη βαζέλα τον γενάρη του 2005, ανάμεσα στη γιγαντοοθόνη του οάκα και στα πανιά που κρέμονταν, είδα όρθιος τον σοάρες να χάνει την ευκαιρία με τον ιωνικό, είδα όρθιος το φιλικό με τη γαλατά για τα ογδόντα χρόνια ΑΕΚ.

Και μετά, σταδιακά προς το κέντρο, πρώτα στο πάνω διάζωμα (θύρα 8-10) που θυμάμαι να βλέπουμε καθιστοί τα περισσότερα ματς, να πεταγόμαστε όρθιοι κάθε φορά που η ΑΕΚ πλησίαζε την αντίπαλη περιοχή, να ακούγονται οι φωνές "κάτω παιδιά, καθόμαστε!" με τα απαραίτητα συνοδευτικά βρισίδια εκατερωθεν. Εκτός από τα ντέρμπι με τον γαύρο, που κάτι άλλαζε στην ατμόσφαιρα πάντα, και ποτέ κανένας δεν ήθελε να καθίσει. Εκεί θυμάμαι να βλέπω καθιστός και να πετάγομαι την νίκη με τη μίλαν, την νίκη με τη λιλ, τα τέσσερα με τον γαύρο, ένα 3-3 με τον γαύρο στη βροχή, που έβαλαν δύο αυτογκόλ κι εμείς δεν πήραμ δύο πέναλτυ (πάλι με λεω καμπάντανη, αλλά στην καλή του σεζόν).

Με ένα μικρό διάλειμμα, που ακολουθήσαμε την ορίτζιναλ στο πάνω πέταλο, όσο μπορεί να πει κανείς κάτι τέτοιο για το οακα, νομίζω θύρες 2-4,  όρθιοι και ψηλά, μετά συνεχίσαμε κάτω και κεντρικά, εκεί που κάθονται όλοι και πετάγονται όλο και πιο σπάνια- εκτός από περιπτώσεις. Από θύρες 2-4 θυμάμαι όρθιος να βλέπω το ματς με τον γαύρο στα πλέι-οφ που βγήκε πέμπτος, να βάζει γκολ ο νέμεθ και ένας παππούς με κωνσταντινουπολίτικη προφορά να ανεβοκατεβαίνει τα σκαλιά μέσα στο άγχος ανάμεσα στα καπνογόνα και να μονολογεί: αυτός ο νεμετ, καλός ποδοσφαιριστής, αυτός ο νεμετ, να μείνει στην ΑΕΚ! Κάποια χρόνια αργότερα, με τον πλατανιά τη σεζόν της πεσάδας, μας στεναχωρούσε τόσο πολύ η ομάδα που βλέπαμε το πρώτο ημίχρονο στο κάγκελο πάνω από την τάφρο, και το δεύτερο στην τελευταία σειρά κάτω από τις σημαίνες στο πάνω διάζωμα.

Και μετά, θύρα 7. Που συνδυάστηκε με την χειρότερη στιγμή, υποβιβασμός, έκανα ημερήσια το ταξίδι από την κομοτηνή που σπούδαζα τότε για να είμαι εδώ για το παιχνίδι, για να αλλάξει το γούρι, ας μην πέσουμε κι όλα θα γίνουν, ένα ακόμη ματς που είδαμε όλοι όρθιοι κι έπειτα πολλοί ξαπλωμένοι, άντρες ολόκληροι να κλαίνε στα τσιμένα του οακα και να αναρωτιέσαι πώς θα γυρίσουν όλοι αυτοί σπίτια τους. Και συνδυάστηκε με την καλύτερη στιγμή, πρωτάθλημα καυλωτικό με ανατροπή στον γαύρο (γαμημένε λάζαρε παιχταρά) με αραούχο και λιβάγια, δεν θέλω να γράψω ονόματα από εκείνη τη σεζόν, βλέποντας όρθιοι τα τελευταία λεπτά του ημιτελικού με τη λάρισα, στο γκολ βρέθηκα τρεις σειρές μπροστά κι ο αδερφός μου πέντε.

Και είναι όλα εκείνα τα εκτός, που σε κάνουν να νιώθεις την ΑΕΚ πιο βαθιά. Είναι εκείνο ματς το 2012 στην κομοτηνή με τον πανθρακικό, που δεν αντέχεται να είσαι στο πέταλο και να νιώθεις τη βουβαμάρα, κι έτσι κατεβαίνω στα χώματα δίπλα στο γήπεδο και κρατιέμαι από το κάγκελο μέχρι να λήξει και να ακούσω δέκα-δεκαπέντε μπαρμπάδια να φωνάζουν εκεί-εκεί στη β' εθνική (τώρα ο πανθρακικός εξαφανίστηκε, το καφενείο τους έκλεισε, το γήπεδο ρήμαξε) και είναι εκείνο το ματς στη ριζούπολη, το γκολ του αραούχο, όρθιοι σε όλο το ματς, όρθιοι να τρέχουμε να κόψουμε ένα κομμάτι από τα δίχτυα, όρθιοι όλο το βράδυ στην πιο όμορφη πόλη της γης όλης. Και είναι το ματς στον βόλο, όρθιοι δύο ώρες πριν και μέχρι να αδειάσει το γήπεδο, καλομαθημένοι από τα φιλαδέλφεια μας φαίνεται το χορτάρι πολύ μακριά αλλά δεν νοιάζει κανέναν, ούτε τα κάγκελα ούτε τα καπνογόνα ούτε το κρύο.

Για να μην τα πολυλογώ, τώρα στα φιλαδέλφεια, θύρα 29, είμαστε καθιστοί. Σηκωνόμαστε στις φάσεις, δεν βλέπουμε και καλά το ένα κόρνερ μπροστά στην παλιά σκεπαστή. Τα "καθόμαστε παιδιά, όλοι κάτω" ακούγονται συχνότερα από το επιθυμητό, όπως και τα γαμωσταυρίδια για τα παιδιά στο πέταλο- και είναι εξίσου εκνευριστικό το ένα με το άλλο. Στην τελική όμως, δεν υπάρχει ΑΕΚ χωρίς το ένα, δεν υπάρχει ΑΕΚ χωρίς το άλλο. Κι έχω την αίσθηση ότι για 4-5 παιχνίδια κι αυτή τη σεζόν, θα είμαστε όρθιοι.

[Macross]

[mobster21]

Πιτσιρικάς Σκεπαστή από 1988 μέχρι να φύγω φαντάρος το 1995, μετά έτυχε σε πολλές θύρες ΝΦ να δω αγώνα, ΠΟΤΕ όμως 8-12. Μου έμεινε απωθημένο. Καθιστός εκτός Σκεπαστής αλλά πάντα έβρισκα ευκαιρία να σηκωθώ όρθιος. Και ακόμα το κάνω.

ΟΑΚΑ μέχρι 2005-2006 πέταλο όρθιος, μετά διαρκείας απέναντι στο άλλο. Μετά παντού. Εδώ δεν έχω απωθημένα.

ΑΣ-OΑ (Αγιά Σοφιά - Opap Arena) τελευταία σειρά πάνω πάνω οπότε ανεβαίνω και πάνω στο κάθισμα και δεν ενοχλώ κανέναν.

Στις τσίτες πηγαίνω και αράζω πίσω στο τσιμέντο για να πηγαινοέρχομαι και να φεύγει λίγο η ένταση.

Γενικά ακόμα και αν είμαι μόνος μου στο γήπεδο και έχω 32.500 θέσεις για να διαλέξω να κάτσω, όρθιος θα δω το παιχνίδι.

[Nickpes21]

Στα εκτός έδρας πάντα όρθιος είτε ποδόσφαιρο είτε μπάσκετ πόσο δε μάλλον σε κάνα handball volley κλπ. Δυστυχώς έχω να πάω εκτός έδρας από Β Εθνική νομίζω και στα υπόλοιπα αθλήματα πριν γεννηθούν τα παιδιά μου. 

Στα εντός σαν πιτσιρικάς καθιστός συνήθως 16-17 ή 5-6-7 όπου παίρναμε διαρκείας οικογενειακά, μετά σαν έφηβος - νεαρός είτε Φιλαδέλφεια είτε ΟΑΚΑ όρθιος.

Πλέον επειδή θέλω να δείχνω πολιτισμένος φίλαθλος πατέρας για να μην κάνω τα πιτσιρίκια όπως ήμουν που έχανε η ΑΕΚ και έσπαγα πράγματα (έχω αποτύχει πλήρως και τα παιδιά μου γελάνε) καθιστός αλλά συνθήματα φωνάζω όσο περισσότερο μπορώ όπως και στα μπινελίκια ... πάντα φευγω βραχνός από το γήπεδο έως ξελαρυγκιασμένος . Πάντως στη Φιλαδέλφεια παρακολουθώ και το παιχνίδι αρκετά καθώς βοηθάει το πάνω διάζωμα αλλά και η ομάδα με την απόδοση της

Στο σπίτι τώρα όταν βλέπουμε από τηλεόραση συνήθως όρθιος και πηγαίνω πέρα δώθε γιατί δεν την παλεύω αλλιώς, εαν νιώσω οτι πλησιάζει και τίποτα επικύνδινο βγαίνω στο κήπο και βολτάρω. Στο γήπεδο πάντα νιώθω πιο ήρεμα από οτι στο σπίτι να βλέπω παιχνίδι

[Nestoridis21]

Όρθιος πάντα κι όσο αντέχω. Καθιστός στο ημίχρονο.

[Kami]

Καθιστός όσο πιο πολύ μπορώ. Ορθιος στο ημίχρονο στην ουρά για μπύρα και κατούρημα

[Janjanin]

Για τον γαύρο ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΟΣ!

[Zara]

On 1/17/2023 at 12:22 PM, Aggelos Komvolidis said:

και βγάζουμε φωτογραφία στο φωτογραφείο του κολητού του στο χαλάνδρι.

@Abraham21r

[Toni Black]

Το βαζω εδω που το ερωτημα ειναι αμιγως εξεδριακο.

Επειδη οι πρωτες αναμνησεις της ΑΕΚ δεν συνδεονται με ποδοσφαιριστες αλλα με την εικονα της σκεπαστης απο το υπολοιπο γηπεδο, επειδη τα της εξεδρας ειναι η δουλεια μας και οχι τα τεχνικα, επειδη οπαδους δημιουργει και η εξεδρα οχι μονο οι τιτλοι και οι παιχταραδες, μηπως να ανοιξει ενα ξεχωριστο τοπικ (με τιτλο πχ Ντουντουκα ή Μαντουκα) για τον παλμο, το χρωμα, τη φαντασια στην εξουσια της νεας σκεπαστης, με απωθημενο οχι το νταμπλ, αλλα να γινει καποια στιγμη ολο το γηπεδο σκεπαστη;

Ισως να ειναι καλυτερα μαζεμενα σ ενα τοπικ αυτα τα θεματα (ειδα ωραια βιντεακια μπασκετικης εξεδρας στο ματς με γαυρο) αν παλι κρινουμε οτι ειναι καλυτερα στο τοπικ καθε αγωνα κ αυτο σωστο. 

Σιγουρα αυτα τα θεματα λυνονται εκει εξω, αλλα ειναι μια ωραια κουβεντα κ για εδω. 

 

Κι επειδη λεμε για ορθιους ή καθιστους μπορει να χοροπηδαει ολο το γηπεδο;

Προσωπικα το κυμα δεν με τρελαινει αλλα οι γεματες εξεδρες το επιτρεπουν.

 

Οσον αφορα στη ντουντουκα μην την μπερδευετε με μικροφωνικη, δεν φτανει στον ηχο της τιβι με την καμια, οχι οτι τη θεωρω απαραιτητη.

 

[nikos]

Ανοίξτε τοπικ ρε σεις, τι ρωτάς.