Jump to content

100 χρόνια ΑΕΚ


mporat
 Share

Recommended Posts

Χρόνια πολλά στα 3 πιο όμορφα γράμματα που επινόησε ποτέ η ανθρωπότητα και στους ανθρώπους που την έκαναν αυτό που είναι. Α ρε Νέστορα, πρόλαβες το γήπεδο δεν άντεχες λίγο ακόμα να χαρεί η ψυχή σου;

Για σένα ζω...

  • Δικεφαλάκι 1
Link to comment
Share on other sites

Είναι η Οδύσσεια απ'του πλοίου την κουβέρτα
κατέβηκε στον Πειραιά και του δωσαν μια τέντα
τους ρώτησε αν ήρθαν οι φίλοι του και τα αδέρφια
και του πανε μακριά από εδώ κάπου στην Φιλαδέλφεια
τον ρώτησαν ποιοι είσαστε, εγγόνια ποιων προγόνων
και απάντησε είμαστε Έλληνες 3.000 χρόνων
και έσφιξε μες στα χέρια του χώμα και 2 πέτρες
αυτές που σπέρνουν πρόσφυγες και εκεί φυτρώνουν τέντες
και οι τέντες γίνανε φωνές μικρών παιδιών στους δρόμους
και οι φωνές γίναν φωτιές απ'την δουλεία στους ώμους.

 

ΖΗΤΩ Η ΑΕΚ !!!

  • Δικεφαλάκι 10
  • Μπομπίτσα 1
Link to comment
Share on other sites

όλοι όσοι πέρασαν από το βίντεο έλιωναν και μόνο που μιλούσαν, εκτός από έναν αλλά τέλος πάντων τέτοια μέρα. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΨΟΥΡΑ ΜΑΣ, Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ.

  • Δικεφαλάκι 1
Link to comment
Share on other sites

Μάνα ευχαριστώ που με έκανες ΑΕΚ. Τα εγγόνια σου, αν και δεν πρόλαβες να τα γνωρίσεις, πήραν τον δρόμο τον σωστό. 

Η ΑΕΚ είμαστε εμείς, χρόνια μας πολλά.

  • Δικεφαλάκι 10
Link to comment
Share on other sites

41 minutes ago, Nea makri neo afm said:

όλοι όσοι πέρασαν από το βίντεο έλιωναν και μόνο που μιλούσαν, εκτός από έναν αλλά τέλος πάντων τέτοια μέρα. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΨΟΥΡΑ ΜΑΣ, Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ.

Γιορτάζουμε την ΑΕΚ, εμάς με μια έννοια. Ας μη λερώνουμε τη μέρα με αναφορές σε ανάξιους να αναφέρονται 

  • Μπομπίτσα 1
Link to comment
Share on other sites

Απο ΖΑΣΤΡΟ

𝟏𝟎𝟎 𝐗𝐏𝐎𝐍𝐈𝐀 𝐀.𝐄.𝐊.

Οι καιροί αλλάζουν, τα χρόνια περνούν, ο κόσμος εξελίσσεται. Εκείνο που μένει, που μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά είναι η ιστορία.

Όταν η Ελλάδα ηττήθηκε το '22 στο μικρασιατικό μέτωπο, η οδυνηρή συνέπεια ήταν η καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού, ο ξεριζωμός των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης. 

Η Μικρασιατική Καταστροφή εξανάγκασε 1.500.000 Έλληνες να εγκαταλείψουν τις εστίες των προγόνων τους, να έρθουν ατάκτως ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους πάνω από 600.000 νεκρούς, περιουσίες και το όνειρο μιας «Μεγάλης Ελλάδας» που δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα.

Ο μαύρος Ιούλιος χτύπησε βάναυσα τον ελληνισμό και εξανάγκασε χιλιάδες ανθρώπων να καταφθάσουν στην Ελλάδα μ' όποιο μέσο μπορούσαν. 

Άλλοι εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη, άλλοι βρήκαν καταφύγιο σε νησιά, άλλοι διασκορπίστηκαν σε βορρά, νότο, όπου τους έβγαλε ο δρόμος. Κάποιοι κατόρθωσαν να φτάσουν στην Αθήνα.

Χτυπημένοι από τη συμφορά και τη μοίρα, ξεκληρισμένοι οι περισσότεροι, δεν άργησαν να αναζητήσουν την καθημερινότητα της Πόλης. Τους έλειπε, τη ζητούσαν σε κάθε έκφανση της νέας τους ζωής.

Δυο χρόνια μετά τον πόλεμο, οι ίδιοι άνθρωποι προσπάθησαν να βρουν μια αφορμή για να είναι μαζί, ενωμένοι, μονιασμένοι. 

Αποφάσισαν να αθληθούν, να παίξουν ποδόσφαιρο. Σε μια Ελλάδα φτωχική, καχεκτική, πληγωμένη και καχύποπτη απέναντι στους πρόσφυγες.

Τέτοια μέρα του Απρίλη, κάποιοι άνθρωποι θαρρείς ευλογημένοι, σε ένα μικρό χώρο στα γραφεία της Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων Αθηνών στο κέντρο της Αθήνας (η ΧΑΝΑ τότε στεγάζετο επί της οδού Μητροπόλεως) αποφάσισαν να αναστήσουν τη μεγάλη ιδέα που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, να βάλουν φωτιά στη φλόγα που σιγόκαιγε μετά το δράμα του 1922.

Έτσι, γεννήθηκε η Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως, η Α.Ε.Κ. σαν σήμερα, 13 Aπριλίου του 1924.

Πριν καν περάσει το πρώτο δίμηνο, η νεοσύστατη Ένωσις στελεχώθηκε κατά συντριπτική πλειοψηφία από Κωνσταντινουπολίτες ποδοσφαιριστές. Από παιδιά της Πόλης που με την έναρξη του αιώνα, έπαιζαν ποδόσφαιρο στα μοναδικά σωματεία που διέθεταν τότε ποδοσφαιρικό τμήμα. Τα ονόματά τους ήταν “Πέρα Κλουμπ” και “Ένωσις Ταταύλων”.

Εκείνα τα πρώτα χρόνια το ποδόσφαιρο ήταν άκρως ερασιτεχνικό. Δεν υπήρχε καν Ομοσπονδία ακόμη (συστάθηκε δύο χρόνια αργότερα, το 1926 όταν πρωτοπαραχωρήθηκε και η έκταση της Νέας Φιλαδέλφειας στην ΑΕΚ ως προπονητήριο) και η ΑΕΚ προπονείτο ακόμη στο ανοιχτό γήπεδο δίπλα στους στύλους του Ολυμπίου Διός.

Οι αγώνες δεν είχαν σημασία, το ζητούμενο ήταν οι μυρωδιές, οι θύμησες, η ιστορία. 

Η Α.Ε.Κ. σφυρηλατήθηκε ανά τις δεκαετίες, ξεπληρωσε ένα μέρος του χρέους προς τους ιδρυτές της και πλέον η ώρα έφτασε. 

Ο κόσμος της διαβαίνει ξανά το ίδιο μονοπάτι πλάι στον Ποδονίφτη, όπως έκαναν εκείνοι οι άνθρωποι που φρόντισαν η σπίθα να γίνει φλόγα, η φλόγα φωτιά και η φωτιά πυρκαγιά. 

Η Α.Ε.Κ. τους είναι εν ενεργεία Πρωταθλήτρια και Κυπελλούχος Ελλάδος. Δίνει χαρά, πόνο, κάνει τα παιδιά να χαμογελούν, τους ηλικιωμένος να δακρύζουν, τον καθένα ξεχωριστά να συγκινείται βαθιά βλέποντας το Δικέφαλο Αετό να φτερουγίζει. 

Κι όταν ο Δικέφαλος φτερουγίζει, όλοι είναι πάλι εδώ. 

𝟙𝟘𝟘 𝕏ℙ𝕆ℕ𝕀𝔸 𝔸.𝔼.𝕂.

  • Δικεφαλάκι 4
Link to comment
Share on other sites

Για όλες τις τις Δευτέρες που ξυπνήσαμε και πετούσαμε,  

Για όλες τις Κυριακές που δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε από τα νεύρα, 

Για όλες τις εναλλαγές συναισθημάτων, 

Για τα ζόρια που περνούσαμε και πάντα κάναμε ένα διάλειμμα γιατι έπαιζε η ΑΕΚ,

Για εκεινη τη μέρα που μπήκα πρώτη φορά στο γήπεδο της Φιλαδέλφειας  και κατάλαβα ότι η ιστορία δεν έχει τέλος,  μόνο αρχή.

Για την κιτρινόμαυρη καψούρα μας, για όσους δεν θα μας καταλαβουν ποτε, για όλους μας.

Χρόνια της πολλα αδεφια.

Χρόνια πολλά ΑΕΚΑΡΑ μας.

  • Δικεφαλάκι 4
  • Μπομπίτσα 7
Link to comment
Share on other sites

Χρόνια πολλά ΑΕΚ . 

Για μένα καλό είναι αυτή η μέρα να είναι περισυλλογής και να συνδεθούμε με την αρχή , το σκοπό και τις ιδέες του συλλόγου που ιδρύθηκε . Πολλές φορές σαν οργανισμός και σύλλογος μέσα σε αυτά τα 100 χρόνια χάσαμε το δρόμο μας , εύχομαι στα επόμενο 100 να μην το κάνουμε . 

  • Δικεφαλάκι 3
Link to comment
Share on other sites

14 hours ago, Ασμοδαίος said:

 

Ευχαριστώ για την Ιδέα, Πρόεδρε. 💛

 

IMG_0915.jpeg

Για την ακρίβεια ο Σπανούδης δεν ήταν αυτος που είχε την ιδέα ούτε ήταν αυτός που το έτρεξε στην αρχή απλά το έβαλαν στην αρχική ομάδα και στη πορεία βγήκε μπροστά λόγο της σχέσεις που είχε με το Βενιζέλο και με το καιρό , κακός, έμεινε μόνο αυτός στη μνήμη . Ο Σπανούλης ήταν απαραίτητος γιατί για να πετύχει γιατί έπρεπε να είχε και τη πολιτική στήριξη  όπως και την είχε . 

Σορρι για τη παράθεση απλά οφείλω να αναφερω όλους αυτους που μαζεύοντας στο κατάστημα αθλητικών ιδων των αδελφών Ιωνά . 

 

IMG_20240413_091153.jpg

  • Δικεφαλάκι 3
Link to comment
Share on other sites

ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΑ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΝΕ ΠΟΤΕ    ΑΕΚ 1924-2024

  • Δικεφαλάκι 6
Link to comment
Share on other sites

8 hours ago, Skepastos said:

Και μια ευχή για τα 100 σου χρόνια. Εύχομαι από αύριο κιόλας με έναν μαγικό τρόπο, να πάψει ο Νικολαιδης να είναι συνυφασμένος μαζί σου. Είδα το βιντεάκι με το Μαύρο, το ντοκιμαντέρ του Γκαζετα. Κάθε φορά που ο συνομιλητής του πηγαινε να θέσει το ζήτημα της μοναδικότητας, της διαφορετικότητας της ΑΕΚ, μόνιμη ατάκα του Θεμιστοκλη ήταν «φοβάμαι μήπως αδικούμε τους άλλους». Σε γενέθλια της ΑΕΚ κατάφερε να βάλει στην κουβέντα τους αλλόθρησκους, να μας θυμίσει ότι στην Αλεξανδρούπολη που γεννήθηκε εκτός από ΑΕΚ δίπλα του υπήρχαν και ΠΑΟΚτζηδες. 
 

Παλιόφιλε Νικολαιδη απλά στα αρχιδια μας. Μακριά από την ΑΕΚ μας γιατί δεν σου αξίζει. 

Αυτό ακριβώς.

Link to comment
Share on other sites

Από πού να ξεκινήσεις και τι να πεις.

Συνυφασμένη η ζωή μας με την ΑΕΚ πριν γεννηθούμε και μετά τον θανατό μας.

Στο ενδιάμεσο, ΑΕΚ είναι η πρώτη σκέψη όταν ανοίγουμε τα μάτια το πρωί, ΑΕΚ η τελευταία σκέψη όταν πέφτουμε στο κρεβάτι και λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος έρχονται οι αναμνήσεις μιας φάσης, ενός γκολ, ή έρχονται τα όνειρα για τις μεγάλες νίκες και τις σαρωτικές εμφανίσεις.

Η ΑΕΚ μας έκανε αυτό που είμαστε, η ΑΕΚ υπήρξε και θα υπάρχει για πάντα ως συνεκτικός ιστός ανάμεσα σ' εμάς και στις γενιές που διέσχισαν τις θάλασσες, ανάμεσα σ' εμάς και στους γονείς μας ή στα παιδιά μας, ανάμεσα σ' εμάς και σε κάθε τυχαίο τύπο που θα καθίσει δίπλα μας σε οποιοδήποτε γήπεδο της γης, με άγχος για την κιτρινόμαυρη θεά, ανάμεσα σ' εμάς και σε κάθε έναν εκεί έξω που δάκρυσε σ' ένα γκολ, που δεν κοιμήθηκε μια ολόκληρη νύχτα από τα νεύρα του, για κάθε έναν που χάραξε νευρικά και προσηλωμένα τα τρία μαγικά γράμματα σε ένα θρανίο, σε ένα αμφιθέατρο, σε μια σκοπιά, σε μια ταβέρνα, σε ένα μπαρ, ακόμη και πάνω σε σκονισμένα αυτοκίνητα ή με κιτρινόμαυρες μπογιές στις πιο μεγάλες γέφυρες του κόσμου.

ΑΕΚ το μεγαλείο σου δεν τελειώνει ποτέ.

ΑΕΚ θα είμαστε για πάντα δίπλα σου.

Ζήτω η ΑΕΚ!

  • Δικεφαλάκι 4
Link to comment
Share on other sites

Σ' ευχαριστώ που είσαι στη ζωή μου. Σ' ευχαριστώ για τις λύπες και τις χαρές που είχα, έχω και θα έχω μαζί σου. Σε αγάπησα πριν γεννηθώ και θα σε αγαπώ για πάντα.

Ευχαριστώ τους γονείς και συγγενείς μου που με παρέδωσαν στην ιδέα σου.

Το τίμησα κι έκανα το ίδιο για τα παιδιά μου με τις ευχές να μεγαλώνεις, να γιγαντώνεσαι και να είσαι πάντα η ιδέα που ενέπνευσε τόσους πολλούς ανθρώπους.

Είμαστε τόσο ευλογημένοι που ζούμε σήμερα τα 100α γεννέθλια της ομάδας μας.

Πόσοι θα ήθελαν να ζήσουν αυτό που ζούμε και δεν μπόρεσαν ?

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΔΕΡΦΙΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΕΚ ΜΑΣ.

  • Δικεφαλάκι 3
  • Μπομπίτσα 1
Link to comment
Share on other sites

Ήταν ένα βράδυ πριν 15+ χρόνια, εκεί που ο Γαλλικός ποταμός εκβάλει στον Θερμαϊκό. Στα χωράφια πριν τη λιμνοθάλασσα στο Καλοχώρι.

Έπαιζε το χάντμπολ στη Θεσσαλονίκη και το σχέδιο ασφαλείας που είχαμε καταστρώσει, περιείχε ένα πέρασμα από εκεί για κάποιους λόγους.

Μετά το τέλος, αφού τα 2 πούλμαν μας βγήκαν εκτός νομού Θεσσαλονίκης και ήταν πλέον ασφαλή, έπρεπε να πάμε να παραλάβουμε κάποια αυτοκίνητα που είχαν μείνει εκεί από το απόγευμα.

Η λάσπη έφτανε ως το γόνατο και το κρύο με την υγρασία που είχε, σου γαμουσε την ψυχή. Βέβαια όταν δεν είσαι ούτε 25, τι ακριβώς να χαμπαριασεις. Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, το μόνο φως ήταν από το φεγγάρι και τα φώτα της Θεσσαλονίκης απέναντι στο βάθος, τα γέλια και τη γενικότερη κατάσταση ευδαιμονίας της ομήγυρης, απομονώθηκα λίγο πνευματικά, ξεκινώντας να συνειδητοποιώ ότι η ΑΕΚ ξεκινά να γίνεται περισσότερα πράγματα από μια ομάδα ή μια νεανική μαλακία.

Με τα ρούχα μέσα στη λάσπη. Εκείνη τη μέρα νομίζω ότι άρχισα να καταλαβαίνω... Έγινε 100 η ΑΕΚ και ακόμα προσπαθώ να καταλάβω 😂

  • Δικεφαλάκι 4
  • Μπομπίτσα 1
Link to comment
Share on other sites

3 minutes ago, stavros 9-11 said:

Ήταν ένα βράδυ πριν 15+ χρόνια, εκεί που ο Γαλλικός ποταμός εκβάλει στον Θερμαϊκό. Στα χωράφια πριν τη λιμνοθάλασσα στο Καλοχώρι.

Έπαιζε το χάντμπολ στη Θεσσαλονίκη και το σχέδιο ασφαλείας που είχαμε καταστρώσει, περιείχε ένα πέρασμα από εκεί για κάποιους λόγους.

Μετά το τέλος, αφού τα 2 πούλμαν μας βγήκαν εκτός νομού Θεσσαλονίκης και ήταν πλέον ασφαλή, έπρεπε να πάμε να παραλάβουμε κάποια αυτοκίνητα που είχαν μείνει εκεί από το απόγευμα.

Η λάσπη έφτανε ως το γόνατο και το κρύο με την υγρασία που είχε, σου γαμουσε την ψυχή. Βέβαια όταν δεν είσαι ούτε 25, τι ακριβώς να χαμπαριασεις. Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, το μόνο φως ήταν από το φεγγάρι και τα φώτα της Θεσσαλονίκης απέναντι στο βάθος, τα γέλια και τη γενικότερη κατάσταση ευδαιμονίας της ομήγυρης, απομονώθηκα λίγο πνευματικά, ξεκινώντας να συνειδητοποιώ ότι η ΑΕΚ ξεκινά να γίνεται περισσότερα πράγματα από μια ομάδα ή μια νεανική μαλακία.

Με τα ρούχα μέσα στη λάσπη. Εκείνη τη μέρα νομίζω ότι άρχισα να καταλαβαίνω... Έγινε 100 η ΑΕΚ και ακόμα προσπαθώ να καταλάβω 😂

Μλκ τι θυμήθηκες...και ένας έριξε φωτοβολίδα στον ουρανό μέσα στο βοσκοτόπι

Χρονιά πολλά ΑΕΚΑΡΑ 

  • Hahaha 1
Link to comment
Share on other sites

Όταν γεννήθηκες δεν υπήρχα και στα 200 χρόνια σου δεν θα υπάρχω.

Είχα την ευλογία στα 100ά γενέθλια σου να είμαι εδώ.

Κάπου εκεί γύρω στην επιστροφή από τα "χωράφια" των μικρότερων κατηγοριών, ο @parakmiakos έβαλε στο ΚΜ ένα ερώτημα "Πότε δεθήκατε με την ΑΕΚ ?". Απάντησα με αυτό το κείμενο :

____________________________________________________________________________________________________________________________________

 

Διαβάζω τα πόστς σας στο τόπικ που άνοιξε ο Παρακουμής και είναι όλα όμορφα και συγκινητικά.
Προσωπικά, έχω μια ..."φιλοσοφική" αντίρρηση ως προς το θέμα του τόπικ. Θεωρώ ότι ενώ κάλλιστα μπορεί κανείς να προσδιορίσει χρονικά και να οριοθετήσει την "γνωριμία" του με την ομάδα, την "πρώτη φορά γήπεδο", το πώς και γιατί ξεκίνησε να υποστηρίζει την ομάδα, όταν το θέμα αφορά το "ΔΕΣΙΜΟ" με αυτήν, δεν υπάρχει οριοθέτηση.
Το "δέσιμο" είναι ... "έγκλημα" διαρκές και όχι στιγμιαίο, σφυρηλατείται μέσα από χαρές και λύπες, επιτυχίες και αποτυχίες, πρόσωπα και καταστάσεις και ασχέτως περιστάσεων είναι διαρκώς αυξανόμενο και εντεινόμενο.
Όταν "γνωρίζεσαι" με την Ομάδα, όταν με αφορμή τον πατέρα, έναν θείο, έναν φίλο, μια μεγάλη στιγμή, έναν παίκτη-είδωλο ή ότι άλλο, "γίνεσαι ΑΕΚ" τότε δένεις τον κάβο σου στο σκαρί Της. Έπειτα απλά "βάζεις βόλτες" και ισχυροποιείς συνεχώς το "δέσιμο" μαζί Της μέχρι τη στιγμή που θα πάψεις να υπάρχεις ως μορφή ζωής.
Σε ότι με αφορά, έχω ξαναγράψει ότι Την ακολούθησα για κάποιον ανεξήγητο ουσιαστικά λόγο. Ζώντας σε γαβροκρατούμενο περιβάλλον, λίγο ή αντίδραση, λίγο η μαγεία που εξέπεμεπε το σήμα-έμβλημα Της, κάτι ο ντόρος για το Ευρωπαϊκό στο μπάσκετ που εθεωρείτο τότε επιπέδου "Μουντιάλ", ένας κολλητός -από τότε μέχρι και σήμερα- που ήταν "ανεξήγητα" κι αυτός ΑΕΚτζής, το ... συμβάν "έλαβε χώρα". Και έκτοτε ξεκίνησε το "ΔΕΣΙΜΟ" ...
Πρώτη φορά στο γήπεδο, τό 'χω ξαναπεί, ΣΤΙΓΜΑ, ΧΑΡΑΓΜΑ, ΣΤΑΜΠΑ ! Ο επαναληπτικός με την ΚΠΡ στη Φιλαδέλφεια .... Και να μην ήσουν ΑΕΚτζής, γινόσουν ! Εκείνη την ώρα ... Με συνοπτικές διαδικασίες .... Το γκολ του "Βλάχου" μπροστά στα μάτια μου, στο πέταλο της "21" ... Πανζουρλισμός ! Πέναλτι, Χρηστίδης ... and the rest is History ! 
Στην αναχώρηση από το γήπεδο, το λεφούσι της χαράς "συναντήθηκε" έξω από τα "επίσημα" με τον επίσης αποχωρούντα Λουκά Μπάρλο. Ο "Θείος" από τη χαρά του χαιρετούσε και φιλούσε μέχρι και τις νεραντζιές στην Καππαδοκίας χωρίς να βλέπει ποιόν και τι. Δεν του ξέφυγε ο 11χρονος Νονός ...
Όστις μετεβλήθη άμεσα σε κορδωμένο κονιόρδο που έκανε -κρυφά από τη μάνα του- καμιά εβδομάδα να πλύνει το "χέρι που χαιρέτησε τον Μπάρλο" και άμα τη εξιστορήσει του συμβάντος, αναγορεύθηκε τσακ μπαμ σε "αρχηγό" των όχι και ολιγάριθμων -αν και σε σχολείο απέναντι από την  ΑγιάΣοφιά- Ενωσιτών συμμαθητών του. Στην διήγηση προς τους συμμαθητές παρελείφθη εντέχνως το "τυχαίον" του πράγματος και ότι εκτός εμού ο "Θείος" χαιρετοφιλήθηκε με καμιά χιλιάδα ακόμη ....
Η συνέχεια γνωστή ... "4" της Ευρώπης, Νταμπλ, Πρωτάθλημα, Ομαδάρα, Μπαλλάρα, Θωμάς, Ντούσαν. Έτσι τέλειωσαν τα 70's ....
Στα '80s γνωρίσαμε την "άλλη" πλευρά του "δεσίματος". Ζήτα, πίκρες, μαρασμός, κλάμα, ατσάλωμα ... Αλλά και ΕΚΕΙΝΟΣ ! "Ποιός,ποιός,ποιός, ο ΜΑΥΡΟΣ ο ΘΕΟΣ" !!! Στήριγμα και αποκούμπι, ασπίδα και προστασία από την καζούρα. Σού 'λεγε ο γάβρος "Πόσα φάγατε χθες χανούμια", απαντούσες "Πότε παίζουμε μαζί ? Άκουσα θα κατέβουμε με οκτώ !" "Γιατί οκτώ ?" ρώταγε ο ανίδεος γάβρος. Η απάντηση έφευγε ταυτόχρονα με την κλασσική κίνηση της παλάμης ανοιχτης με τα δάχτυλα ενωμένα σε πορεία κάθετη από πάνω δεξιά προς την περιοχή των γεννητικών οργάνων "Και ΤΡΙΑ ο ΜΑΥΡΟΣ ΕΝΤΕΚΑ !!!" Ο γάβρος έφευγε, αφ' ενός για να μην ακούει το εκνευριστικό σαρκαστικό γέλιο και αφ' ετέρου γιατί .... συμφωνούσε !!!
Στο τέλος της δεκαετίας του '80, "χάραξε" ... Ντούσαν, Τάκης, Πρωτάθλημα. Τα 90's συνέχισαν στο ίδιο βιολί, Τίτλοι, Σερί, Τίγρης, Ομαδάρα, Μπαλλάρα, Μπουτίκ, Φανέλλες, Τσάμπιονς Λίγκ. Άλλο "δέσιμο", γλυκό, όμορφο, ευτυχισμένο ... Νιόπαντρος, να φεύγεις από το νησί και τις καλοκαιρινές διακοπές. Πάρο - Πειραιά - πίσω Πάρο αυθημερόν για το ματς με την Ρέϊντζερς. Στην ρεβάνς, κολλημένοι στην Παροικιά σε κάποια TV, πρέπει να ακουστήκαμε τουλάχιστον Κουφονήσια. "Δεμένοι" πια με τους Ομίλους ....
Κάπως έτσι πέρασε το πρώτο μισό της δεκαετίας και το '96 μπλέξαμε το "δέσιμο" με την "προδοσία" και τη "ζωή στους βάλτους" με τα βατράχια. Χα ! Εδώ να δεις "δέσιμο" !!! Κατακλυσμός στη Φιλαδέλφεια και στο ψευτο-ταρτάν να μαζεύεις δείγματα για βιοψία, καθώς ήταν τέτοια η ένταση που μαζί με τη ροχάλα έφευγε κι ένα κομμάτι από το πνευμόνι. Και το καταλάβαινες, κι έλεγες "έτσι του χρειάζεται". Και δεν μετάνιωνες. Και μετά έπαιρνες χαμπάρι ότι μαζί με το κομμάτι από το πλεμόνι είχε "φύγει" στο ψευτο-ταρτάν κι ένα κομμάτι από την ΚΑΡΔΙΑ σου ....
Κι ύστερα Κοκκαλιστάν, Δημητρόπουλοι, Ποντίκηδες και να παρακαλάς αυτός ο καινούργιος κοντός με το "11" να είναι σαν κι ΕΚΕΙΝΟΝ με το "11" που σε κράτησε ζωντανό στα 80's ... Μονίμως ριγμένοι και αδικημένοι από Θεούς και Δαίμονες αλλά το "δέσιμο", ΔΕΣΙΜΟ !!!
Μετά άρχισε η ... παρέλαση. Διεθνείς επενδυτές, τσαρλατάνοι και σαλτιμπάγκοι να προσπαθούν να ασελγήσουν στο κορμί Της, Αλεχάντρο Σκλαβενίτης, Ιπποβεντούρι και γυρολόγοι κάθε λογής .... Κι ο κάβος να μην λασκάρει ούτε οργιά ! Αντίθετα να βάζεις κι άλλες βόλτες και το "δέσιμο" να γίνεται ισχυρότερο.
Κάπου εκεί "έρχεται" κι ο πιτσιρικάς. Και αισθάνεσαι το Χρέος. Να μην "ξεφύγει". Να τον κάνεις κι αυτόν ΑΕΚτζή, κι ας τραβήξει τα μαρτύρια του ... Ταντάλου μια ζωή. Είναι γραφτό, είναι μοίρα, είναι κισμέτ, είναι ... "δέσιμο" !!!
Και παρ΄ όλη την αποστροφή που σου δημιουργούν πρόσωπα και καταστάσεις, τραβιέσαι Γήπεδα, Μπάσκετ,"Μονοπάτι" με τον Μίμη στο Blue Sky, Μπουτίκ, ΑΕΚ Cafe .... "Για τον μικρό", δικαιολογείσαι στον εαυτό σου. Αλλά λες ψέματα ! Εσύ το θέλεις, να είσαι δίπλα Της, κοντά Της, να αναπνέεις την οσμή Της, να πονάς από τα δεσμά και να λες "δώστε μου κι άλλα". Με λίγες ευχάριστες στιγμές, ψήγματα πραγματικά .... Μίλαν, η τεσσάρα με Ριβάλντο. Και να κλείνεις τα μάτια και να ευχαριστείς τον Θεό που είχες πάρει μαζί τον πιτσιρικά ! Θα έχει κι αυτός πια να θυμάται. Να θυμάται και να ... "δένεται".
Με τον Ντέμη, τα πράγματα αλλάξανε. Και το "δέσιμο". Απέκτησε ... επιστημονική χροιά. Γίναμε λογιστές, οικονομολόγοι, ορκωτοί, μάνατζερ, μηχανικοί, πολεοδόμοι ... Οτιδήποτε άλλο εκτός από οπαδοί Της ! Είχε φροντίσει κι ο κυρ Γιάννης στο μεταξύ να "δεθούμε" ακόμη και με ένα Οικόπεδο τίγκα στο ξερόχορτο. Το γκρέμισμα δεν το έχω δει ΠΟΤΕ. Κι όποτε πέσω πάνω σε βιντεάκι, γυρνάω τα μάτια αλλού .... δεν μπορώ.
Με τούτα και με εκείνα φτάσαμε να δούμε τα απίστευτα. Πράγματα που αν τα έλεγες πριν χρόνια θα σου κρεμούσαν κουδούνια και θα παρίστανες τον "τρελλό του χωριού". Διασταύρωση Ραφήνας, Ζωνιανά, Γ' Εθνική, ξεπεσμός .... Μα το "δέσιμο" γιγαντωνόταν και σε παραμύθιαζε ότι "όλα αυτά είναι για καλό", "θα την πάρει από το ζερό και θα ξεράσουνε το γάλα της μάνας τους", "ΕΡ-ΧΟ-ΜΑ-ΣΤΕ" ...
"Έρχόμαστε", δεμένοι πισθάγκωνα, ταγμένοι στο Όνομα και στα Χρώματα Της, με έναν τεράστιο Δικέφαλο Αετό να τινάζει τα φτερά του και να σβήνει κάθε πίκρα και κάθε άσχημη ανάμνηση. Με όραμα και δάκρυα στα μάτια ... Γιατί δάκρυα ? Ο πιτσιρικάς ρε ... Μεγάλωσε, μπήκε Πανεπιστήμιο φέτος ... Ένα Πρωτάθλημα ! Δεν έχει δει ΕΝΑ Πρωτάθλημα .....
Να βάλει βόλτες κι αυτός στον κάβο του που δέθηκε στο σκαρί Της ....
Άτιμο πράμα το "ΔΕΣΙΜΟ", Παρακουμή !!!!

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Το ξαναδημοσιεύω σήμερα για να σου ευχηθώ με αυτό ...

ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΗ, ΑΕΚΑΡΑ ΜΟΥ !!!!!
 

  • Δικεφαλάκι 9
  • Μπομπίτσα 20
Link to comment
Share on other sites

Όποιος σας γαμάει είναι ΑΕΚ!

Μαζί σου σε αυτή την ζωή, την επόμενη, σε όλες! 

Χρόνια πολλά αγάπη μου γλυκιά!

ΜΟΝΟ ΑΕΚ!

  • Μπομπίτσα 2
Link to comment
Share on other sites

ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ

  • Δικεφαλάκι 2
  • Μπομπίτσα 1
Link to comment
Share on other sites

Χρόνια πολλά στην πιο αγαπησιάρικη ομάδα της της γης.

  • Δικεφαλάκι 1
  • Μπομπίτσα 1
Link to comment
Share on other sites

Please sign in to comment

You will be able to leave a comment after signing in



Sign In Now
 Share

×